Ik zal het nog even uitprinten en aan een van mijn collega's geven, zij heeft haar paard dus zo op een manege staan. (met als hoofdreden voor zover ik het begrepen heb; daar is een binnenbak/mijn dochter rijdt wedstrijden en moet oefenen/het is mijn sociale leven daar)
Ik probeer uit te leggen hoe prettig Joe en Pip het hebben, maar maakt kennelijk niet genoeg indruk. Op de manege staan ze idd 24/7 binnen in hun kleine hokje, zeker in de winter/lente/herfst. In de zomer mogen ze op t landje overdag, meestal betekent dit voor het paard in kwestie dat ie tussen 13;00 en 17;00 ongeveer buiten is. Tenzij het regent, dan is het land al snel te nat(veel paarden/weinig land).

Het opvallende vind ik dan weer dat een andere collega, die niets met paarden heeft, heel goed begrijpt hoe het hoort. Ik heb hem het eea uitgelegd. Hij komt dan bv na het weekend met ; Ik moest nog denken aan wat je zei over die paarden, het is inderdaad net alsof je een mens op de wc opsluit dag en nacht. Hij snapt ook niet waarom niet iedereen met paarden ze buiten +schuilplek houdt. Waarom is dit dan zo moeilijk voor al die paardeneigenaren?????!!!!!!


Lang geleden stond Joe ook op deze manege, toen hij mijn verzorgpaardje was. (13 jaar terug). Ik weet nog dat de eigenaar in het schriftje schreef;" hij had lekker een dagje vrij vandaag" Dat betekende dus dat hij die dag zijn hokje niet uit was geweest!!!!
Toen ik dat begreep ging ik er elke dag heen (daarvoor alleen op 'mijn dagen') om ervoor te zorgen dat hij in elk geval het hok uit kwam. 's morgens voor mn werk liet ik hem dan in de buiten/binnenbak los, als het 'mocht' zette ik hem op t land. Dat moest je nl zelf doen, anders kostte het extra geld. Gelukkig voor Joe kon ik hem na een jaar kopen en kwam hij in elk geval overdag de hele dag buiten, in een grote kudde. Sinds twee jaar is hij helemaal 'vrij' met zn schuilstal en paddock...
En hij is blijer en kwieker dan ooit, ondanks zn bijna 24 jaar!

Nu de rest van de paarden nog.....

"To the world it looks like I saved you
Who saved who?
We both know the truth.."
(Mary Ann Kennedy)

Fem schreef op zondag 18 maart 2012, 10:13:

Wat nou moeilijk? Die eigenaren denken helemaal niet aan paardenwelzijn, ze kiezen alleen maar voor hun eigen luxe.
Suzanne.

Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben, althans bij een aantal dan.
Ik denk ook wel eens als ik door de bagger aan het ploeteren ben, of vastgevroren drollen aan het bikken ben, soms wou ik dat ik dat ik zo koud kon zijn om ze gewoon op te sluiten, dan zou het wel een heel stuk makkelijker zijn.
Ik heb een ruime verharding rondom mijn schuilstal en kan het hek zo dichtdoen, en tóch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen.
En als ik ze dan lekker in het winterzonnetje zie liggen, op een droog plekje in de bak, denk ik weer, ja, daar doe ik het voor!
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op maandag 19 maart 2012, 10:08:


Precies, daar doen we het voor, en nog véél meer.

Nils en Olly
Het paard weet,
wat wij niet weten

Ja Natuurlijk, nog veel meer, beweging, gezonde lucht, rust in de kop, gezonde hoeven en huid, kuddegevoel enz.
Groetjes Marlies

Nils Vellinga schreef op maandag 19 maart 2012, 19:13:


Jaaaaaaahhhhh.... en om kapotgetrokken exceemdekens (van logé D-day!) te repareren.... modderige waterbakken schoen te boenen, met 200 kilo zware balen hooi te lopen schuiven, 2 hele dagen te besteden alleen al aan het transport daarvan.... stof te happen van vers geraspte hoeven en dan heb ik het nog niet gehad over de loslatende winterharen die je nu te vreten krijgt!

Ja hoor..... daar doen we het voor!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Horen wij hier een lichte frustratie

Keep on smiling

_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Marlies Sanders schreef op maandag 19 maart 2012, 10:08:


Blergh ik ben zo door die gigantische modder tegen de vlakte gegaan. Mijn laarzen werden zo vastgezogen terwijl ik achterwaarts een volle kruiwagen aan het meezeulen was, ik was met mijn bovenlichaam al aan het trekken toen bleek dat mijn voeten muurvast zaten en ik lekker met mn kont in de modder belandde, en daarbij nog een lading mest langs voor te verwerken kreeg...
Nu kan ik er om lachen maar ik was écht stikop! Gelukkig zijn hier amper huizen in de straat want ik sloeg wel letterlijk een modderfiguur... Kleren uit in de garage en meteen de douche onder! Ach ja, je valt 's avonds moe maar voldaan in slaap en idd, ik zou het niet kunnen verdragen om mn beestjes op te sluiten.
Maar wat ben ik nu gelukkig dat de pad volledig opgedroogd is! Nu geniet ik gewoon van mn dagelijks mest-schep-uurtje...

Ilma Meijer schreef op dinsdag 20 maart 2012, 14:25:


Hebbie het tegen mij?

(het mega dekengat is inmiddels gerepareerd.... )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ach ja hier ook zo!
Met de winter halen wij water uit de rivier voor de paarden en ik ben ook al 2x koppeltje duikelend naar beneden gerold, zeiknat uiteraard!!
Maar, keep smiling want de paardjes zijn happy

Wil schreef op dinsdag 20 maart 2012, 12:44:


De geneugden van het leven

Nils en Olly
Het paard weet,
wat wij niet weten