Wieteke schreef op dinsdag 8 april 2014, 22:09:
> Coralie schreef op dinsdag 8 april 2014, 21:01:
>
>> En misschien speelt er nog iets anders mee..:
> Ik heb er overigens niet veel moeite mee dat het zo voelt. Gelukkig is hij
> - in tegenstelling tot z'n moeder - heerlijk ongecompliceerd, dus na een
> periode waarin hij minder aandacht heeft gehad, pakken we de draad gewoon
> weer op waar we waren gebleven.
> @Frederick: ik zou me dus goed kunnen voorstellen dat wat Coralie
> beschreef ook in jouw geval meespeelt. Als dat zo is, lijkt het me slim om
> het ook voor jezelf vooral lekker ongedwongen en vooral LEUK te houden
> wanneer je met dit paard bezig bent. Dus alles in korte sessies met heel
> kleine stapjes opsplitsen en stoppen op een moment dat je er goed gevoel
> bij hebt, zodat je zelf steeds meer goede associaties krijgt bij het bezig
> zijn met dit paard.
Wieteke, was ook liefde op eerste zicht met m'n oudere merrie, maar de jongere ook hoor
. Was een schatje, erg sociaal en nieuwsgierig. Alleen bleek met het opgroeien dat onze karakters niet matchten. Of daaraan gewerkt kan worden zal tijd uitwijzen, het wordt een avontuur en heel leerrijk
.
Het is idd een beetje van moeten nu, ik heb hier al beschreven waarom, maar misschien ga ik nog veel meer bijleren over paarden trainen en mezelf met dit paard, ik wil het zien als een mooie uitdaging
Warboel
