Hallo,

gister was ik op een nationale jumping te Beervelde. Het paard sprong een parcour van 1m30 en had twee fouten dus mocht niet verder rijden voor de barrage. Nadat het paard over de laatste hindernis sprong en de bel ging, keek ik op en zag de ruiter van het paard afspringen; het paard stond op dat moment zo goed als stil.
Terwijl hij het paard aan de lange teugel vasthield begon het te wankelen en viel neer. Daar lag hij even te spartelen en sprong toen nog eens recht, wankelde opnieuw, sprong alle kanten op om zich nog overeind te houden maar viel tevergeefs opnieuw tegen de grond.
Daarna zag je hem nog wat stuiptrekkingen doen en toen niets meer.
Dat was echt vreselijk om te zien.
Toen hebben ze het paard met een grote kraan op een remork gelegd en zo de piste uitgereden.
Het is niet de eerste keer dat ik dit zie. Maar het vorige paard dat ik ook zo eens heb zien wankelen en tegen de grond gaan was toen wel bekomen.
Zou het een hartaanval kunnen zijn?
In ieder geval hoop ik dat ik nooit zoiets aan de hand zal krijgen, echt vreselijk.

Tja, dit moest ik even kwijt.

Groetjes

Sabrina Wuyts schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 13:34:


Hey Sabrina,

wat ontzettend erg dat je dit hebt moeten zien!!
Vorig jaar heb ik een macho-italiaan op Sardinie een driejarige hengst zien wurgen met een lasso...mijn meest dreigende Italiaans maakte nog geen indruk op hem en toen ik hem lijfelijk aanviel, had het paard al opgegeven, of misschien leed het al aan hersenbeschadiging op dat moment.
Het achtervolgt me nog steeds, vandaar dat ik er nu over moet vertellen terwijl jij er niks aan hebt natuurlijk.

Voor mij is weinig zo akelig als het zien van een paard dat sterft,zeker met doodsangst in de ogen.

Het ziet ernaar uit dat het paard in dit geval een sportershart had en inderdaad een hartaanval kreeg of wie weet welke middelen hem toegediend zijn om een dergelijke prestatie te halen?

Ik weet weinig van het wedstrijdcircuit af, maar moeten niet paarden ook regelmatig aan fysieke controles onderworpen worden?
Ben daar wel benieuwd naar, hoe zoiets werkt.

Ik hoop voor je dat je het van je af kan zetten...dood gaan hoort ook bij het leven en net als mensen, is daar ook bij paarden geen eerlijkheid in te ontdekken.

Groeten,
Marlies

Marlies schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 13:49:


Niet voor zover ik weet. Toch niet op dit niveau.


Dat is waar. Natuurlijk vind ik het heel jammer voor het paard. Maar daar ben ik wel realistisch in. Tis misschien grof gezegd maar dood is dood he. Het zou me natuurlijk wel veel meer pijn doen als het een paard was dat ik goed kende.
Sabrina