Ik heb ook slopers, maar ik heb de laatste twee jaar van die grote vierkanten fijnmazige netten. Twee hangen in de schuilstal (met de onderkant net boven de grond) en een hangt tussen twee bomen (ook met de onderkant net boven de grond, maar ik heb ook de onderkant aan de bomen bevestigd -op de hoeken dus- omdat het anders te veel gaat zwiepen en dan voor frustratie en meer sloopgedrag zorgt) Ik ben er supertevreden over. Niet duur, sterk en arbeidsbesparend. Ik stop ze twee keer per dag tjokvol en dan hebben de paarden 24/7 iets te knabbelen (ze zijn nooit leeg als ik ze weer vul)

Ik hoef dus helemaal niet meer laat in de avond in het pikkedonker te klooien zoals voorheen, of smorgens uit bed racen om snel te voeren. Echt ideaal. En voor de prijs hoef je het ook niet te laten.
Een net kost rond de 25 euro en daar past een grote baal (10 kilo) in.

Ik wilde alleen maar zeggen dat je je pony toch met iéts zal moeten motiveren hij werkt niet omdat hij je zo lief vindt. Als het verschil tussen werken en plezier zo groot is zou ik ook niet willen werken. Bouw het rustig op als je eruit gaat en laat het altijd! leuk zijn. Hoe je dat doet weet je zelf het beste. Kijk b.v. eens naar wat nou precies het verschil is voor je pony tussen "plezierwandelen" en "werken" en hef dat verschil op zodat het altijd goed gaat. In alle topics over trainen komt dat weer terug: als het niet goed gaat, knippen en een stapje terug doen en dan ophouden als het nog goed gaat. Ook voor pony's die geen trauma hebben! Als dat betekent dat je voorlopig niet ver komt: geduld! Nu niet zo leuk voor jou, maar uiteindelijk veel meer plezier.

jessica96 schreef op woensdag 18 december 2013, 18:12:


Mijn ervaring is ook dat je met heele kleine stapjes heel veel kunt bereiken.
Wel vaak doen: liefst wel 5 keer per week! Maar als dat niet kan: zo vaak mogelijk.

En inderdaad met het paard alléén werken, niet met een ander paard erbij.
Als dat tenminste kan, hè!
Mocht dat geen resultaat geven (vanwege ernstig trauma), dan kan je eerst steeds met een ander paard erbij werken. En pas als dat goed gaat, beginnen met het paard alleen.
En als het toch te veel ineens blijkt: stap nòg kleiner proberen te maken.
Is wel een uitdaging hoor! Maar het werkt echt.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 19 december 2013, 11:03:


Ik herken hier wel een probleem: hoe leer je een paard dat bewegen leuk is?
Met mijn Arabieren heb ik hier totaal geen probleem, die hebben dat van nature al.
Maar vroeger, met mijn Haflingers..
Toch is dat altijd gelukt, door vaak veel te doen.

Misschien is het inderdaad zo, dat een paard eerst een redelijke conditie moet hebben, om te kunnen genieten van bewegen.
Ik moet denken aan mijn eigen hardloop training: was in t begin ook echt moeilijk om mezelf te motiveren.. , maar uiteindelijk raakte ik er aan verslaafd: heerlijk!

Dat verhaal van Trudy en haar IJslander lijkt me hier wel een goed voorbeeld. Die horsestick. Eigenlijk is dat ook wat ik met mezelf deed bij het leren hard lopen: mezelf een schop onder de kont geven. (En samen met anderen gaan lopen, was ook een goede stimulans.)

Is het ook slecht om met een los paard in de bak te rijden dan?$
Ik doe dat altijd.. Als ik het land afsluit zodat mn moeders paard niet naar de bak kan rent hij gewoon door het lint heen, stroom of geen stroom

Is het ook slecht om met een los paard in de bak te rijden dan?$
Ik doe dat altijd.. Als ik het land afsluit zodat mn moeders paard niet naar de bak kan rent hij gewoon door het lint heen, stroom of geen stroom

Ik heb een vraag:

In de wintermaanden staat mijn pony in de paddock samen met zn vriendinnen.
De paddock bestaat rubberen tegels, een flinke zandbak vooral uit bestrating.
Hierdoor worden vooral zn voorhoeven te kort en gevoelig. Daarom loopt hij swinters een paar maanden op ijzers!

Dit gaf nooit problemen, alleen dit jaar valt me het volgende op:
Zowel in stap als draf tikt hij met de achterhoeven in zn voorhoef....
Rechtuit, op de volte, aan de hand en onder het zadel, op zachte en harde ondergrond.

Lichamelijk lijkt hij prima in orde.
We zijn al wat jaren bezig met rechtrichten en hierdoor zijn we nu ook bezig met het zwaardere werk. De pony is 12 jaar en lichamelijk sterk, in balans en soepel...

Ra ra hoe komt dit.....?

Op zich lijkt het mij niet slecht, maar zou ook dit wel weer zien als een uitdaging want een beetje lastig is het wel...
Wat nu als er 1 paard geblesseerd is en je wilt met de ander toch wel aan het werk?
Dit zijn toch dingen die alle paarden van nature wel tonen, maar ook kunnen leren te veranderen, weeral met hele kleine stapjes...
Groetjes Marlies

Ai, lastige vraag op een anti-ijzer forum!!!
Hij zal door de ijzers toch zijn voorvoeten niet snel genoeg kunnen afrollen denk ik...
Wat bedoel je met te kort worden?
Groetjes Marlies

Ha ha, ja dat zat er dik in! Ik wil dan ook geen discussie starten over hoe slecht ijzers wel niet zijn. Ik ben voor ijzers alleen bij een zeer goede rede...
Toen mijn altijd vrolijke en werklustige paardje veranderde in een in zichzelf gekeerd paard wat bovendien niet meer en moeilijk wilde bewegen was voor mij de keuze gemaakt!

Ik dacht inderdaad zelf ook dat het met afrollen van de voorhoeven te maken kon hebben!

Verder het kort worden: puur de hoeven die te kort afslijten! Nat weer, bestrating in de paddock doen er geen goed aan.
Plus hij gaat dagelijks mee naar buiten. Dus over straat, en zeker als het erg nat is zijn de bermen en het gras ook niet meer te doen.....of als het flink gaat vriezen....dan zijn we toch echt op de straat aangewezen...
Oke, een aantal keer per week werken we ook in de bak.

Ik vind zet zelf eigenlijk niet lastig, hij gaat altijd aan de kant als ik er aan kom
In de bak hebben we ook de slowfeeder dus meestal staat hij daar uit te eten meerennen e.d. doet hij niet
Is er iets tegen te doen dan? Een lompe fries die door het lint heen rent? Hij krijgt regelmatig een tik van het lint maar hij geeft er niet echt om, staat wel genoeg stroom op..
Ontsnappen doen ze gelukkig nooit

De hoeven van 1 van mijn paarden worden namelijk ook best snel kort als ik veel op straat rij, terwijl ze het hele jaar door over verharding lopen, dus ik heb nu schoenen voor de buitenritten en hoewel het wel iets meer werk is met elke keer aandoen, geeft het toch een fijn gevoel dat ze verder lekker blootsvoets loopt! En dus ook de nadelen van de ijzers niet heeft..
Groetjes Marlies

mieke vd berg schreef op donderdag 19 december 2013, 18:24:


Een paard dat met achter de voorhoeven aantikt, is te traag weg met het voorbeen. Vaak zie je dat het voorbeen verder naar achteren wordt gelaten dan naar voren weggezet, gerelateerd aan de loodlijn. De ijzers vertragen door hun gewicht het proces van been optillen en naar voren wegzetten. Zodra je hem meer op de achterhand gaat rijden zal hij voor losser worden en het voorbeen vlotter wegzetten. Het gevaar blijft echter bestaan dat hij met een achterhoef in de takken van het voorijzer stapt en een ijzer afscheurt.

jessica96 schreef op donderdag 19 december 2013, 18:18:

Nee hoor, ik rijd in de rijbak ook zo. Het andere paard gaat wel opzij.