Els Kleverlaan schreef op maandag 10 juni 2013, 10:42:
> Wat ik me afvraag; als wat vrijwel door iedereen omschreven wordt als
> hengstigheid een begroetingsritueel zou zijn, wat is dan kenmerkend voor
> echte hengstigheid?beslecht.
>
> Waar ligt de grens tussen hengstigheid en begroeten?
Volgens mij is er zelden sprake van schijnhengstigheid.
Door contact met een nieuw paard komen er hormonen vrij die hengstigheid opwekken bij een merrie.
En waarschijnlijk hangt het dan af van de hengstigheidscyclus waarin de merrie zat, of het een 'echte' hengstigheid wordt (met ei-sprong), of niet? (Lijkt me.)
Wel is mijn ervaring dat zo'n opgewekte hengstigheid het nieuwe patroon wordt. De volgende hengstigheid erna zal 3 weken later zijn, en niet het oude patroon van ervoor volgen.
In ieder geval is dit gedrag hormoongestuurd, en houdt een aantal dagen aan.
En daarom vind ik de vergelijking van Letje met het begroetingsritueel bij honden echt niet juist.
De vergelijking met mensen die Egon suggereert lijkt me meer hout snijden:
Paarden en mensen lijken hier wel op elkaar, qua vruchtbaarheidscyclus.
En het zou me niet verbazen als bij mensen de ontmoeting met een aantrekkelijke nieuwe potentiele partner een hormonale reactie kan oproepen die de vruchtbaarheidscyclus beïnvloedt....
Het idee van een begroetingstitueel, zonder enige voortplantingsfunctie, wat Letje oppert, kan ik me wel voorstellen in die situaties waarbij een merrie alleen even plast en knippert tijdens de ontmoeting, zonder dat er verder nog iets van hengstigheid op volgt.
Sommige merries heb ik dat wel zien doen. Maar in mijn ervaring zijn dat uitzonderingen....
Da's dus mijn mening, gebaseerd op mijn ervaring.
Wie weet, zit ik er helemaal naast hoor.
Wat me soms stoort aan Letje, is dat alles zo stellig beweerd wordt, zonder enige twijfel. En dat iedereen die er anders over zou denken dom of onwetend/onervaren zou zijn....
Jammer!
Warboel
