HannahFroukje schreef op maandag, 8 augustus 2005, 12:01:
> Het klinkt allemaal heel nobel Frans. Maar als jij zelf eens
> verzocht wordt om bewijs aan te leveren voor dingen waar jij
> zelf achter staat omdat het goede resultaten levert, dan geef je
> in sommige gevallen helaas niet altijd thuis.
Dan kan het bijvoorbeeld zijn dat ik dat bewijs niet heb. En dan is het dus aan de lezer om te beoordelen wat ie er mee doet. Het lijkt me dat ik dan ook niet boos wordt als niet iedereen me op mijn mooie woorden gelooft, en ik denk ook niet dat ik ellenlange discussies aanga met iets waarvoor ik geen enkel bewijs heb.
> Ik heb je zelf ooit eens gevraagd waarom je zo vierkant achter
> die Parelli methode staat. Omdat het wetenschappelijk bewijs
> geleverd is? Ik dacht het niet. Want dat is er volgens mij niet.
Klopt. Ik beweer dan ook nergens dat
Parelli de beste methode is. Als ik DAT zou zeggen dan zou het volstrekt normaal zijn dat je aan mij vraagt hoe ik daar bij kom, en of dat ergens onderzocht is of zo.
Over het algemeen (ik heb niet teruggezocht in de archieven maar voel je vrij om dat te doen) zal ik beweren dat ik
Parelli een goede methode VIND. En niet de indruk wekken dat dit een vaststaand onomstotelijk FEIT is.
> Je staat daar denk ik achter omdat je ZIET dat het werkt (als
> het antwoord anders was dan hoor ik het wel). Waarom ben je daar
> tegenover anderen dan vaak zo sceptisch over als ZIJ zien dat
> iets (anders, vul maar in wat) werkt?
Net zo goed als dat anderen mij erop aanspreken dat zij andere ervaringen hebben met
Parelli mag ik toch ook wel zeggen dat ik bepaalde bedenkingen/ervaringen heb met sommige beweringen?
> Maar een andermans ervaring is niet meer of minder waard dan
> jouw eigen ervaring met dingen die voor jou in jouw hoofd wel
> werken en die je wel aanneemt omdat je ZIET dat het werkt.
Inderdaad.
Je doet nu net alsof van mij ook niet voortdurend wordt gevraagd hoe ik tot sommige uitspraken kom, en of ik niet wil uitleggen waarom ik iets denk. Maar dat gebeurt wel degelijk. Of krijg jij de indruk dat iedereen klakkeloos aanneemt wat ik schrijf?
> Kortgeleden heb ik je ook eens gevraagd om dan eens
> wetenschappelijk bewijs te leveren om te onderbouwen dat paarden
> gehouden in een Nederlandse situatie - en dan bedoel ik niet
> alleen kerngezonde jonge paarden - op alleen gras/hooi geen
> tekorten opbouwen over langere tijd (>5-10 jr). Daar ben ik nog
> steeds geinteresseerd in, in of dat bewijs bestaat.
Voor zover ik weet bestaat dat bewijs niet. Ik kan alleen wel
beredeneren met wat we tot nu toe weten over paarden, dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat ze ergens een tekort van zouden krijgen. Op mijn vraag waar ze dan precies een tekort aan zouden gaan krijgen heb ik helaas nooit antwoord gehad, anders zou ik dat kunnen gaan uitzoeken.
Mijn
VERONDERSTELLING is dat paarden geen tekort krijgen omdat ze alle benodigde vitaminen zelf kunnen maken, en mineralen uit een liksteen kunnen betrekken.
Jouw
VERONDERSTELLING is dat ze dan wel ergens een tekort aan krijgen.
Mijn vraag is dan "waar zouden ze dan een tekort aan krijgen? Dan kunnen we dat uitzoeken."
Geen antwoord.
Ik heb geen bewijs dat mijn veronderstelling klopt, jij hebt geen bewijs dat jouw veronderstelling klopt.
De discussie stopt dan, en terecht. Met twee veronderstellingen tegen elkaar opboksen leidt nergens meer toe nadat alle argumenten op tafel zijn gelegd.
> Mocht het
> bestaan, en is het onderzoek geldig en representatief, dan zou
> dat mijn mening wel veranderen in elk geval. Maar tot dan toe
> baseer ik me liever op publicaties die ik gelezen heb, en
> waaruit eerder het tegendeel blijkt.
Oh, publicaties heb ik ook gelezen, en die staven
mijn bewering. Alleen schieten we daar niet zoveel mee op, want de publicaties zijn nogal divers. (De "quote van de dag" al voorbij zien komen?
)
Er zijn ook publicaties waarin hoefijzers als heilzaam worden omschreven. Uiteindelijk komen er wat publicaties lijnrecht tegenover elkaar te staan, en dan kun je niet meer doen dan een eigen mening vormen, aan de hand van die publicaties. Wat je daarin laat meewegen is denk ik uiteindelijk een persoonlijk iets. Zo'n dicussie is in ieder geval nog zinvol omdat je hiermee elkaar op publicaties kan wijzen, en die kunnen tot verhoging van kennis leiden en in een later stadium wellicht tot verandering van mening.
We zijn dan al op een heel andere manier bezig dan "AdB roept dit of dat, hoe het anatomisch gezien zou moeten werken weet ik ook niet, maar ik vind het prettig om het te geloven en ik vind het niet leuk dat jullie zo blijven vragen om een onderliggende theorie. Waarom kunnen jullie het niet gewoon
geloven ?".
> Ik vind zelf trouwens een persoonlijke ervaring even waardevol
> als een wetenschappelijk bewijs.
Ik niet. Dat valt in dezelfde categorie als "roken is helemaal niet slecht! Ik had een opa die rookte en die werd negentig!". Leuk zo'n persoonlijke ervaring, maar je kunt er niet de conclusie uit trekken dat roken DUS geen kwaad kan.
Een ander verhaal wordt het wanneer er heel veel van die persoonlijke ervaringen zijn. Dan kun je eens verder gaan zoeken of er ook een enigzins wetenschappelijke onderbouwing te vinden is.
Groeten,
Frans
Warboel
