VaSsIeJlOvErKe schreef op maandag, 23 mei 2005, 12:05:
> hallo allemaal,
> Ik ben wat bang met paardrijden, want mijn verzorgpaard stelt
> zich wel vaker aan. Vorig jaar had ik les en toen schrok hij
> steeds en ook boven een hindernis. Ik was al mijn vertrouwen
> kwijtgeraakt en ben nu ook snel bang. Weet iemand wat ik hieraan
> kan doen?
> VaSsIeJlOvErKe
Hallo daar,
Angst is een lastig ding. Maar het is ook iets dat jezelf moet overwinnen. Niet altijd even makkelijk. Vertrouwen is een proces dat je moet opbouwen en jij mag enkel het tempo bepalen. Ik ken ook mensen die gewoon angst hebben op een paard, maar dan heb je ook het klassieke geval van angst na een val of een ongeluk. De redenen van angst variëren van mens tot mens. Ik heb zelf ook ooit eens een fameuze totter gedaan. Toen was ik ook even al mij vertrouwen kwijt. Als ik moest gaan rijden stond ik letterlijk te daveren op mijn benen ! Jammer genoeg heeft dit een negatieve uitwerking op je paard. Je paard stelt zich zoals hij het noemt niet vaker aan, het is gewoon hetgeen jij projecteert op hem. Als je angstig of zenuwachtig bent scheid je als mens een bepaald hormoon af. Wij ruiken dat niet, maar ja paard die vele fijnder ontwikkelde zintuigen heeft als de mens,is dit onmiddellijk waarneembaar ! Het afgescheiden hormoon (fermoon dacht ik) is voor het paard een trigger om alerter te gaan zijn. Niet enkel jou adrenalinsgehalte stijgt, maar ook die van het paard, omdat het de geur van gevaar ruikt. het paard associeert dat gevaar echter niet met de ruiter op zijn rug ! Die denkt dat het vanuit de omgeving komt. vandaar meer nerveus, schrikkerig, jachtiger en alerter. Dit is een waarheid als een koe. Dus kalm blijven is de boodschap. Ik heb toen mezelf voor de keuze gesteld : ofwel hou ik ermee op, want zo kan het niet langer, ik wil geen marteling zijn voor mijn paard of ik ga deze angst overwinnen, starten van 0 en compleet op mijn eigen tempo. Daar paarden en paardrijden in mijn bloed zit koos ik voor het 2de. Je kan altijd hulp zoeken, ik heb dat zeer bewust niet gedaan. Ik ben terug begonnen van waar het goed ging, grondwerk, veel alleen gaan rijden, zelf mijn tempo bepaald. Het heeft toen ook een half jaar geduurd vooraleer ik terug durrfde te galoperen. Nu zoef ik terug door de bossen alsof er nooit iets gebeurd is. Maar je moet het overwinnen. Voel je je niet goed in draf of galop, doe het dan niet, voel je je niet goed tijdens het springen, spring dan niet. One step at a time ! Doe waar je je goed bij voelt en dan volgt de rest van zelf.
groetjes,
Sabrina
Warboel
