Daarnaast vind ik het (persoonlijk) niet erg om gewoon de tijd te nemen: je bent uit de kast (hihi hooikist) en wilt het goed gaan doen: natuurlijk kan dat niet altijd in 1x !
Wees al blij met elke keuze die je maakt die je een stukje dichterbij je einddoel brengt: wees blij en geniet daar ook van door TROTS te zijn dat je een keuze maakt! Je zult zien, dat hoe meer je nautuurlijk gaat doen, hoe meer dat bevalt (bij je paard EN jezelf) en dan ga je ook vanzelf zoeken hoe je nog verder kan gaan daarin!
En als je dan op elke kleine stap trots kan zijn, ben je eigenlijk heel vaak trots

Sommige dingen moet je ook aan wennen en zullen pas na een poosje goed voelen (zoals hélemaal geen brok meer? hoe verwen ik ze dan?)

Sommige dingen moet je paard misschien wel aan wennen: die van mij ging een hele hoge muur optrekken toen ik mijn vaste patronen ging veranderen en daar niet zo zeker in bleek als ik zelf dacht: zolang ik onzeker was, werd haar muur alleen maar hoger en dikker..

Nu gaat dat goed: zijn we de muur aan het afbreken: SAMEN!

Maar ook dat kost tijd en ik geloof niet in een wonder als je je paard van de ene op de andere keer 24/7 buiten zet, dat al je problemen dan als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Ik ben van de kleine stapjes, met een ideaal einddoel voor ogen, maar ook onderweg ernaartoe al genieten. Bovendien kan je dan wennen en af en toe bijsturen, waardoor je einddoel wel eens anders kon zijn, dan je vantevoren dacht!

Ps. Ben sinds het teruglezen van deze post van mezelf ook in te huren als filosofisch spreker: mail voor informatie (wel heeeeel duur!)