Iemand een idee? Mijn 15 jaar jonge tuigpaard gaat de laatste tijd niet zo lekker, niet slecht maar... Hij is bekend met ZE en heeft nu nog wat jeuk op de hals (halverwege november) i.v.m. een lange rug, en heupbeenderen die een beetje uitsteken, heeft hij standaard een soort van inham (lijkt altijd ingevallen, maarja laatste rib -> geen botstructuur -> heup) niks aan te doen. Nu is in die inham vrij onderin een stuk darm zichtbaar, wat blijkbaar opgezet is ofzo, en daar tegen de huid drukt.

Verder geeft hij geen lichamelijke of psychische klachten, totdat ik een wondje in zijn oorschelp zag. En nu viel mij op, normaal groeit daar gewoon haar, maar het is kalende. Kan niet zeggen dat hij daar continu jeuk heeft, maar hij schuurt er zachtjes aan.
Niet eerder opgevallen? Nee, zijn oren zijn hoogstwaarschijnlijk in het verleden op hardhandige wijze gecoupeerd. Dus de punten (waar het oor eigenlijk een stukje door had moeten lopen) zijn altijd kaal, littekenweefsel, al ruim 10 jaar. En zijn oren zijn hierom ook de enige plek waar ik hem blijvend niet graag mag aanraken, en moeilijk bij kan komen. (Dus een behandeling van binnenuit zou héél fijn zijn, zeg maar.)

Qua voeding; goed onbeperkt hooi, beetje goed krachtvoer (tja, is nodig, anders houd ik geen paard meer over) likstenen, momenteel Bokashi van Bio-Ron.
Deze week wordt hij doorgemeten met de Lecher antenne (eigenlijk komen we regulier niet verder) en komt tóch wel de DA. Oh ja, er is bijna een half jaar geleden een leverbot besmetting geconstateerd, dus kan nu weer bloed worden bekeken op leverwaardes.

e m kraak schreef op zaterdag 16 november 2013, 22:53:


Iets spannend vinden mag, daarvoor is het paard een vluchtdier. Maar je kunt haast alles trainen, zo ook zijn reaktie (hoofd laag, doorlopen en dat belonen). Daarnaast heb je ook dat stuk vertrouwen tussen de mens en dat paard. Is die mens niet in staat het paard te begeleiden hierbij tja, dan kun je problemen verwachten want het paard kan zich er zelf niet even uit 'tillen', zeg maar.

Natuurlijk zullen er altijd paarden zijn die dusdanig slechte ervaringen hebben dat ze letterlijk freaken en dan wordt het al moeilijk maar niet onmogelijk mits de juiste begeleiding. Het eerste wat bij mij opkwam is ook ; is de mens zelf niet angstig voor de reaktie van het paard (en dus de tractor).? Dat je dat als je het niet in huis hebt vervolgens niet gaat opzoeken is ook begrijpelijk maar je gaat jezelf en het paard daardoor wel beperken. Want verkeer is overal en spannende momenten kom je haast dagelijks tegen. Eigenlijk los je niks op dus.
Ik begrijp werkelijk niet dat zo'n cursusleider zo'n uitspraak doet!

Groet, Pien

We hebben er gefilmd in november 2012, mei 2013 en november 2013. Héél recent, dus.

De documentaire gaat over communicatie tussen mens en paard, tweerichting dus. Al kan je in 80 minuten niet alles kwijt. We vertrekken vanuit de traditionele (paarden)wereld om te komen tot communicatieverhoudingen tussen mens en paard, die we toetsen aan het natuurlijk sociaal gedrag van "wilde" paarden" of paarden in de "vrije natuur", in casu de konikpaarden.
De filmopnames zijn dus heel gericht. Onze waarnemingen beperken zich dan ook louter tot gedrag en verhoudingen van de paarden onderling en de verschillende (harem)kuddes ten overstaan van elkaar.
_______
Herman
"Art in Nature ~ Nature is Art"

Locanda schreef op zondag 17 november 2013, 8:42:


waarschijnlijk moet er toch weer een DA aan te pas komen (misschien echo?)


soms helpt ivermectine ontwormer bij jeuk (als het veroorzaakt wordt door insectjes) maar beter toch werk van die oren maken zodat je ze wel kan aanraken. Vaak is eens goed schoonmaken genoeg en zit er mijt, is het snel behandeld.

e m kraak schreef op zaterdag 16 november 2013, 23:18:


de natuur bestaat evenzo vooral uit geboren worden. Zonder begin geen eind.

Het gekke is dat deze cursusleidster de overtuiging heeft dat je kleine pony's niet kunt desensibileren (heb ik dat goed geschreven?), waarom is me niet duidelijk.
Ik heb het idee dat deze cursusleidster niet altijd in mogelijkheden denkt. Wat ik vreemd vind is dat ze eerst volgens de methode van Klaus Ferdinand Hempfling werkte en dat nu als "verkeerd" ziet, ze vind dat hij zich teveel richt op de no go zone (voor de centrale as), en dat zou het paard teveel stress opleveren, dus dat heeft ze afgezworen en nu volgt ze de methode van Chris Irwing.
Volgens mijn buurvrouw hoorde deze dame bij de top van Nederland, maar ik kan me dat gewoon niet voorstellen van iemand die zegt dat trekkerangst niet op te lossen is, ik ben er gewoon een beetje boos om. Ik zou haar graag willen uitnodigen om eens bij mijn pony's te komen kijken, die zijn echt totaal niet bang voor trekkers en ander groot landbouwverkeer.

Talitha schreef op zondag 17 november 2013, 10:32:


hoe heet die dame? dat hoeft toch geen geheim te blijven?

DA bel ik morgen :) z'n oren zijn en blijven écht dramatisch qua behandelen.* Begrijpelijk na zo'n trauma, maar het zal moeten. Waarmee zal ik het schoonmaken, danwel insmeren?
*ik probeerde de littekens met zonnebrandcrème te beschermen, maar i.v.m. drama/stress maar met een vliegenmasker met oortjes verder gegaan

Ik vind het heel normaal als oude en zieke dieren een natuurlijke dood sterven, maar als er jaarlijks honderden dieren een hongersdood sterven, denk ik dat er toch teveel dieren zijn in een te klein gebied met te weinig eten.
Ze kunnen toch wel wat meer in de gaten houden dat ze kuddes kleiner houden? Een gedeelte vangen en elders uitzetten of anders toch jagen. Ik ben niet voor de jacht, maar een hongersdood sterven vind ik pas echt zielig.