Waldo50 schreef op donderdag 8 augustus 2013, 22:31:

Ik heb lopen denken aan een verklaring voor wat er gebeurd kan zijn en waarom.
In de hoefwand zelf is spanning ontstaan die geleid heeft tot verschillende verticale scheurtjes Zoveel is duidelijk. Het lijkt me dat daar waar de meeste spanning op stond de scheur het grootst geworden is en dat daardoor de kleinere aan de zijkant ervan tegen elkaar aangetrokken zijn. De schimmel heeft de boel verergerd.
Wat je vertelt over hoefschoenen in samenwerking met een anti-schimmel middel doet me afvragen of de voeten wel al geschikt genoeg waren voor dit zware werk.
Als je in aanmerking neemt dat de hoefwanden bij het ontijzeren in zeer slechte staat waren, hoe zag dan in die tijd het "binnenwerk" eruit.
KC La Pierre heeft het in zijn werk over het Spectrum of Usability".
Oftewel hij beoordeelt een voet, geeft een cijfer en dat cijfer correspondeert met wat de mogelijkheden zijn voor dit paard.
Welke belasting kan het met zulke voeten aan.
Hij stelt daarbij dat de voet van een driejarig paard wat beslagen wordt niet meer door ontwikkelt. Dus kwalitatief een driejarige hoef blijft en alleen maar langzaam in kwaliteit achteruit gaat, terwijl een onbeslagen voet ontwikkelt tot zijn zevende jaar en dan alle omstandigheden aan zou moeten kunnen.
Ik weet niet hoe oud jouw paard toen was, hoelang er ijzers onder gezeten hebben maar zou het dan kunnen dat zelfs na 4? jaar zijn voeten nog niet voldoende genezen waren om zulke lange tochten aan te kunnen en dat daarom die scheuren ontstonden en misschien wel nooit 100% top zullen worden? Het is natuurlijk frappant, als je wat La Pierre zegt erbij betrekt , de pony's van je vrouw die nooit beslagen zijn wel altijd blootsvoets kunnen gaan.....

Piet

If your horse is only sound when shod, then he is
lame

Piet schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 23:59:


Waarom spanning? Er zijn andere mogelijkheden die tot dat type scheuren in materiaal kunnen leiden. Denk aan materiaal verwering, materiaal 'moeheid', e.d.
Het is mij helemaal niet zo duidelijk en alle info over dit soort scheuren in mijn hoefsmidboeken vind ik nonsens, evenzo de voorgestelde behandelingen. Blijft daaruit over de info dat dit probleem vroeger ook veel voor kwam anders zou er niet zoveel instructie over bestaan. Vroeger moesten de paarden wel veel meer doen dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Wat ik me afvraag is hoe groot de correlatie is tussen beslagen zijn geweest en deze materiaalscheuren die 'zomaar' ontstaan, want dat is de enige optie die in mijn denkhoofd overblijft; een vermeerderde hoefwerking waar de 'instructie' voor de materiaalaanmaak eerst weer aan wennen moet. Deze verklaring zou ook goed passen bij waarom hetzelfde soort scheuren vaak, op een notoire rotplaats, bij de verzenen voor komt.

[knip]

Wat Waldo schrijft, als ik het juist lees, is dat hij na de (1ste?) lange tocht met de scheuren/schoenen nog andere tochten gemaakt heeft zonder deze problemen.
Er kan dan dus niet gesteld worden dat het slecht voor de hoeven is geweest -
integendeel, blijkbaar zijn de hoeven essentieel verbeterd
Ik zou niets anders verwacht hebben. Regelmatig door de jaren heen heb ik mensen met hoefprobleempaarden aangeraden op bedevaart te gaan (kalmpies aan, mét of te paard, zolang het bedevaartsoord maar ver weg is).

e m kraak schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 3:49:


Natuurlijk zeg ik ook niet dat zulke tochten slecht zijn voor een paard. Natuurlijk zijn ze verbeterd. Ik wou dat iedereen met paarden met probleemvoeten dat deed.
Wat ik stel is dat mogelijk op het moment van het verschijnen van de scheuren van de voeten meer gevraagd werd dan ze op dat moment aankonden omdat de scheuren met hoefschoenen wel eruit te werken waren en zonder bescherming voor het bekappen omhoog gingen.
Dat er een schimmel in gekomen is, is even niet van belang nu. Misschien heeft Waldo daarna niet meer zulke lange tochten gemaakt, of doet ie dan uit voorzorg weer schoenen aan?
Daarom heb ik dit gelinkt aan het spectrum van KC La Pierre. Misschien is het onzin- ook deze goeroe vertelt hier en daar wel meer onzin- maar het zou interessant zijn te weten hoe Waldo zelf hier tegenover staat.

Piet

If your horse is only sound when shod, then he is
lame

Ik ha laatst een gesprek met iemand die mij vertelde dat het inenten van je paard/pony heel belangrijk is. Dat wanneer bijvoorbeeld influenza voorbij komt, dit kan betekenen dat een niet ingeënte paard/pony hieraan zal/kan overlijden en een paard/pony die wel ingeënt is, het zeker zal overleven.
Ik heb het zelf niet zo op inentingen, ik heb er een beetje moeite mee eerlijk gezegd, zeker omdat het paard dan ingespoten word met allerlei stoffen, waar ik zo mijn twijfels over heb.
Ik heb mijn pony's dan ook niet ingeënt en de meeste mensen om mij heen hebben hun paarden en pony's ook niet ingeënt.
Maar na dat gesprek laatst zit het me toch niet helemaal lekker en vandaar dit onderwerp. Ik ben heel benieuwd wat jullie meningen en ervaringen zijn, hebben jullie je paard/pony ingeënt? Zo ja, waarom? En waar laat je dan voor inenten, welke ziektes? Zo nee, waarom niet?
Groetjes Talitha

Talitha schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 10:37:


vraag eens aan al die mensen hoe vaak ze zichzelf laten vaccineren.
Het is met griepvaccin van paarden net als griepvaccin voor mensen: het meest profiteert de farmaceutische industrie. Griepvira zijn de vaccins meestal te slim af.
Ik ent mijn paarden 1x per 5 jaar met tetanus vaccin, en vraag me zelfs af of dat wel nodig is want er wordt vermoed dat een basis vaccinatie in jonge jaren genoeg is om immuun te blijven voor de rest van je leven. (ook bij mensen)
Ik ent ook hond noch kat, dit werd mij ooit al afgeraden 40 jaar geleden door een DA die zei dat het voor honden en katten die veel buiten komen niet nodig is. Alleen een basis in de jeugd is genoeg.
Er zijn gelukkig ook veel DA's die hun klanten goed informeren en zeggen dat al die vaccins elk jaar voor dieren totaal overbodig zijn. Dieren worden veel meer gevaccineerd dan mensen!

Talitha schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 10:37:

Niet.
Naast mogelijke voordelen ook veel nadelen. Allergiekansen door de drager- en hulpstoffen.
Influenza vrij nutteloos om te doen, voor mij, omdat ik al jaren nergens meer naartoe ga met mijn pony's en geen contact met anderen heb, virus constant muteert, etc.
EHV helemaal nutteloos; enting beschermt juist niet tegen de gevaarlijke virusvarianten (waar ik mijn lieve Draupnir aan verloren heb).
Een pro-afgument blijft er alleen nmm bij tetanus over. Maar zelfs het beslaan, dé manier om door een vernageling tet op te lopen, doe ik al heel lang niet meer. Hoe groot is verder de kans dat mijn in de watten gelegde lieverds anaerobe wonden op doen? De bacterie is zeer algemeen maar het is aardig moeilijk om tet te krijgen. Ik weet niet waarom maar heb de indruk dat tet in zuidelijker, warmer streken meer voor komt, als ik daar woonde zou ik wrsch wel enten, eenmalig.

Waldo IS het paard (Fries) waar we het over hebben
Toch niet bepaald een onbekende hier op PN. Veluwe Trail- Pieterpad en Santiago de Compostella behoren tot zijn tochten.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Piet schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 7:49:

Dan zouden alle paarden in een door duivelse weersomstandigheden geteisterde kudde/streek het moeten hebben. En hoe zou een verband tussen weersinvloeden en beweging/hoefwerking in elkaar kunnen zitten? We hadden het laatst over geloven... lees eens wat oude hoefsmid-literatuur, voor wie van geloven houdt
Ik zou dus best willen weten of paarden die nooit beslagen zijn geweest dit type scheuren in de hoeven ook vertonen. Zelf kan ik mij er geen voor de geest halen. Het zou volgens mijn idee van herijking naar vermeerderde hoefwerking ook wel kunnen, in gevallen waar paarden langdurig opgesloten zijn geweest, vervolgens ineens veel en langdurige beweging krijgen. Maar kwantitatief veel minder waarschijnlijk dus dan het historisch veel voorkomende patroon van beslagen paarden, die ontdaan van ijzers een tijdje de wei in werden geschopt om wat bij te komen en daar (door vermeende weersinvloeden die er beslagen in de stand op stal gelukkig niet zijn) scheuren opdoen.
Je zou verwachten dat er statistisch uitsluitings- en/of correlatieonderzoek naar dit soort makkelijk te inventariseren zaken bestaat maar ik heb dat nooit kunnen vinden.

Ook ik laat niet meer enten. Ik heb een IR-pony en is zeker 15 jaar geënt. Het is voor mij genoeg geweest, en voor de pony's.

Mijn ene paard heeft in de zomer bij droogte vertikale scheuren in de (voor)hoeven. Droogtescheurtjes volgens de Moderne Bekapper. Dit jaar valt het overigens mee ondanks dat het erg droog is; ik schrijf dat toe aan vermeerderd zink en koper in de voeding * bukt * Wanneer het weer vochtiger wordt verdwijnen ze.
Het andere paard heeft die scheurtjes nooit, maar zijn hoeven zijn dan ook harder (spaans). Gebruik en bodem zijn onveranderd, beide paarden hebben jarenlang op ijzers gestaan maar zijn er ook al jarenlang af.
Nu heeft het eerste paard lage verzenen en hoeven die bij de kwartieren graag uitbreken. Ligt daar wellicht de relatie met de noodzaak van kwartierboogjes waar Egon het over had?

Ik ent ook alleen tegen tetanus, 1x in de 4 (of misschien maak ik er wel 5) jaar van. Ik weet niet hoe mijn paarden geënt zijn toen ze jong waren.
Een jaar of 5 geleden kwam Flame (1 van de bruinen) een keer 's avonds naar me toe geslenterd. Het was al een beetje donker en ik vroeg me af wat er toch tussen z'n voorbenen slingerde. Ik kon er niks van maken. Bij nader inzien bleek het een oude totaal verroeste vijl met spitse punt (rattenstaart) te zijn die zo'n 2cm in z'n borst stak (we vonden daarna nog vaker omhoog gewoelde halve hoefijzers en oud metaal in onze roundpen). Hij zei "oemf" toen ik 'm eruit trok en ik me toen pas realiseerde wat het was. Als die vijl er vanzelf uitgevallen was had ik dit gat nooit meer terug gevonden. Juist omdat het de diepe wonden zijn die je vaak in een vacht niet ziet kies ik ervoor om tetanus te enten. Ik kon toen meteen de DA bellen die 'm vol spoot met serum en vaccin. Sindsdien ben ik blijven enten dus. Toen nog alle 2, nu alle 4.
Griep ent ik nooit. Om de zelfde redenen als hierboven. Voordat Tofik (het valkje) bij ons kwam werd hij wel griep geënt, staat in z'n Poolse paspoort. Maar daar ben ik mee gestopt.
Mijn paarden staan hier op de berg, en rijden om de berg (of op de berg ). De enige paarden die we tegen komen zijn de paarden die hier ook wonen en werken.

Mijn toch wel tradi-DA zei al jaren voor ik hier kwam, dat enten voor de oudste, waar ik toch weinig mee deed, eigenlijk overbodig was, de anderen moesten nog omdat ik wel eens naar de ruitervereniging ging... de laatste jaren dus helemaal niet meer...
Idem kat, krijgt na basis ook nix meer en honden alleen omdat het paspoort in orde moet zijn voor het buitenland...
Groetjes Marlies

Christel Provaas schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 11:53:

Ik heb deze zomer voor het 1e ook 2 van die scheurtjes gevonden na lange droogte (en langer niet kunnen bekappen dan normaal). Bij de enige 2 witte hoeven van de 16 die ik onderhoud.
Ja, bij de witte voorvoet gebeurt dat ook zo'n beetje, is ook een "minikrasje". Maar bij de witte achtervoet niet. Daar heb ik m'n bekapping op aan moeten passen.

Ja zelf wil ik ook niet ingeënt worden en mijn honden hebben ook alleen hondsdolheid vanwege reizen naar buitenland.
Mijn vriend is diabeet en heeft jaren terug eens een griepprik gehaald en is daar flink ziek van geweest, terwijl hij in zijn hele leven hooguit 2x de griep heeft gehad!!
En na een reis naar buitenland, waar hij voor ingeënt moest worden, is hij maanden aan het kwakkelen geweest met zijn gezondheid. Geen inentingen meer voor ons dus.
En daarom mijn dieren ook niet. Tot je dan een inenting-fan spreekt die je zegt dat je pony's onnodig risico lopen en ja, dan ga ik twijfelen!!
Maar na jullie antwoorden voel ik mij weer helemaal gerust!!!!!!!
Bedankt voor de antwoorden!
De enige naalden die mijn pony's te zien krijgen zijn acupunctuurnaalden!
Vanmiddag komt er een acupuncturiste voor Noortje, om haar darmen te stimuleren en te zorgen dat haar energie weer op peil komt.
Groetjes Tali