hollynicbonanza schreef op zondag, 21 september 2003, 23:04:


Van eiwitten krijg je geen grasbuik. Eiwitten worden uitsluitend gebruikt voor de opbouw of herstel van weefsel; het zijn BOUWstoffen. Ze kunnen niet worden omgezet in vet of zo, ze leveren ook geen energie.

Wat niet wegneemt dat een paard bijna altijd teveel eiwitten binnen krijgt. Gelukkig kan het paard het overschot aan eiwitten kwijt via de urine (in de vorm van ureum) en via het zweet (het "schuim" dat je ziet wordt veroorzaakt door eiwit). Maar te gek kun je het beter niet maken!

Wat de zogenaamde "grasbuik" betreft: Een paard dat gras eet in plaats van brokjes eet een groter volume om dezelfde hoeveelheid voedingsstoffen binnen te krijgen. Vanaf de inname tot aan de mest is het gras nogal een tijdje onderweg in het verteringsgestel. Bedenk daarbij dat de darmen van het paard meterslang zijn, en zo zit er in een paard al snel enige tientallen kilo's gras dat aan het verteren is! Die gevulde darmen doen de buik opzwellen, en dat is wat ze een grasbuik noemen. Het kan totaal geen kwaad, geef twee dagen geen gras meer en de darmen zijn weer leeg en de buik ziet er weer slank uit.

Kort samengevat: Van eiwitten KAN een paard niet dik worden, en een "grasbuik" is geen vet maar zijn gewoon gevulde darmen.


Ja, van mest wordt het gras eiwitrijker. Maar dat is voornamelijk zo in het voorjaar: gras maakt dan bouwstoffen aan (eiwit) om te kunnen groeien. Het gras "weet" nu dat de winter eraan komt en doet geen moeite meer om een voorraad eiwitten in reserve te houden. Het huidige gras is dus lekker eiwit-arm!


Ja, ware het niet dat op onbemeste grond veel Jacobskruiskruid voorkomt. En dat is op termijn dodelijk voor je paard...


Gewoon: Af doen die dingen. Nu is een geschikt moment, de paarden gaan nu een wintervacht maken. Hoe kouder ze het nu krijgen, hoe dikker de wintervacht wordt.

Groeten,
Frans

Moeilijk genoeg een jong paard.
Die van ons geeft heel lastig voetjes.
Met geweld dit aanleren vinden wij niet gepast.
Plaese HELP!!!!

Hallo,
Ik heb ook een jong paardje die in het begin het ook niet goed deed.
ik weet niet hoe lang jullie hem of haar al hebben, maar bij mij hielp het heel erg om eens met een ander hoefje te beginnen. Misschien begon de vorige eigenaar altijd met links voor en jij wil dat hij eerst zijn rechterhoefje geeft. Daantje raakte hier erg door in de war, maar toen ik mijn volgorde op hem aan ging passen en duidelijk 'Hoef' of 'voet' ging zeggen, snapte hij het al snel.
Wat ook nog wel wil helpen, is het been vastpakken en tegen zijn schouder of heup aanleunen. Hij zal dan vanzelf zijn evenwicht willen herstellen door de druk te ontwijken en als hij z'n hoefje dan optilt is íe van jou
Succes ermee.
Juliette

Frans Veldman schreef op maandag, 15 september 2003, 11:35:

Bleek bij Isabella ook 1 van de problemen dat er in de staal was gesneden. Echter dat is eigenlijk altijd zo gebeurd (tja, normale hoefsmid he). Maar nog nooit voor problemen gezorgd. Sterker nog, met ijzers ligt de straal ver van de bodem en toch groeien de hoeven. Dus het verhaal gaat niet helemaal op. Daarbij als het langdurig nat is (dus uitloop is modder en wei is waterballet), dan heeft de straal ook veel te lijden, sterker nog, soms laat deze los, althans de bovenlaag en blijft er nog maar een kleine bobbel onder de hoef achter. Dan raakt deze toch ook de bodem niet?? En dit is puur natuur gebeurd hoor.

Groeten,
Ingrid

joke schreef op dinsdag, 16 september 2003, 0:01:

Ik denk het wel. Maar wij hebben hier niet zulke lange strenge winters, maar Isabella liep in de winter altijd op blote voeten en crosste rustig door de sneeuw heen zonder onderuit te gaan. Stond er eerst water op het zand en bevroor de boel (dus glad), dan liep ze gewoon heel voorzichtig. Die buitenpaarden en pony's weten denk ik wel wat ze moeten doen. Echter vorige winter had ze voor het eerst hoefijzers. Wat een ellende was dat. Ze kon echt niet naar buiten. Al bij een laagje rijp ging het klonteren en kon ze nauwelijks lopen, laat staan bij echte sneeuw. Wat hebben we een werk en een ellende gehad met die ijzers !!!!! Dat nooit meer. Daarbij gleed ze vaak uit op de weg als het plots glad werd. Ze had geen kalkoenen oid overigens. Maar op blote voeten was dit nog nooit gebeurd.
Nu krijgt ze hoefschoenen vanwege gevoelige voeten en het schijnt dat die dingen (van rubber met bergprofielzolen) goed houden op ijs en sneeuw. Misschien ook een idee??
Groeten,
Ingrid

joke schreef op vrijdag, 19 september 2003, 9:42:


Nee is niet besmettelijk. Veel paarden uit het noorden, dus ijslanders, fjorden en shetlanders hebben er hier in Nederland last van. Aan de kust zitten die mugjes niet en schijnt het mee te vallen. Meestal beperkt het zich tot manen en staartschuren, maar soms over het hele lijf. Er is wel spul voor, maar de beste resultaten schijnen met een zgn. BOET-deken bereikt te worden.

Groeten,
Ingrid