Ik heb hen van het gras gehaald vorig jaar, toen ik merkte dat ze begonnen schuren en ben ander hooi gaan geven (uit natuurgebied in Frankrijk met kalkrijke grond).
Toch merkte ik na de winter enkele symptomen op, noem er enkele die ik bij de verschillende paarden geconstateerd heb: stijver, buikpijn, bij een ander paard merkte ik op bepaald moment vocht in de sprong (paard wordt nochtans niet bereden), mankte, werd helemaal dof in het haar, likte zand.
Naast hooi ben ik dan van equifyt de zupa gaan geven die ik week met wat extra grasbrok, geëxtrudeerd lijnzaad en luzerne erin gemengd, waaraan ik MSM poeder toevoeg en een vit/min samenstelling die door een dame zelf samenstelt met extra koper en zink.
Buikpijn en stijfheid lijken opgelost te zijn, terwijl ander paard nog altijd niet schuurt en veel fitter geworden is (ze werd enorm loom na de winter en leek te slenteren op baan toen we wilden gaan buiten rijden), ander paard heeft terug droog spronggewicht, dus ik denk dat ik van geluk mag spreken als deze trend zich voortzet.
Per dag max 2-3 uren in een weide die niet bemest is serdert 4 jaar, met weinig raaigras (weide ligt tussen de bomen, het gonst hier namelijk van de insecten, nu merk ik een invasie van gewone strontvliegen op en na de middag van die hele kleine vliegjes, straks worden het de dazen).
Voor de rest van de tijd in soort paddock paradise met schuilhokken aan beide uiteinden waaronder bakken staan met hooi in die afgedekt is met een ijzeren net met kleine maasgrootte.
Hout vasthouden, nog geen schuurders, ik ben dus enorm benieuwd of ze nog zullen beginnen schuren....ik hoop echt van niet!
Tips over dekens zijn altijd welkom, die niet snoeren in de borst.

Kurt schreef op maandag 6 mei 2013, 10:50:

Bedoel je de aanpak met de dekens Kurt? of had je nog een andere aanpak...voeding of zo?
Het ene eczeem is het andere niet.
Er bestaan ook "zebradekens".. heb van 1 persoon gehoord dat ze goed werken (Agradi) en dazenvallen installeren...........

Myriam

Mijn man had helemaal niets met dieren voordat hij met mij begon op te trekken. Thuis hadden ze wel konijnen en dergelijke, maar die waren om op te eten en niet om mee te knuffelen.
We hebben ons huidige huis gekocht omdat ik ruimte voor mijn paard wilde hebben en hij ruimte voor zijn hobby, hij sleutelt en knutselt aan van alles en nog wat. Toen ik mijn paard toch wel erg eenzaam vond in haar eentje en er een shetje bij wilde zetten, zei hij dat ik beter iets kon kopen waar ik ook op kon rijden en dat werd onze eerste fjord. Met de fjord ging ik mennen en het klikte onwijs goed tussen mijn man en mijn men-instructeur. En zo werd er een menwagen gebouwd en ging manlief ook achter het paard. Dat werden er al snel 2, want een span was leuker.
Ik denk dat het heel veel heeft uitgemaakt dat onze dieren bij huis staan, hierdoor ging hij ze meer waarderen. Hij ziet nu ook dat ieder dier anders is, is gek op onze hond, vindt het gezeur van de kat om te schateren en geniet van de interactie tussen de paarden.
Ik voel me wel eens schuldig, hij heeft het vaak drukker met "mijn" beesten dan ik, omdat ik lichamelijk niet altijd alles meer aan kan. Aan de andere kant is het een man die absoluut altijd wat om handen moet hebben en door de paarden hebben we nu ook een oude trekker met alle attributen om te hooien, een oude kraan om de sloten te schonen, oude karren om het hooi op te gooien, etc. etc. En dus heeft hij altijd wel wat te sleutelen of op te knappen.
Een soort win-win situatie, dus.
We doen alles van zijn inkomen en ook dat geeft geen gezeur. Hij houdt ervan zo zuinig mogelijk te leven, mag van mij wel eens wat meer voor zichzelf uitgeven, maar doet dat niet. Nu hebben we de mazzel dat we ons huis hebben gekocht in een tijd dat dat nog betaalbaar was en we in het begin behoorlijk hypotheek hebben kunnen aflossen omdat we toen nog wel 2 inkomens hadden.

Of het financieel allemaal haalbaar blijft is een grote vraag. Mijn man is 13 jaar ouder en mocht hij voor zijn 80ste komen te overlijden, dan kan het voor mij financieel nog wel eens heel lastig worden. Maar daar kan je maar beter niet te lang bij stil staan, niemand weet immers wat er morgen komt. Mocht het zo zijn, komt er vast ook wel weer een oplossing.

Overigens heb ik in mijn omgeving wel verschillende paren uit elkaar zien gaan, omdat één van de 2 een "dierenhobby" had, zelfs als, of misschien wel juist doordat die hobby bij huis was. Het blijft belangrijk dat je ook samen dingen doet en hebt, dat je belangstelling voor elkaar hebt. Dat is toch iets waar ik het bij anderen op stuk heb zien lopen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Talitha schreef op maandag 6 mei 2013, 11:57:


Lastiger wordt het dan als het inkomen niet meer toereikend is voor alle hobby's....

Groetjes Marlies