Hamersma schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:23:


Nou...2 vliegen in een klap...al sla ik zelfs die niet dood haha...
Wat je kan proberen is te kijken of het niet om een oude laag gaat waar je tegen aan kijkt.
Pak je hoevenkrabber of een ander voorwerp dat je stevig vast kan houden maar wel bot is en schraap eens met de botte kant over die zool heen.
Als dit een soort poederlaag is kan je dat voorzichtig weg schrapen, zolang je dit met een bot voorwerp doet kan er weinig mis gaan.
Wegschrapen tot je op de harde ondergrond komt...das dan de echte zool.
Als je dit allemaal weggehaald hebt krijg je vaak een toch wat holle vorm te zien.
Let ook op of er bij de kwartieren een kleine holling zit als de voet plat op de grond staat..dat bevorderd de hoefwerking en dus doorbloeding...

Voor Aline,
De achterhoeven hebben vaak al een wat kortere hiel, ik haal hier niet te veel weg.
Ik hou zelf eigenlijk altijd de hiel net iets hoger dan de zool, zodat daar een soort driehoekje zichtbaar is van wand, hiel en steunsel, waarin de zool dan wat dieper ligt...dat loopt dan dus vanaf de kwartieren heel iets op
Wel zorgen dat de steunsel natuurlijk geen grondcontact maken, schuin naar boven opsnijden dus.
Ben je bang dat het te laag wordt...niet meer aan die hiel vijlen en hij groeit vanzelf weer wat aan.....wel zorgen dat ze even hoog zijn tenopzichte van de hoefballen cq zool....

Succes...

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Jeanette schreef:


Het is niet erg als een paard een tijdje gevoelig loopt, zolang je er maar rekening mee houdt en niet kost wat kost inspanningen vergt waar ie op dat moment niet aan toe is.
Het probleem van veel mensen is dat ze niet willen wachten totdat hun paard voldoende 'hersteld' is van de ergste gevoeligheid.
Ze vinden het zielig maar willen tegelijkertijd wel rijden.
Dan zijn hoefschoenen een goede overgangsoplossing.

Hoefschoenen beschermen de hoef voor gevoeligheid als gevolg van steentjes, e.d. maar bedenk je wel dat die hoef toch zal moeten wennen aan het harde en steentjes.
Ze altijd dragen verlengt dit proces in mijn ogen. Ik zou liever zoveel mogelijk zonder doen, maar dat is mijn persoonlijke mening.

Bij Holly hebben we inderdaad de hielen in een keer lager kunnen zetten omdat ze ze al vrij laag had, anders had ik het zeker geleidelijk moeten doen.
Doordat er 5 hoefzweren naar buiten kwamen, ze ook een zoolkneuzing had en ik het belangrijk vond voor haar beweging dat ze toch een beetje mee kon wandelen hebben we die hoefschoenen laten aanmeten.
Dat wandelen was overigens puur voor haarzelf want uit zichzelf verzette ze niet veel stappen Rijden deden we nauwelijks want ze was toen herstellende van een operatie aan haar koot.

Het mooie is dat het vrij snel daarna beter ging en ik ze niet eens echt heb hoeven te gebruiken.
Nu nog loopt ze niet helemaal soepel, ze heeft denk ik ook last van slijtage maar is op het moment ook hoogdrachtig (nog 11 dagen) dus ik wil nu niet veel gekke dingen doen met haar.
Het groei- en slijtageproces lijkt in evenwicht, maar ze werkt nu niet en we lopen nu ook niet op het harde. Wel staat- en loopt ze denk ik een uur of 12 per etmaal op de betonnen uitloop.

Wil ik gelijk even van de gelegenheid gebruik maken en iets algemeens zeggen: Wanneer je voor een natuurlijke bekapping kiest, wil je oa dat het paard weer gevoel krijgt in zijn voeten (door de verbeterde pompfunctie, doorbloeding).
Dat betekent dat het paard veel meer kan aangeven als/dat ie ergens last van heeft en ik denk dat het heel goed is je dat te realiseren en daarnaar ook daadwerkelijk te luisteren.
Mijn paarden werken allemaal mee in ons bedrijf en we bekappen ze allemaal zelf. Onze buitenritten vinden voornamelijk plaats op de harde Belgische betonwegen. Er zit best wel eens een paard bij dat wat gevoelig loopt door de een of andere oorzaak, ik zie daar het probleem niet van in, krijgt ie gewoon een paar dagen rust.

Ik heb zoveel vertrouwen in deze manier van bekappen, nog geen paard meegemaakt dat er blijvend slechter van is gaan lopen, eerder het tegenovergestelde (ruimer, bodemvaster, ontspannener enzo), dat ik me absoluut niet druk maak als een paard aangeeft dattie even rust wil.
Kan wat spierpijn zijn van een te zware rit, of een kneuzinkje als gevolg van een steen of wat dan ook. Dat kan - zeker met de paarden die nog niet zo heel lang van de ijzers af zijn.

Groet, Pien

CooLLady schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:18:


De berm langs de weg kan ook, dan moet ze oppassen dat ze haar voeten goed neerzet. Of in mul zand is het ook werken geblazen en voeten optillen. Groet, Pien

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 22:55:


Ow, met slijtage bedoelde ik 'gewrichtsslijtage'

Edith Hartog schreef op maandag, 28 maart 2005, 18:29:


Een andere oorzaak voor struikelen kan zijn :
Weinig gevoel in de voeten (ijzers, verkeerd bekapt) of het paard aan een te korte teugel rijden.
Zodra je hem los durft te laten gaat ie zichzelf meer dragen.

Ik had een zo'n struikelaar (gleed ook altijd uit) , toen hij bij ons kwam liep ie op ijzers (al 14 jaar). Deze zijn er van augustus vorig jaar af en hij is supersoepel gaan lopen. Het glijden en struikelen behoren nu tot het verleden!

Er kan ook een ander rug-of achterhandprobleem zijn waardoor een paard gaat struikelen.
In dat geval zou je een osteopaat kunnen laten komen.

Groet, Pien