Huertecilla schreef op woensdag, 13 juli 2005, 10:52:
Hoi,

misschien kan je iets met deze theorie...van mijn zeer gewaardeerde begeleider:

Horizontaal vraagteken

Je gaat achter het paard staan en leunt met je borst tegen zijn bil. Dan krabbel-kietel je even op zijn heupknobbel (dat wordt op den duur een afgesproken signaal) en je lokt zijn mond horizontaal naar achteren en geeft het hapje. Achter hem gaan staan, borst tegen billen, mond leeg laten eten, doorschuiven en dezelfde oefening aan de andere kant. Gemoedsbeloning.

Let wel dat het paard dit niet van nature snapt. Hij zal achteruit gaan lopen, overigens met de beste bedoelingen. Als het niet goed wil lukken gaat je helper achter het paard staan, en als je geen helper hebt zet je het paard diagonaal in een hoek van box of picadero. Echt, hij doet zijn best, maar moet even snappen dat hij moet buigen en niet achteruit lopen.

Let ook zeer wel dat het paard van zichzelf best wel kan buigen: hij kan ook naar een horzel happen. In deze oefening werk je niet alleen aan lenigheid, je werkt ook aan evenwicht en dat is meer de uitdaging dan de buigzaamheid. Het paard mag dus niet vast gehouden worden.

Het normale paard zal terugbuigen tot ongeveer plek singelbinding. Het geoefende paard komt makkelijk bij zijn heupknobbel. Het superieure paard komt tot bijna de inplanting van de staart.

Verticaal vraagteken zijwaarts

Je knielt naast het paard en vraagt hem om naast zijn voorbeen met zijn hoofd naar beneden wil komen. Vragen is lokken: je komt met je hapje even in de buurt van lippen en neus en je trekt hem a.h.w. naar beneden. Opnieuw niet forceren. De bedoeling is dat hij kan buigen met zijn neus horizontaal met de grond, maar het kost je zo maar een half jaar twee maal daags om dat goed te krijgen.

Dat was één kant. Nu kruip je onder het paard door (met je rug het paard aanraken!) en je doet dezelfde oefening aan de andere kant.

Verticaal vraagteken midden

Je knielt naast het paard maar nu vraagt of lokt het paard om met zijn mond tussen zijn voorbenen door naar achteren te komen. De eerste keer ben je zo haastig en zenuwachtig dat je al blij bent als je ergens tussen zijn voorbenen dat hapje in zijn mond kunt duwen. Maar zo waren we niet getrouwd. De bedoeling is dat hij tussen zijn voorbenen, met zijn neus parallel aan de grond, tot bij zijn achterhoeven kan komen. Dat is de inleiding tot de zg. koninginnegroet en ook tot het gaan liggen van je paard terwijl je er op zit. Dat is vooralsnog verre toekomst.

Dit lijkt op de vorige oefening maar voor het paard is het evenwichtstechnisch heel anders.

Afsluiten

Je zucht, hijgt en zweet, maar val je paard om de hals omdat hij ontzettend zijn best deed (voorgaande dingen zijn echt moeilijk voor een paard, hij wordt er wel trots en opgetogen van, maar heeft ook jouw emotionele steun nodig) en je geeft een laatste lekkertje, niet in prestatieverlangen maar in pure intimiteit. Dan is het einde oefening.

Succes!
Marlies