Piet schreef op donderdag, 19 mei 2005, 7:47:


Wat me eigenlijk vooral verbaast is dat Mr. Rik Gadeyne zelf hier zijn
standpunt niet verduidelijkt, hij weet allicht toch wel dat hij hier op de lijst staat?
Wat ik ook merk van meerdere hoefsmeden hier in de buurt is dat ze toch
wel open staan voor een andere manier van bekappen, wat 4jaar geleden
ondenkbaar was. (bij de mensen die ik ken toch)

Malenka schreef op woensdag, 18 mei 2005, 23:06:


Heerlijk dat je straks lekker je paard buiten hebt staan! Hij zal er echt beter van worden.

Dank je wel ,het zal voor camillo best wennen zijn ,en ik hoop dat hij in de kudde word opgenomen ,zonder dat er veel klappen(trappen) vallen ,maar dat zal wel lukken groetjes manuela

Morrie schreef op donderdag, 19 mei 2005, 9:13:


In het algemeen wordt ook gesproken over de draagwand ipv hoefwand.
Dat is omdat daar het paard zijn volle gewicht op zou moeten dragen :)
Ik zie de steunsels als een soort muurijzers, die zoals een muurijzer er voor zorgt dat een verbinding tussen 2 wanden sterk bljft en niet omvalt , ervoor helpen te zorgen dat de hoef in zijn oorspronkelijke vorm terugveert en niet uiteen valt.
Dus zeker niet voor het paard om op te steunen, met alle pijnlijke gevolgen vandien, zoals kneuzingen hoger in de hoef, waardoor het paard gevoelig gaat lopen.( voor de mensen die het begrip steunsels niet kennen)


Daar zou je dus de dierenbescherming voor moeten bellen !! En de politie om aangifte te doen wegens verwaarlozing en mishandeling

Interessant dat jij het als smoezen ziet, ik heb altijd gedacht dat het overtuigde anti argumenten zijn. Weet je er nog een paar? Kijken of meer mensen die tegen komen :)
Piet

ElkeW schreef :

Weet je, Elke, en ook Ineke, het is jammer dat het Westernrijden toch vaak weer in een kwaad daglicht wordt gezet. Het is een zeer mooie sport die, mits correct beoefend, een lust voor het oog is om naar te kijken.

Wat je echter (te)veel ziet zijn de voorbijscheurende "jiiiihaaaaaaaa" Johnny's en Marina's met van die leren jasjes met franjels, de vossenstaarten aan de flaphoeden met touwtje onder de kin, met line-dance puntlaarzen op goedkope texmex opsmukzadels met veeeeeel stiksels en nog veel meer zilverbeslag.
Als je goed kijkt zie je ook nog een lasso en een pistoolhouder aan dat zadel.
Het zwaar bewerkte zilverplated Heras hekwerkbit met lange shanks (scharen) maakt het plaatje compleet.
Eh.... dat is niet het echte werk he....
Dat zijn de salooncowboys, de wannabees.

Nee, het echte werk is net iets anders:
Ik kan echter enorm genieten van een correct uitgevoerd reiningpattern wat je kunt vergelijken met Engelse dressuur.
Een slidingstop, rollbacks (180 graden wending om de achterhand) een vliegende galopwissel, een spin, tempowisselingen....
Een adembenemende combinatie van perfectie en gecontroleerde snelheid.

Het is machtig een Quarter met cowsense te zien werken, dansen bijna, met een rund, waarbij hij te paard één koe uit de kudde moet selecteren en deze een bepaalde tijd van de kudde afgezonderd dient te houden, en ik krijg een enorme adrenalinekick wanneer ik Barrel Race of Pole Bending te zien krijg (dat blijft toch altijd mijn favoriete discipline).

Pleasure (dat onderdeel met die hoofden zo laag) vind ik personlijk teveel gekunsteld met teveel zilveropsmuk. Die paarden lopen allang niet meer natuurlijk, naar mijn mening is het een soort huppeltje geworden, maar goed, da's mijn smaak.

Trail, waarbij je het dagelijks leven van de cowboy nabootst en in een behendigheidsproef allerlei obstakels in de arena moet zien te overbruggen, zoals de brug, water (plastic) , het te paard openen van een hek, achterwaarts door een L of een U vorm, zijgangen, is een heel goede manier van je paard vertrouwd te maken met allerlei 'gekke' dingen.

Er zijn meerdere onderdelen, ik heb er slechts een aantal opgesomd.

Het probleem is dat er achter de schermen, daar waar niemand het ziet, vaak te ruig met de paarden omgegaan wordt ("effe bijtrainen") in het kader van de tijdsdruk en de centen (zie mijn vorig bericht).

Dat zul je altijd wel blijven houden, het komt evengoed voor in de Engelse dressuur en in de springwereld. ik kan je weinig voorbeelden geven, ik ben niet thuis in die wereld maar wat te denken van het omlaagbinden met bijzetteugels, en dan liefst ook nog zo uit de stal aan de longe in galop, het eeuwige gebonk met de benen tegen de zijkant van het paard (anders blijft ie niet actief genoeg lopen) het gepor met de sporen (de westernsporen hebben tenminste nog meerollende wieltjes), het -voor een paard uit het niets- aansporen zonder met je stem of zit aan te geven dat je voorwaarts wilt gaan, het paard omlaag trekken en voorwaarts stampen (dat heet geloof ik verzameling )

Nee, dan liever een relaxt voorbijslenterende Westernrijder met zijn paard quasi nonchalant aan de lange teugel, ook al zit ie dan een beetje teveel onderuit gezakt in een typische Marlboro look..

Een goede cowboy (het werkvolk) begint eerst eens met een maand grondwerken met zijn paard. Daarbij laat hij het paard overal aan wennen : Los staan,aangebonden staan, enge dingen, trailers vlaggen, plastic (overheen lopen), afspuiten met water, etc.
Afhankelijk van de leeftijd van het paard (de meeste helaas wel te jong) went hij zijn paard aan de pad en het zadel, en als het paard het aangeeft dat het kan gaat ie erop, nog steeds met een halster en halstertouw.
Het aanvankelijke rijden beperkt zich tot walk (stap), jog (draf) en lope (galop), kunen stoppen en sturen, nog steeds aan dat touw waarbij het touw over het hoofd van het paard 'geslingerd' wordt om rechts of links te sturen.

Dit zijn meestal programma's van een maand of 3 .
Het is de allereerste basis.
De jonge paarden worden daarna de rest van het seizoen op de wei gezet om uit te rijpen, om het geleerde te laten bezinken en als je ze dan in het najaar van de wei haalt gaat het echte programma beginnen, afhankelijk van de capaciteiten van het paard. (En niet van wat de eigenaar graag wenst). Er zullen veel korte trainingssessies zijn, waarbij men kijkt en luistert naar het paard, om het paard niet te overbelasten, zowel geestelijk als lichamelijk. Soms wordt er maar 5 minuten gewerkt en als het doel bereikt is, hoe miniem ook, krijgt het paard weer rust (beloning).

Zo zou het moeten zijn, zo was het ooit, en zo heb ik het geleerd.

Dat is vervolgens besloten heb het nóg anders te doen is weer een heel ander verhaal.

Kun je hier iets mee?

Groet, Pien

e m kraak schreef op woensdag, 18 mei 2005, 16:00:


hallo Egon,

daar vraag je me wat, de hele wei staat vol, het zijn groene pollen met boterbloemen. ik heb deze wei pas het eerste jaar gehuurd, maar zoals ik van die mensen begrepen heb, hebben er altijd paarden op gestaan. de boer aan de overkant adviseerde ook kalk erop, want het zou een verzuurde bodem zijn.

groetjes monique

Spirithorses schreef op donderdag, 19 mei 2005, 13:17:


Dat is inderdaad wat ik in gedachten had. Ik vermoed verder dat een hoop BWP kwekers (hier in België) zich een hoed, laarzen en een paar sporen hebben aangeschaft nu er goed geld te verdienen valt met de kweek/verkoop van Quarters.
knip


Heb ik in Brazilië in zijn werk gezien en dat was inderdaad fantastisch. En vooral, nuttig. Ik blijf het uit zijn context gerukt vinden als ze hier in Vlaanderen op zondag eens achter een stierkalf aangaan. Van Barrel Racing was ik minder onder de indruk, spectaculair maar ik vond dat er onnodig met sporen, een soort hulpteugels en zwepen (die slierten aan de teugels) gewerkt werd. Maar misschien dat het er daar wat ruiger aan toe gaat als op andere plaatsen. Echte paardenmensen gezien, maar helaas ook veel grof geweld.
Pole bending, daar kan ik me eigenlijk niets bij voorstellen. Palen buigen??

Daar zie ik hier in de lokale manege wel eens een wedstrijdje in, en ik moet zeggen dat dat er inderdaad wel tof uit ziet, voor paard en ruiter.

Ik ken anders wel genoeg voorbeelden. Ik ken niet veel van dressuur maar de spring'sport' heeft erg lelijke kanten. Inderdaad vooral als het om veel geld gaat, maar er gaan ook hopen amateurs achter de schermen uit de bocht omdat ze nu eenmaal een keertje willen winnen. Overvoeren en opsluiten voor de wedstrijd, in het water vastbinden, door de sloot slepen met de trekker, doen schrikken boven de hindernis, lat tegen de benen slaan boven het hek enz enz..
Ja bedankt. Ik vrees wel dat er nog werk aan de winkel is vooraleer de weekendcowboys hier inzien dat het zo zou moeten zijn. Misschien moeten er wel eens wat van die relaxte cowboys in de jury gezet worden.


Groet Elke

Piet schreef op donderdag, 19 mei 2005, 12:58:



Ik heb niet alles gelezen in dit topic maar ik heb eigelijk hetzelfde verhaal. Bij ons op stal staan de paarden blootvoets, en de smeden die er komen vinden dat prima. We hebben eigelijk geen negatieve reacties van smeden tot nu toe.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik overtuigd ben van ijzerloos, maar niet natuurlijk bekap.
E

Elke en Pien hebben het over westernrijden:


Ik heb op een leuk wedstrijdnivo gebarrelraced en nooit sporen gedragen, ook die 'over and under' (sliert aan de teugels) heb ik nooit gebruikt.
Anderen doen dat wel, zij het hier in Nederland weer minder heftig, het wordt hier ook meer voor de lol gedaan dan voor het geld. In de USA kun je er bakken geld mee verdienen, dan komt die druk er weer bij kijken he. Hier mag je blij zijn als je er je onkosten mee gedekt hebt.
Hoewel het flink aan het opkomen is hier.

Zo'n barrelrace paard gaat zo snel als ie gaan kan en als ie het niet redt dan is ie gewoon niet goed genoeg, zo zie ik dat.
Ik zie niks in zwepen of sporen om nóg harder te gaan.
Want een paard gaat dan niet hard voor jou, of omdat ie het leuk vindt om hard te gaan, maar om onder de hulpstukken uit te komen.


Komt het soms wel eens op neer, hihi.
Je hebt 6 palen, op een rechte lijn, elk 7 meter uit elkaar staand.
Eerst race je parallel aan de palen, erlangs naar de laatste paal, je komt zigzaggend terug gaat weer zigzaggend terug naar het uiteinde en vervolgens langs de palen terug naar de finish.
De snelste combinatie wint.
Bij iedere paal maakt je paard een vliegende galopwissel.

Ik gebruik dit onderdeel overigens om paarden 'spelenderwijs' de galopwissel aan te leren, in een relaxt galopje.
Ze hebben dan al vlug in de gaten dat wanneer ze wisselen, ze veel beter om de palen heen komen. Geen druk, geen gedoe, veel effect.


Ja hoor, het is vrij relaxt, wij doen dit onderdeel vaak in de lessen, waarbij het er bij mij niet alleen om gaat dat je het parcours foutloos rijdt maar eigenlijk meer hoe je jezelf weet te redden in je omgang met je paard.

Groet, Pien

Piet schreef op donderdag, 19 mei 2005, 12:58:


Nonsens-argument: Toevallig heten ze zo in het Nederlands. In andere landen hebben ze namen die niets met steun te maken hebben: zo heten die dingen in het Engels "the bars".


Ook al weer zo in Nederland, in het Engels is dit gewoon "the hoof wall".

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op woensdag, 18 mei 2005, 23:30:


Ik snap wel wat je bedoelt, Nick maar toch had ook ik hier moeite mee. En daar ben ik dan 40 jaar voor geworden....
Sommige dingen interesseren me echt niets en zeg of doe ik gewoon, zoals bv de hoefsmid uitleggen dat ik de ijzers eraf wilde en haar natuurlijk wilde bekappen. Ik kon het niet eens goed uitleggen had nl iets gelezen over deze manier en ik dacht direct YES. Ging pas later de cursus doen. Maar laatst moest ik gaan vertellen dat Malou, mijn dochter, ging stoppen met haar lessen bij de plaatselijke ruiterclub. Gewoon omdat het niet werkt en het elke week strijd en frustatie was! Was er helemaal zenuwachtig voor! Want als je niet MET hen bent ben je bij voorbaat TEGEN hen. Ik stond te stuntelen als een puber met blozende wangen en al! Shit wat baalde ik daarvan. Ze vroegen natuurlijk wat ze dan ging doen. Ach mijn uitleg leek nergens op. Het was niet simpel in ieder geval en ik heb niet eens wat met deze mensen!

Gr Caroline

Peter Donck schreef op woensdag, 18 mei 2005, 23:36:


Het gaat mij niet om een hoefsmid die over gestapt is op natuurlijk bekappen....
Het gaat mij om de mensen die nooit hoefonderhoud hebben gedaan dit bekappen geleerd hebben (dat is niet moeilijk) maar dan ook eigenhandig dat hoefijzer willen verwijderen.
Velen hebben al angst/twijfel om zelf te beginnen met bekappen, of ze het wel kunnen...denk jij dat het verantwoord is dat deze mensen dan zelf ijzers gaan verwijderen?
Van die mensen vind ik dus dat ze niet zelf moet gaan prutsen als ze geen verstand van deze zaken hebt, zeker niet als het alleen uit angst is om dit je hoefsmid te vragen.
Ik heb te vaak gezien dat het fout ging bij mensen die niet wisten hoe het moet maar het toch probeerde.
Ik bekap overigens al jaren zelf hoeven....maar ook ik laat ijzers door de man verwijderen die ze er ook opgelegd heeft, ook ik durf dat simpelweg niet zelf aan, veel te bang dat ik wat verkeerd doe en zo het paard pijn doe waardoor het paard bijvoorbeeld weg zou lopen met een ijzer aan maar een nagel bungelend die behoorlijk verkeerd onder de hoef terecht kan komen.
Niet zo moeilijk te bedenken toch dat ik deze mening heb?
Gr, Nick

trea hoex schreef op donderdag, 19 mei 2005, 0:04:


Tja, ik vind het echt erg om zoiets te horen.
Dat mensen echt bang kunnen zijn voor hun hoefsmid
Het is tenslotte de man die je als het goed is misschien al jaren kent en je paard toevertrouwd.
Maar buiten dat, hoef je als je deze angst hebt toch niet alles uit te gaan leggen.
Gewoon zeggen dat je van de ijzers afwilt is toch voldoende en hoeft toch niet in een ruzie te ontaarden?
Als de man in eerste instantie boos reageerd omdat wat jij wil zal je er een verkeerde aan hebben om het hele proces uit te leggen, hij zal dat toch niet aan nemen dan....ik zou hem dan op deze of andere site wijzen zodat hij het thuis zelf op zijn gemak door kan lezen.
Staat hij er voor open dan zal hij zelf misschien wel contact met je opnemen om met je mee te lopen/kijken wat de vorderingen zijn.
Staat hij er niet voor open dan zal je nooit weer wat van hem hopen tot.... uiteindelijk....als er maar vele zijn die die stap maken , hij zich toch zal gaan verdiepen in deze vorm van bekappen, al is het misschien maar door het aan horen van colega´s die wel deze kant op werken en er successen mee boeken terwijl ze dat misschien niet eens verwacht hadden bij een al opgegeven paard.
Gr, Nick