Nick Altena schreef op maandag 19 december 2005, 17:47:


Ik zeg niets; ik ben verrast door de zelfkennis.

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 december 2005, 8:31:


De parabel van het loodgieterssyndroom slaat toe.... Frans en Ilona zijn (dénk ik) zelf ook niet opgeleid noch 'gecertificeerd' noch zijn ze een erkende locatie

Overigens wél een idioot en écht groot probleem in Duitsland. Pfff..

HC

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 december 2005, 8:30:

Even ter verduidelijking: Monique Meijer heeft hier de cursus gevolgd, en met goed succes. Dit was alleen voor de tijd dat we certificaten uitdeelden. Wat ons betreft geen probleem om hier een regeling voor te treffen.

Wat de waarde van het certificaat betreft: We zijn geen erkend opleidingsinstituut dus ons certificaat heeft derhalve geen officiele waarde. Ik kan je ook een certificaat geven dat je hier met succes een gloeilamp hebt verwisseld, maar dat maakt je nog geen bevoegd electricien.

Zelf de hoeven van je eigen paarden onderhouden kan geen wet je verbieden lijkt me; ik zou ook niet goed weten wat een overheid daaraan wil gaan doen. Het is ten slotte jouw eigen paard op jouw eigen erf, met consequenties die uitsluitend op jouwzelf betrekking hebben. Een ander verhaal wordt het wanneer je andermans paarden gaat bekappen, maar daar is onze cursus niet voor bedoeld.

Groeten,
Frans

Huertecilla schreef op dinsdag 20 december 2005, 8:42:


Peter, het mag wel iets minder sarcastisch. Laten we proberen het gezellig te houden. Iedereen heeft andere inzichten, kijkt vanuit een ander perspectief, heeft andere ervaringen, etc. Pittige discussies met inhoudelijke argumenten zijn prima, daar leren we van, maar dit soort opmerkingen dragen nergens toe bij.

Groeten,
Frans

Peter Donck schreef op maandag 19 december 2005, 15:36:



Ja, en een véélvoud van 1500 uur nog wel
Tenzij Nick niet tot drie kan tellen zou dat meer dan 3 moeten zijn dus 4 x 1500 = 6000 uur of meer. Ben érg benieuwd wat Nick met zoveel kwaliteitsinvestering kan laten zien samen met dat paard; moet indrukwekkend zijn. Tot deze demo dénk ik dat Nick zich verrekend heeft

In Capricho zit nu rond de 800 uur en die wordt in principe alleen bereden als logische stap onder het zadel in een leerblok.

@Nick: jouw niveau etaleer je perfect door jouw woordgrapje over een grootheid welke jij niet gelezen hebt.

Ik ga nu weer met mijn lief in het zadel als actieve 'passagier' 9 kilometer met Luna aan de lange lijn werken. In Luna is relatief weinig kwaliteitstijd gestoken omdat die geestelijk nog behoorlijk moest groeien. Nú gaat ze echter héél snel vooruit.
Erg stimulerend om te merken dat elk volgend paard sneller leert; mijn eigen investering in kennis en vaardigheid beloont zichzelf met effectievere uren.
Mijn leercurve is stíjl op het moment en ook dat is motiverend; ik kijk met gretigheid uit naar wat ik nog allemaal te leren heb, wat ik nog allemaal samen met de paardjes ga ontdekken.

Michiel schreef op maandag 19 december 2005, 22:47:


Goed verhaal, Michiel.
Een belangrijk onderdeel is de theorie achter het hele verhaal.
We leren mensen en laten ze o.a. zien wat er in een paardenvoet gebeurd bij stilstand in een stal en wat wanneer een paard vrijelijk kan bewegen en wijzen op het herstellend vermogen van de hoef.
De theorie, het boek, de dvd thuis bestuderen, de behandeling van het theoriegedeelte tijdens de cursus neemt dan ook meer tijd in beslag dan de praktijk. Het praktijkgedeelte is het aanleren van het Natuurlijk Bekappen systeem. Het houdt inderdaad in wat je hierboven beschrijft. De crux is de regelmaat van de uitvoering in combinatie met de andere paardmanagement onderdelen.
Ik heb hier al eens geschreven dat van mij elke cursist die inmiddels genoeg ervaring heeft opgedaan in het omgaan met het gereedschap, alle redelijk gezonde paardenhoeven in zijn buurt mag bekappen.
Als het beeld in zijn/haar hoofd , hoe een goed verzorgde hoef eruit moet zien, correct is en hij /zij wijkt niet af van het geleerde, worden dat ook prima hoeven.
Dit is me, hoe begrijpelijk!, door natuurlijk bekappers, driekwart of minder omgeturnde hoefsmeden, niet in dank afgenomen.
Ik zou het allemaal te gemakkelijk voorstellen, te veel als een klusje beschrijven, er zijn toch mensen die niet met een mes of een rasp om kunnen gaan, geen paard is hetzelfde, ze hebben allemaal andere voeten, enz enz. daar komen ongelukken van.....

Ik maak het niet moeilijker dan het is. Uiteindelijk hebben de cursisten op de cursus al hoeven behandeld, ze bestudeerd, uitleg gekregen, die er vele malen ingewikkelder en verwaarloosder uitzien dan de voeten van hun eigen paard. Vooral als iemand anders de eerste keer het achterstallig onderhoud heeft weggewerkt.
De kwaliteit van het zelfdoen is de regelmaat van behandeling en de juiste slijtage nabootsen. Dit zorgt uiteindelijk voor een betere hoef dan iemand eens in de 2-3 maanden ooit voor elkaar krijgt.

De taak van een professioneel bekapper zie ik dan ook als zeer beperkt en na, mogelijk, enkele controlebeurten bij zelfbekappers ineen schrompelen tot nihil. Het verhaal van tussentijds zelf bij houden en de bekapper om de 3 maanden voor een grote beurt laten komen is een sprookje. Dit is alleen nodig bij mensen die het systeem niet volledig uitgelegd hebben gekregen of het onderhoud zelf niet willen of door lichamelijke beperking kunnen doen. Want als je regelmatig zelf bekapt is er absoluut geen groot onderhoud meer.
Het is geen hooghartige grootspraak.
De praktijk is inderdaad het bewijs.

Ik heb het over Natuurlijk Bekappen, niet over andere vormen van hoefverzorging zoals "Strasseren"
Hierbij wordt van een heel ander punt uitgegaan. Ik denk dat de richtlijnen van Dr. Hiltrud Strasser heel veel "onmogelijk" zieke voeten genezen.
Er is echter geen enkele reden om aan te nemen dat wanneer deze specialisten hun werk hebben gedaan je zo'n paard voortaan niet natuurlijk zou kunnen bekappen.

nah, tuurlijk Natuurlijk!

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 december 2005, 8:31:


Dan zit er niets anders op dat iedereen zijn eigen gaat gaat bekappen, dat is zowiezo het beste ... regelmatig eigen onderhoud. Niemand kan je tegenhouden om je eigen paard te bekappen toch? En om dit dan te leren, zullen ze in Duitslang ondergronds moeten gaan, rare wereld soms, net als de homo's in sommige islamitsche landen.

Michiel

Piet schreef op dinsdag 20 december 2005, 9:43:

Ik vergat wat aardige voorbeeldjes :)
http://www.healthyhoof.com/articles/GravelCrunchers.htm

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Frans Veldman schreef op dinsdag 20 december 2005, 9:15:


Hallo, Frans,
Bedankt voor je reactie, zou graag een regeling treffen! Andermans paarden bekappen is ook absoluut niet mijn bedoeling! Ik wil gewoon Indy haar hoeven blijven onderhouden, verder niet. Haar hoeven zijn beter dan ooit, en dat wil ik graag zo houden. Dat jullie certificaat geen officiele waarde heeft, kan mij persoonlijk niets schelen, Indy is het levende bewijs! Het certificaat van de Groene Welle heeft wel officiele waarde, en dat kan de Duitse regering niet negeren. Maar ik wil te zijner tijd wel aanbrengen dat mijn paard dankzij jullie cursus eindelijk een volwaardig leven kan leiden zonder pijn, de traditionele methode die ik geleerd heb kon dat niet. En het is tenslotte mijn eigen keus welke methode ik toepas, want verplichten mijn paard willens en wetens schade toe te brengen door een achterhaalde bekappingsmethode te gebruiken en weer terug bij af te brengen, dat kan niemand. Desnoods haal ik mijn gelijk voor de rechter - maar daar heb ik dan wel certificaten voor nodig om te laten zien dat ik de kennis in huis heb.
De nieuwe wet omschrijft helaas duidelijk wat je zelf wel en niet mag doen: uitkrabben en invetten mag, raspen e.d. is uit de boze en kan met Euro 5.000,- boete worden bestraft of inbeslagname van je paard. Er worden inspecteurs voor aangetrokken die elk een gebied toegewezen krijgen en moeten controleren.
Groeten,
Monique