Spirithorses schreef op vrijdag 25 november 2005, 0:09:


probleem is dat paardenvijgen gewoon een grote homp zijn
maar die bestaat uit kleine niervormige onderdelen
die allemaal met een fijn laagje darmslijm omgeven zijn
dit zorgt voor een goeie vijg-exit.
als je de drollen gaat persen in een bakje, dan veroorzaakt dat laagje het uiteenvallen van de 'mestbriket' bij het drogen (zelf geprobeerd).
Daarom zou je de mest eerst nog verder moeten mengen met water
om hem helemaal uit elkaar te halen, goed doorkneden en dan persen om er zoveel mogelijk water uit te krijgen.
Als je dit allemaal manueel doet zal je snel ondervinden dat er lukratievere tijdverdrijven zijn. Als je dit machinaal wil doen kan je beginnen met je af te vragen of de uit mestbriketten gewonnen energie commercieel én ekologisch opweegt tegen alle benodigde produktieenergie (machinepark bouwen, onderhouden, stroomverbruik, droogproces, verpakking, transport en commercialisering .....)
en dan moet je de mensen nog zover krijgen om met stront te stoken.....

peter, privaat mestbeheerder

"wat het paard niet vreet, schijt het niet"

Frans Veldman schreef op vrijdag 25 november 2005, 15:19:



Okééé'; dit zijn stappen met zevenmijlslaarzen zeg!!!

Tijd om onderscheidt te maken tussen gewicht, kracht en druk.
- Het gewicht van de ruiter wordt gedragen door de rug van het paard.
Het maakt niet uit hoe je zit of rijdt, jouw gewicht rust op dat paard en gemiddeld over de beweging, de rijtijd, is dat gelijk. Niet groter, niet kleiner, jouw gewicht.

- De kráchten die op de rug van het paard werken echter variëren wél: als je bv. zonder enige techniek op de blote rug van het paard hopst ben je soms los = kracht nul, soms kanl je neer = kracht groter dan jouw gewicht.

Als jij met veel techniek de gemiddelde kracht op het paard vrijwel gelijk aan jouw gewicht kan houden, is de te verdelen maximale kracht zo laag mogelijk en de drukpieken dus ook. Nu zijn we dus bij druk:

- de drúk op de rug van het paard is afhankelijk van het opervlak waarover de krachten verdeeld worden. Druk is nl. kracht per cm².

Hoe groter het oppervlak is waarover de kracht gelijkmatig werkt, hoe lager is de druk.
Een oppervlak wat de krachten niet gelijkmatig verdeeld geeft hogere drukpieken dan een oppervlak wat dit wel doet.

Laatste stap: combineer deze drie.
Een zware ruiter met goede techniek op een groot krachtverdelend oppervlak zal lage drukpíeken op de paardenrug uitoefenen.
Een half zo zware ruiter zonder techniek zal snel even grote krachten op de rug uitoefenen. De kwaliteit van het krachtverdelende oppervlak is nu doorslagggevend voor de waardes van de drukpieken.
De variatie in de krachten door deze mindere ruiter is zelfs bij gelijke drukwaardes voor het paard tóch belastender doordat het de veranderingen in zwaartepunt en evenwicht zelf door spierkracht zal moeten compenseren.

Hoi Frans en Ilona

Ik heb een vraag aan jullie over het inrijden van jonge paarden. Is het naar jullie idee mogelijk en haalbaar om aan de hand van de Parelli methoden een paard in te rijden? En is dit ook nog mogelijk als je hier geen verdere ervaringen mee hebt?
Ik ben van plan om (ooit) eens een veulen te kopen en mijzelf de Parelli methode aan te leren met haar/hem. Ik heb zoals ik al zei geen ervaringen met het inrijden van paarden, maar ik weet wel heel goed wat ik wel en niet zou willen. Het gaat overigens om een quarter horse waar mijn voorkeur naar uitgaat. Kunnen jullie mij hier advies over geven en wat houdt jullie training "inrijden" in? Waar geven jullie dat en is er eventueel iets soortgelijks in mijn woonomgeving (Bergen NH) waar ik dan regelmatig contact mee zou kunnen hebben?

Liefs Nienke

Frans Veldman schreef op vrijdag 25 november 2005, 15:19:


Jawel, maar ik vindt het toch wel creatief van Michiel te bedenken dat een "boom" niet persé op de traditionele plek hoeft te liggen.


Ik snap je laatste conclusie niet.

Er zijn verschillende vormen van "lichtrijden", die met elkaar gemeen hebben dat de dynamiek van de ruiter zich 50% vertraagt doordat die zich richt op iedere keer een stapbeweging van het paard over te slaan. Het probleem vormt dus het om de stap neerploffen in het zadel, maar lijkt me minder dan dubbel zo vaak neerploffen. Als je helemaal niet ploft (heet verlichte zit geloof ik, maar ik feite zit je nauwelijks meer en wordt het kontakt verdeeld over de dijen en stijgbeugels vervalt de neerplof-rugbelasting. Is vanwege goed evenwicht kunnen houden helemaal niet zo makkelijk te leren.

Maar ik ben onmiddelijk met je eens dat deze vorm van lichtrijden niet geleerd wordt aan beginnelingen op manéges.

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op vrijdag 25 november 2005, 15:10:

Ja. Probeer 't eens Frans. Misschien dat ik 't nu snap......


Ha! Je bent toch niet de enige Mensa gegadigde hoor. Fout. Wat doen mensen die dieren opvangen? Die nemen een van die overige 50 paarden.


Yep!


Tuuuuuuuuuuuurlijk! Had je het nou onlangs over leesbrillen?