> Bij SATS vraag je alles wat je wil. Kun je voor mij een zit doen. Bij SATS
> ga je vervolgens ook benoemen wat het dier goed deed. Goed zo, dat is zit.
> Ik doe dat iets extremer. Ik vertel Oscar bij de echt moeilijke dingen ook
> eerst helemaal wat ik ga doen. Hij ligt dan voor me en dan zeg ik: Ik wil
> in je NEK, dan ga ik KNIJPEN, dan kom ik met SPUIT en dan wil ik een PRIK.
> Mag ik dat doen? Krijg ik dan een ja, dan begin ik weer te zeggen wat ik
> ga doen. Oke Oscar, nu ga ik naar je NEK, ik ga nu KNIJPEN enz. De
> hoofdletterwoorden zeg ik heel nadrukkelijk, zodat hij dat goed weet.

> Het is nog veel meer dan alleen luisteren! Het is hem ook vertellen wat er
> gaat gebeuren. Je werkt met de factoren voorspelbaarheid en
> controleerbaarheid, waardoor er vertrouwen kan groeien. Van beide kanten,
> want ik ga steeds meer merken dat Oscar me echt begrijpt en bewust ja of
> nee zegt. En daardoor kan ik op zijn ja vertrouwen. En hij gaat steeds
> meer vertrouwen in wat ik hem uitleg, omdat hij steeds merkt dat ik mij
> daar ook echt aan hou.
>
> Het is gewoon zo leuk!