angelique hage schreef op maandag 2 januari 2012, 0:45:


Als je een verder stabiele, gezonde hond hebt, lijkt dit soort angst mij prima op te lossen met methoden als Piet beschrijft.

Jij zegt dat hij op 10 meter met 1 erwt als een pijl wegschoot. Dan is je prikkel dus al te groot. Verklein de prikkel (door die op 100 m of nog verder weg te zetten). En ook niet onbelangrijk, vergroot je beloning. Dus niet een gewoon koekje wat hij altijd krijgt als beloning, nee, het aller grootste lekkerste stink eten dat je bedenken kan, waar hij ook echt even mee bezig is.

Je zet de hond neer, maakt de afstand tussen de prikkel en de hond groot genoeg (en de hond bepaald dit), geeft de prikkel af en gooit de beloning voor zijn neus. Als de prikkel klein genoeg is, zal de hond gaan eten. En dan kun je heel geleidelijk de prikkel stukje bij beetje toe laten nemen, maar met héél kleine stapjes en met behoud van die hele lekkere beloning. Dit kost je veel tijd, want door een grote beloning is je trainingstijd beperkt, de hond moet ook lust om te eten houden.

Mijn kanttekening was echt niet dat ik het wegtrainen van angst niet zie zitten. Dat kan zeker wel en clickeren en desenibiliseren kan daar uitstekend bij helpen. Ik wilde alleen waarschuwen dat je wél heel goed op moet letten wat er gebeurd. Het maakt gewoon heel veel uit of je hond puur bang is voor een bepaald iets, of dat er meer speelt. Wat speelt er dan en hoe heeft dit effect op je training? En het maakt dus ook heel erg veel uit hoe je het traint, je moet wel weten waar je mee bezig bent.
Wat dat betreft ga ik ook heel erg met Piet mee, als eigenaar moet je er wel gat in zien. Als je zelf niet geloofd dat het goed kan komen, dan komt het ook niet goed. Terwijl vuurwerkangst an sich naar mijn mening een van de angsten is die heel goed weg te trainen is.

Groetjes Karin

In het filmpje van Piet gebruiken ze de computer om de prikkel zo klein te maken dat hij is te overzien voor de hond, dat zou een manier kunnen zijn denk ik....

e m kraak schreef op maandag 2 januari 2012, 0:53:

Is dat een ethische grens?

Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2012, 0:18:



En anders maar wel! Waarom zou je niet een raskeuze mogen maken?

Groot gelijk Pien. Als je je in alles moest laten leiden door de vervuilende kilometers die ergens in zitten, dan zou je ook geen hooi uit de Eiffel of Noord-Frankrijk moeten laten aanrukken, om maar een willekeurige dwarsstraat te noemen.
Of zoutblokken in Spanje laten maken. Of uit de himalaya hakken.

www.dr-susanne-weyrauch.de/gesundheit/der-flotte-otto

Dit gaat erover.

Piet schreef op vrijdag 30 december 2011, 17:15:


Ik vind het ook mooi. Hard scheuren in een auto vind ik ook leuk. Zo zijn er nog wel meer zaken die ik leuk, mooi, of spannend vind, maar gelukkig ben ik geen puber meer en ben ik prima in staat om mijn eigen behoeften los te zien van maatschappelijk belang en om lange termijn effecten in overweging te nemen. Dus ben ik tegen vuurwerk en de openbare weg als racebaan te misbruiken.


Dat lijkt misschien hetzelfde maar is in werkelijkheid iets totaal anders. Angst is niet met beloningen weg te nemen.

Vergelijk het met het belonen van een ijsje aan een kind als het maar rustig bij de tandarts in de stoel blijft zitten. Misschien blijft het kind keurig zitten maar het doet niks aan de angst. En als de angst groot genoeg is dan kan geen beloning hem in de stoel houden. Velen hebben het al vergeefs geprobeerd. Beloning bevestigt eigenlijk alleen maar de indruk dat het heel naar is.

Er is geen leuke manier om van angst af te komen. Exposure werkt het beste maar is niet leuk voor de patient. Gewoon langdurige blootstelling aan vuurwerk is de beste remedie. Als het maar lang genoeg aanhoudt komt de hond er wel achter dat er eigenlijk niks gebeurt en komt ie wel weer onder de tafel uit.

Frans