Wendy74 schreef op zaterdag 9 juni 2012, 22:32:
> Ze is toch wel een vriendelijke dame waar ik regelmatig een praatje mee
> maak.
> Ze kloeg vandaag over het weer, te veel wind, wisselvallig, dus te
> moeilijk om te rijden. Haar paard is nerveus bij winderig weer en dan kan
> ze hem niet 'houden'.
Nodig aar toch eens uit, om met jou mee te rijden. Zon nerveus paard (en ruiter) heeft vaak steun aan de "koelbloedigheid" van de ander.
> Deze namiddag zag ze me voorbijrijden om m'n bitloze ijslander, ik zie ze
> dan altijd zo verbaasd fronsen, en in haar haar krabben, terwijl m'n paard
> en ik genieten van een ontspannen ritje, winderig weer of niet.
>
> Ik vraag me af hoe haar paard zou reageren bij weglaten van het bit? Nu
> moet ik toegeven, die ene is een groot sterk paard, 6 jaar, vertoont heel
> regelmatig 'kuren', ik zou er niet op willen!
>
> Ze heeft al enkele keren verbaasd gekeken naar m'n
bitloos hoofdstel, zo
> van tiens wasda?
, ja zegt ze dan, maar jij hebt nu zo'n ontzettend
> cool paard, die van mij , die kan ik niet houden, dus stang erin ...
Als je een passend hoofdstel voor dat paard denkt te hebben, kun je het wellicht eens (verdekt) aanbieden om samen te rijden. In haar geval is een goede uitleg over rust en vertrouwen misschien wel aangewezen. Anderzijds, misschien wil ze niet eens buiten rijden?
> in haar ogen ben ik volgens mij een onbezonnen ruiter, wat zou ze nu naar mij
> luisteren? Ik geef geen commentaar , gelukkig zij ook niet, echter ik zie
> altijd die rare blik wel...maar het is ontzettend moeilijk om zo'n mensen
> af te brengen van vastgeroeste gewoonten, de dame zelf is daar ook gewoon
> bang voor om iets nieuws uit te proberen , onbekend = onbemind.
>
IK denk eerder dat ze het "knap" vind, wat je doet met jou paard.
Nils en Olly
Het paard weet,
wat wij niet weten
Warboel
