Jouw paard is naar het zich laat lezen, super onzeker. Onzekere paarden hangen veel meer aan patronen dan paarden met veel zelfvertrouwen. Wanneer je iets verandert aan het bestaande patroon raken ze van slag en kunnen daarin heel ver gaan. Een zelfverzekerd paard haalt genoeg steun uit zichzelf om tegen een mentaal stootje te kunnen.
Onzekerheid kan een karaktertrek zijn, maar ook 'aangeleerd' door trauma. Of een combinatie van beide.

Trap niet in de valkuil van het trauma opblazen en je paard tot zieligerd bombarderen die met de grootst mogelijke omzichtigheid behandeld moet worden. Een getraumatiseerd paard (trouwens ook een onzeker paard, maar eigenlijk sowieso elk paard) vaart wel bij een kordate, duidelijke aanpak. Dat is niet zo handig als je graag wil kalmeren, geruststellen en troosten, maar 'kordaat' is effectief!

Ik kan het weten, want ik heb er zo'n heel traject op zitten met een getraumatiseerde spanjaard. Ving hem op in een bed van liefde en hij werd een onuitstaanbare eikel. Want hij zocht een grens en die bleek heel rekbaar. Dat is funest voor een onzeker paard; je boert uiteindelijk alleen maar achteruit.
Zoek de Kordate Verpleegster in jezelf op en ga aan het werk met dit paard. Bied hem afwisseling, bied hem werk, stel eisen. Maar blijf kordaat, verzand niet in aaierige wazigheid. Duidelijkheid is het toverwoord. De liefde komt vanzelf wel mee.