Bedankt voor het uitgebreide en duidelijk goed overdachte antwoord Inge.
Inge Teblick schreef op woensdag, 29 juni 2005, 12:15:
> - Ik denk dat menige blijdschap rond
bitloos rijden gewoon kan
> toegeschreven worden aan het anders gaan rijden van de ruiter.
> Daarom vind ik
bitloos rijden ook perfect in orde, ook vaak
> gewoon bij wijze van eyeopener voor de ruiter: meestal hangt
> plots de teugel (touw) wél door, wat blijkbaar met een bit
> daarvoor niet "kon".
Yep, dát is de crux van het topic eigenlijk; met de deur open rijden. Het is alsof je het hek om de wei weghaalt en tóch je paard betrouwbaar uit het veld moet kunnen krijgen.
.
> - "Rijden" is een hoogstpersoonlijke in te vullen woord. Voor de
> meesten betekent het gewoon op een prettig en veilige manier van
> A naar B gebracht worden. Niet-storend zitten en richting vragen
> is alles wat nodig is,
Paard kan veel beter paard zijn dan wij ja en wij zijn altijd ballast. Zelfs aan de psychische steun zit een keerzijde; het op de rug bereden worden is een grote stressverhogende factor voor het paard. 'Steunen' door rust te geven vanuit het zadel is een aardig eind op weg van 'anders' rijden.
> Zolang een paard blij loopt, is de optoming waarmee dat
> gebeurt wat mij betreft volkomen van ondergeschikt belang. Het
> overschakelen naar
bitloos is geen garantie voor een blij paard.
Het tweede lijkt mij net zo helder als de constatering dat de werking van welke optoming ook nul is als er geen hand aan sjort.
Het eerste echter zie ik anders omdat de paardenmond net zo min als mensenmond door de evolutie van een bitplek is voorzien én het bit de speekselvorming onnodig stimuleert.
Aan de optoming met een bit zitten derhalve twee aspecten eigenlijk;
- de werking en die is zoals door jou helder uitgelegd van de ruiterhand afhankelijk
- het biologisch feit dat er geen wat voor dingus ook in de paardenmond hoort
Voeg het laatste bij het psychologische effect op veel ruiters en ik ben voorstander van het principe.
Warboel
