Ans Jondral schreef op zaterdag 25 augustus 2012, 23:05:
> e m kraak schreef op zaterdag 25 augustus 2012, 21:15:
>
>> Iedereen bedankt voor het meedenken tot zover. Ik meen een stapje verder
>> te zijn gekomen al heb ik nog geen flauw idee welke weg tot verandering
>> leidt want waar geen wil is zijn wegen moeilijk te vinden.
>
> Ga voor de grap eens wat rondhangen op het blauwe forum, meer bepaald in
> de vrijheids-dressuur/grondwerk hoek.
Voor de grap... vrees dat het niet appelleert aan mijn gevoel voor humor. Ik ga dat echt niet voor de lol of de grap doen zelfs al weet ik dat daar net als op PN zinnige mensen goede bijdragen doneren.
> Er zit dus een enorme kloof tussen wat op de grond mogelijk is. (Wat ook
> algemeen bewonderd wordt en een kudde volgelingen na doet.) en onder het
> zadel gedaan wordt.
Die kloof in aanpak zit toch echt in beleving tussen de oren. Ik denk dat wat wel of niet begrepen wordt veel belangrijker is dan wat wel of niet gedaan wordt. Ik wil er echt vanuit gaan dat de meeste paardrijders het uiteindelijk toch niet kwaad bedoelen, maar er stomweg nog geen sikkepit van snappen.
> Ik geloof trouwens ook wel dat het een probleem kan zijn dat bepaalde
> bewegingen op cue zouden staan. Omdat dat het dier die bewegingen dan als
> alles of niets reactie gaan vertonen? Ik geloof dat dat nogal botst met de
> opvattingen over dressuurmatig trainen van een paard, waarbij het
> belangrijk geacht wordt om dingen gradueel te kunnen vragen?
Hoeft niet. Hangt er vanaf of een gevraagd gedrag kwalitatief of kwantitatief van aard gecue'd is.
Bijv. draf = kwalitatief, maar
ruimer of sneller of (vul maar een variabele in) = kwantitatief.
Daarbij, zoek je maar een slag in de rondte hier want ik vermeld het door de jaren heen overal op PN, profileer ik me niet als clickeraar. Ik ben happy supporter van clicker als excellente kleuterklas om mensen te leren beleren en trainen, maar dat is iets anders!
Van mij hoeft niemand met clickers rond te gaan sjouwen, ik zie paardrijden met een clicker niet zitten, maar ik zoek wel naar een weg mensen te overtuigen dat leren bewust de leertheorieën te gebruiken het paardrijden totaal kan veranderen. Geen zwepen, bitten, sporen. Wel cue's. Wel 'think, plan, execute'.
Ik snap heus wel dat het makkelijker lijkt om te slaan of te schoppen; als vluchtdier zal een paard als het getreiterd wordt vast wel gaan lopen en als je dat een paar keer op ongeveer dezelfde manier doet ontstaan er als vanzelf patronen in.
Echter het lijkt in allereerste instantie even makkelijker, het is niet makkelijker! Getuige de overvloed aan frustratie en mislukte pogingen is het eerste stapje makkelijker maar wreekt dat zich op termijn d.m.v. een debet aan beloonde motivatie en eindeloze frustraties. Dan laat ik de onbetrouwbaarheid nog buiten beschouwing.
Ik snap ook wel degelijk de geestesgesteldheid van paardrijders. Natuurlijk heeft haast niemand sadistische bedoelingen bij de hele vertoning die niet als sadistisch beleefd wordt. Ik ben zelf precies zo geweest en ben al dikke 20 jaar doende daar steeds beter onderbouwd afstand van te nemen. Het kost tijd. Maar er was nooit iemand die mij toefluisterde dat ik wellicht wat dommig bezig was en dat is ondertussen toch anders. Ik hoop daarom dat er op een of andere manier meer vaart in verandering gestimuleerd kan worden.