Hallo allemaal.

Ik ben sinds december bezig om met grondoefeningen (nu nog van Hempfling). Dit gaat tot nu toe erg goed, al is het moeilijk om alles in je eentje te doen. Mijn paardje Radja, staat nu nog in de manege 3 km verderop. Zo nu en dan haal ik haar wel eens naar mijn huis want ik heb een grote wei waar op dit moment 2 schaapjes de boel kort proberen te houden.
De manege waar Radja staat is een echte "dressuur" manege(iets anders dan dressuur wordt door de manegehoudster niet op prijs gesteld), daarom heb ik na lang beraad besloten om Radja toch bij mij thuis te stallen.
Elke keer dat ik haar bij mij op de weide zet, gaat ze echter meteen op zoek naar andere paarden. Ze is meestal binnen 20 minuten kletsnat van het zweet en ze hinnikt alles bij elkaar. (ik heb haar vorig jaar 3 keer gehaald, en toen maar opgegeven)
Zondag heb ik haar weer naar de weide gehaald. De weide verkleind zodat ze niet teveel kon rennen, en de schaapjes hoefde ik niets te vertellen, die kwamen meteen heel nieuwsgierig en vriendelijk kennismaken.
Radja joeg de schaapjes echter meteen weg en was ietsje minder druk dan de voorgaande keren, maar zette het toch vrijwel direkt op een hevig gehinnik.
Ze kwam wel meteen naar mij toe als ik in de weide bij haar kwam, maar ik kon haar aandacht niet langer dan 2 minuten vasthouden.
In de manege heeft ze haar duidelijke voorkeuren voor weide partnerschap, en ook daar wordt ze onrustig als niet eerst álle paarden buiten óf binnen staan. Ze wordt ook meteen naar binnen gehaald als ze onrustig is op de weide. Wat kan ik nu het beste doen??
Ik "krijg" zowieso binnenkort een leenpaard. (jonge ruin die minstens een jaar op de weide blijft).

Groetjes van Nel.

Huertecilla schreef op woensdag, 13 april 2005, 19:53:


Ik vind dit nogal wel zo tamelijk ongenuanceerd antwoorden. Ik kan me nl niet onttrekken aan het idee dat je in voorgaande bijdragen een droomland voor paarden geschetst hebt, of vergis ik me daar nu in. In ieder geval had ik zo het hetzelfde idee als Nick. Ik had er ook geen benul van dat daar geen grasprietje te zien is, geen boom als bescherming tegen een gortdroge bloedverziekende hitte. Geef mij dan maar, al was het maar uit diervriendelijkheid, een groene wei met beschutting en overal drinkwater. Dan rijd ik wel van het ene pension met weidegelegenheid naar het andere als het niet te heet is en in de wei hoef ik mijn paard niet te kluisteren ook.
Piet

Patchouli schreef op woensdag, 13 april 2005, 19:36:


Gevoelsmatig spreekt het mij evenmin aan. Het ís evenwel de veiligste manier van bivakkeren op niet te listig terrein zonder paardetende roofdieren. Als je de leidende merrie ruim kluistert en een bel omhangt kan je die wel terugvinden en de rest kan je loslaten want blijft daar toch wel bij.
Die bel is nodig, want met kluisters heeft ze meer bewegingsvrijheid dan zelfs Nick aan touw op een pakpaard zou kunnen afzetten.

Wij proberen onderweg een omheid terrein te vinden en daar te bivakkeren. Door via dorpjes of gehuchten te gaan voorkomen we bovendien leeftocht en kookspullen mee te hoeven laten slepen. Ook de voervoorraad kan zo beperkt blijven. Gewicht telt écht hier in de bergen.
Soms echter moeten de paarden toch op een andere manier bij het bivak gehouden worden. Dat gaat vaak prima met de halstertouwen aan een ring aan 6 m. gespannen lijn maar ja.... die bomen héh

ik wil deze vraag nu graag eens hier stellen omdat jullie er waarschijnlijk meer ervaring mee hebben
ik heb een vierjarige hengst die ik momenteel zelf ah trainen ben om einde augustus te starten in de lichte klasse 30km endurance te starten
hij heeft nooit op hoefijzers gestaan maar als er extreem veel dikke stenen liggen is hij wel enigszins gevoelig. ik wil hem niet op ijzers zetten omdat ik deze al vaak veel problemenheb zien uitrichten. maandag heb ik een afspraak met een natuurlijk bekapper om eens na zijn hoeven te komen kijken...

ik moet er wel bij zeggen dat hij redelijk goed loopt op zijn blote hoefjes en khoop niet dat er door dit natuurlijk kappen hier verandering aan zal komen