ja, al heel lang zelfs maar ze heeft altijd gevoelig gebleven. Op ruw asfalt, op steentjes, op kinderkoppen en op het laatste werd het erger en erger.
Ze heeft wel wat last van artrose en krijgt hiervoor al lang supplementen maar ze begon de laatste maanden meer te struikelen, onregelmatig te lopen en zelfs met momenten te manken. In het bos had ze moeite met de ongelijke ondergrond en op paden met eikels en denneappels had ze pijn. (in een bos zijn er veel zo'n paden
In de piste was ze stijver, had moeite met bochten te galopperen. Ik weet het aan haar leeftijd en de bijhorende slijtage.
Was nu op het punt gekomen dat ze ofwel met pensioen zou gaan, (wat jammer zou zijn omdat ze nog zo ontzettend veel energie heeft. De zin begon er wel uit te gaan , als ze pijnlijk liep, hoefde het voor haar niet meer zo.)
Ofwel dure onderzoeken, foto's mankheidsonderzoeken, en gewrichtsinfiltraties waar nodig maar dat zag ik ook niet direct zitten. Zo ingrijpend en het resultaat is ook maar af te wachten.
Ofwel...hoefschoenen proberen, die beschermen haar toch heel gevoelige zool en ontlasten de gewrichten, zo redeneerde ik toch, omdat haar voet dan minder kwakkel zou staan op ongelijke ondergrond. Of het zo inderdaad zou zijn, kon ik alleen maar achterkomen door schoenen te proberen....en wat er gebeurde was dat dat paard liep alsof ze het licht had , zo mooi, zo vol power en zo vol zin, ze leek wel 10 jaar jonger. Show dat ze verkocht, niet gewoon
Maf gewoon, maar ben zo blij voor haar (en voor mij)

Elk paard heeft recht op een staart

Heel fijn om te lezen. Geeft mij ook weer wat inzicht.
Maar wat ik me dan toch afvraag is waarom ze na jaren nog steeds last van gevoelige hoeven heeft. Want gevoelig op steentjes en denne-appels is niet aan artrose toe te schrijven, toch.

Christel Provaas schreef op zondag 28 oktober 2012, 8:26:


Engelse volbloeden staan wel bekend om hun slechtere hoeven die ook nog klein zijn, worden zo gekweekt met het oog op de racebaan = snelheid/ Kleine snelle hoefjes dus, waardoor de druk per cm² ook nog eens groter is.

Artrose speelde toch wel een grote rol blijkbaar. Ik denk dat als ze ergens opstaat wat pijn doet, ze haar gewicht verplaatst op haar voet en dat dat haar gewricht weer belast. En dat was er nu net teveel aan geworden.
Het was een theorietje van me en wilde dat eens testen in de praktijk met schoenen, durfde nergens op te hopen maar vond het het proberen waard.
Die schoen geeft stevigheid en beschermt haar zool, ze heeft vandaag over alle paden lekker heen gedenderd als vanouds, paden die ik niet meer nam, (eikels, veel boomwortels....) kon ze weer aan.

En ik die dacht dat nooit meer mee te maken.

Ik heb nog steeds zoooooooooooo'n big smile op mijn gezicht (en zij ook )

Elk paard heeft recht op een staart