Nick Altena schreef op donderdag, 12 mei 2005, 12:35:


Hmm, eigenlijk heb ik zelf iets verkeerd opgeschreven :
Ik zei dat ik dacht dat ze de mineralen in het bijvoer toch
nodig hebben.
Dat is natuurlijk flauwekul, ze heben de mineralen nodig, punt uit, waar dat dan ook vandaag komt. Was ik dus zelf niet duidelijk in.

Ja, Nick, nu weet ik het ook niet meer.
Bij jouw paarden is het dus nog anders....

Ach ja, als ze de beschikking maar hebben over de voor hun benodigde mineralen, ik vroeg het me alleen af...
Groetjes, Pien

trea hoex schreef op woensdag, 11 mei 2005, 10:15:

Welke maat zoek je dan? Zou 4cm doorsnee niet ok zijn?
Isabel

Spirithorses schreef op donderdag, 12 mei 2005, 12:55:


Zoals je in voorgaand stuk schreef, er zit waarschijnlijk genoeg in het groene gras?
Miranda staat dus wel in de winter dag en nacht op de wei, een aantal keren is ze "stiekum" zonder mijn medeweten binnen gezet, de mensen vonden het toch zielig zo alleen in de wei, maar na een overleg was dat afgelopen, behalve bij heel slecht weer , dan moest ze van mij ook binnen gezet worden.
Ze heeft dus ook vrijwel de hele winter de beschikking gehad over dat groene gras en gebruikt geen mineralenblok.
Ze heeft er een keer aan gelikt toen ik een nieuwe bracht, misschien om te proeven?
Moonlight heeft overdag wel dat gras in de winter maar alle nachten niet.
Als je er van uit gaat dat hij s´winters om 9 uur buiten gezet wordt en om 18 uur gemiddeld weer naar binnen.....mis je een behoorlijk aantal eet-uren van dat groene gras.
Gras groeit in de winter natuurlijk niet maar de weides waar ze staan zijn zeer groot dus is er ook de hele winter groen gras aanwezig geweest.

Gr, Nick

Collane schreef op donderdag, 12 mei 2005, 12:34:


Fit of op het gewicht van de ruiter voorbereid zijn inderdaad een héél verschil.





Pak twee dozijn sjoelschijven sla drie spijkers op drie van de vier 'windstreken' aan in de zijkant van de schijven.
Plak de schijven met een dikke klodder siliconenkit in het midden van de schijven als een torentje op elkaar met de spijkers in lijn. Niet hard aandrukken. Dagje laten drogen.
Leg de pilaar nu horizontaal met de uiteinden op een steen, koektrommel of zo, spijkerloze kant onder.
Je hebt nu een primitief model van een wervelkolom ondersteund door voor-en achterhand.
Je kunt het model nu belasten op alle manieren die je wil en kijken wat er gebeurt.

Plak nog een setje stenen op elkaar, doch nu plak je deze kolom heel licht in een boog, de spijkerloze windstreek in de binnenbocht.
Span parallel aan de kolom een niet te dunne vislijn over/aan alle spijkers aan de zijkanten.
Weer op de stenen, met de evt. boog naar boven.
Belasten en kijken.
Vergelijk met de kolom zonder vislijn.

Ok, primitief en niet accuraat, in een computermodel (zie voor plaatjes Biomechanical Riding & Dressage) veel beter uit te voeren. Je kan het ook niet wetenschappelijk verantwoord noemen, noch is het resultaat absoluut, doch het kan wel verhelderend zijn voor wie zich voor dit soort dingen interesseert. Kan me levendig voorstellen dat slechts een enkeling hier rijtijd aan wil opofferen.
Ik heb ergens gelezen dat een groep studenten aan de TH-Delft met een dergelijk model, vól met druksensoren en een parallel computermodel, bezig was, maar heb nooit een rapport kunnen vinden.

Bij míj komt het genoemde ruiterevenwicht er als praktisch probleem en extra reden bíj; ik ben scheef. Heb een verschoven ruggewervel met stukje stijve rug en een fors verschil in heupfunctionaliteit tussen mijn titanium ding links en mijn artrose-special rechts. Die links staat ook een beetje 'dukkie'
Reden om mezelf te gymnasticeren, mijn zit en stijl aan te passen en een hele set extra vingers aan de pols te houden bij onze paarden.