Cremello schreef op maandag, 16 mei 2005, 10:23:


Hoi Cremello,

Ik heb mijn paard de eerste keer laten bekappen door Wout Overbeeke uit Soest. Dat deed hij denk ik wel prima, behalve dat ik de man zelf niet zo aardig vond maar bovendien en dat is belangrijker, hij vond dat mijn pony aan de hoefschoenen moest. Dat laatste vond ik vreemd, aangezien ik vond dat ze prima liep op het verharde en de hoeven er ook nog prima uitzagen mijns insziens. Aangezien hij de hoefschoenen zelf verkocht (en de duurste: die van Marquis) vond ik het helemaal verdacht. Ik ben op zoek gegaan naar een 'second opinion' in de vorm van een andere bekapper. Via mijn instructrice kwam ik via Joke Nibbelink (die staat op deze site bij Natural Balance) bij Janneke Reitsema terecht. Hoewel ze dus vanuit de Natural Balance hoek komt (ze hebben wel ijzers, maar speciale) bekappen ze wel natuurlijk en komen de uitgangspunten overeen met die ik geleerd heb in het boek en DVD. Zij zal mij dan ook nooit ijzers aanraden en in tegenstelling met Wout was zij van mening dat mijn pony erg goede hoeven had die zeker geen hoefschoenen of ijzers nodig hebben. Zij heeft mijn pony dus een paar keer bekapt. Daarna heb ik de cursus gevolgd. Vervolgens heb ik met haar een plan opgesteld hoe het voortaan in de toekomst gaat. Ikzelf vind het namelijk nogal 'risky' om zomaar na een cursus van één dag voortaan alles zelf te doen en nooit meer een bekapper te raadplegen. Mijn uiteindelijke doel is dat zij slechts één keer per jaar langskomt om te controleren of alles nog steeds 'klopt'. Tot die tijd bekappen we gewoon 'samen' dat wil zeggen dat ik bekap en dat zij komt om te beoordelen of ik het goed heb gedaan. De eerste keer stond ze ernaast terwijl ik bekapte, maar dat vond ik niet zo fijn, het leek een beetje een examen. Nu doen we het zo: ik bekap 's ochtends, op mijn dooie gemakje, met veel pauzes (ik weet niet hoe jullie dat ervaren, maar ik vind het erg zwaar!) en zij komt 's middags kijken hoe ik het gedaan heb. Ik hoop dat ik na een paar bekappingen genoeg zelfvertrouwen heb om het echt alleen te doen. Een vader van een meisje op stal heeft een hoefstandaard in elkaar gezet en dat is erg handig!!!

Het nadeel van Janneke zou kunnen zijn dat ze (van Natural Balance) dus toch ook voor ijzers zijn en dat druist in tegen het echte natuurlijke bekappen van Frans en Ilona. Het voordeel vind ik wel dat zij de enigen zijn die een opleiding hebben gevolgd (in Amerika). Ook dez eopleiding is gebaseerd op onderzoeken van in de eerste plaats die G. Ovenick maar ook Pete ramey en Jackson. Een opleiding op zich zegt natuurlijk niet zo veel maar je kunt wel merken dat ze heél veel paarden heeft gezien en bekapt en ook allerlei problemen heeft gezien. Dat geeft me ergens vertrouwen dat, mocht er iets zijn/gebeuren met de hoeven van mijn pony, dat zij het op tijd zal kunnen signaleren. Ik moet bijvoorbeeld ook altijd even lopen met mijn pony en zij ziet heel snel of ze goed landt op de hiel, ikzelf vind nu nog best moeilijk om te zien (moet je ook ervaring in krijgen).

Ik vind het wel jammer dat er in Nederland nog geen officiele 'natuurlijke bekappers' gecertificeerd zijn, dat betekent dus dat iedereen die de cursus van F en I heeft gevolgd zich zo mag noemen en zich zo mag presenteren op een website. Ik denk dit 'wildgroei' helaas een beetje in de hand werkt. Ik zelf heb binnen de natuurlijke bekappingsmethodes nu al verschillende meningen over de hoeven van mijn pony moeten aanhoren en ik vond het best lastig om te beslissen wat ik uiteindelijk het beste voor mijn pony vond.. Natuurlijk geldt dit ook voor traditionele smeden en dierenartsen maarja, ik voel me nu eenmaal niet superdeskundig...
groetjes, Alice

ps, chips en stukjes uit de hoeven (zie vorig stukje) bleken uiteindelijk heel erg mee te vallen. Na een beetje vijlen zag je er de volgende dag zelfs bijna niets meer van. Overleg met bekapster leverede inderdaad op dat het gewoon alweer een stukje boven de zool was uitgegroeid.
ps 2 Overigens: mijn bekapster is wel degeljk van mening dat je de hielen neit rond mag afvijlen naar achteren, niet omdat ze dan achterover zou vallen maar omdat je draagvlak daar dan te klein zou worden. ... (weer zo'n nuanceverschil binnen de natuurljke bekappingsbeweging)

Nel Gommans schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 17:28:


YEP!! Helemaal mee eens.... Yes!
groetjes, Trea

trea hoex schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 17:42:


Allemaal prima en prachtig maar elk paard wat een ijzer onder de voeten krijgt geramd wordt mishandeld. Ik kan niet vinden dat we geduld moeten hebben omdat we zo blij moeten zijn omdat sommigen van de heren ijzerwerkers eindelijk aan het omturnen zijn.
Als het werkelijk mensen zijn die met hun vak bezig zijn dan waren de ogen allang geleden open gegaan. Dan was de vakliteratuur en alle nieuwe stromingen bestudeerd. Ik geloof niet dat ik een vak ken wat al zolang onveranderd is gebleven. Terwijl er al jaren zaken in twijfel worden getrokken en er boek na boek verschijnt hoe het anders zou moeten.
Het enige wat de doorsnee hoefsmid heeft gedaan is iedereen voor gek verklaren en de andere kant opkijken, niet om zijn vak te beschermen, want dat was hij mee ontwikkeld , maar om zijn inkomen te beschermen. Gaat het om paarden????
Piet

e m kraak schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 17:28:


O.a. Hue&Hott levert ze en dáár staan ze wel in de catalogus.

Piet schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 18:54:



Hier stond een storend foutje in, nu schrijf ik wel meer foutjes helaas, maar dit kon iemand verkeerd begrijpen. Dus "dat" is veranderd in het dikgedrukte dan

Dag Nel, dank u voor uw reactie, we zitten blijkbaar op dezelfde golflengte. We gaan ervoor, niet?

Piet schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 14:10:

knip

knip

...het geluid van ijzers op asfalt geeft me vandaag rillingen...
Heb mijn boek uitgeleend aan een overtuigd menner met twee paarden (en vier ijzers) ik ben benieuwd wat hij ervan gaat zeggen.

Liesbet

Voor wie het niet heeft gevolgd zal ik in het kort iets uitleggen. Sinds december hebben we een oud paardje in de groep, ze is nu 24. Toen ze kwam was ze er niet best aan toe. Ernstige bloedarmoede, ernstig eczeem, mager en autistisch. Inmiddels ziet ze er mooi uit, is wakker, heeft wat vlees en spier en is een super-oma voor de kleintjes. So far so good. Toen ze hier kwam was bekappen nodig natuurlijk, dat hield ze niet vol, dus korte sessies, en haar aan laten sterken.Ze viel om. Gisteren, ja ik weet laat, maar rust en gezondheid gingen voor, weer bekapt, we dachten ze is sterk genoeg.
Ik ben enorm geschrokken, hoe mooi en sterk ze er nu uitziet, ze kan niet op 3 benen staan, ze gaat shaken en bibberen. Als je rechtsvoor optilt, gaat ze linksachter op rust, ze steunt dan op maar 2 benen. Ze gaat bibberen, en ze blijft lief, maar valt om. De andere kant gaat iets beter, we houden haar met een paar mensen tegen zodat ze niet valt, en ze kan dan op 3 benen staan. Na een korte sessie mag ze half uurtje vreten, maar ze loopt dan echt scheef, haar hele bekken zakt een kant op, en ze zwalkt wat. Ik heb zelf heel erg het gevoel dat haar rug aan elkaar vast zit, niet meer kan bewegen.Alsof de tussenwervels weg zijn. Ze heeft ook een soort bochel.
In de wei heeft ze het goed naar haar zin en ziet er gelukkig uit, om te gaan trainen met dit paardje lijkt me echt niet meer eerlijk, maar is bekappen nog wel zo eerlijk voor haar?? Ik weet het, het moet, haar hoeven groeien enorm hard, maar het is vreselijk om aan te zien, ze heeft dan echt pijn. Heeft er iemand een tip om haar dat makkelijker te kunnen maken? Volgende keer zorgen we we in ieder geval dat we haar vanaf het begin ondersteunen met staan. Ik besef me ineens ook dat ik eens moet kijken of ze in haar achteruit kan. Haar ernstige eczeem lijkt gelukkig over hier!!! Veel pluspunten dus voor paardwaardig bestaan, alleen de pijn?? Kortom, hoe helpen we paard verder?

Groeten Esther