Helaas hebben we besloten de pony niet te kopen. Na een tweede bezoek (met minder verliefde ogen, want dat is mijn probleem een beetje als ik een paard mooi en lief vind) hebben we gemerkt dat er nog vanalles aan scheelt. De pony werd geprobeerd en had last van cornage. Ook liep zij onregelmatig.
Omdat wij hem toch niet gingen kopen, heb ik tegen de mensen gezegd dat ze de pony beter lieten buitenlopen ivm het luchtzuigen.,Dit was geen optie omdat de weide anders te modderig werd. Dan heb ik gezegd dat ze eens moesten proberen van veel hooi te geven, zodat de pony zich minder verveelde en toen kwam de aap uit de mouw: de pony heeft ook nog een stofallergie, vandaar de kale, extreem propere stal en weinig stro.

Nick Altena schreef op dinsdag 3 januari 2006, 12:28:


Nick, hoe komt het dat je hier zo stellig in bent? Want volgens mij klopt het echt niet.

Ik ken een geval waarbij de pensionhouder de DA had ingeschakeld. De eigenaar zei later doodleuk: ik betaal de kosten niet, want ik had nooit de DA ingeschakeld.
De pensionhouder kon dus mooi wel de kosten zelf betalen omdat het haar beslissing is geweest.
En wat is een noodzakelijke behandeling? Een da kan wel verklaren dat medisch ingrijpen noodzakelijk was, maar dan zul je als verzorger altijd nog de toestemming moeten hebben van de eigenaar. In het geval je niet eens overlegd hebt, en dus ook geen toestemming hebt en er niets op papier staat waarbij de verzorger beslissingsbevoegd is, heb je dus geen poot om op te staan.

Zou immers ook van de zotte wezen. Stel mijn paard staat te genezen in de wei van hoefbevangenheid. Het is mijn keus geen beslag onder te slaan en geen onstekingsremmers te geven. Een ander vind dat zielig en belt de DA. Die het idd noodzakelijk acht om hier therapeutisch beslag onder te slaan en medicijnen te gaan geven. En dan zou ik de kosten moeten betalen? Omdat een ander een beslissing neemt voor mijn paard? Zo werkt het toch niet?

ElkeW schreef op dinsdag 3 januari 2006, 8:51:


Ja goede arbeidsomstandigheden daar ben ik natuurlijk ook voor!
De weg om dit te bereiken, daar vind ik juist wél kopen belangrijker dan een boycot! Tenzij een boycot als duidelijke actie van belangrijke organisaties gevoerd wordt. Over kinderarbeid lees ik dat engelse stukje niets, kan waar zijn, hier staat het niet bij. Bij een betere verkoop kunnen die mensen ook machines aan schaffen. Door een stille boycot, blijft alles zoals het is, armoede en armoede en onbekendheid van de problemen in de wereld. Decennia lang proberen we landen te boycotten alleen maar tot resultaat dat de haat toeneemt en dat de rijke landen hun eigen producten bevoordelen. Mijn voorkeur is binnen halen en vrienden worden, elkaar leren kennen, kijk China nu, zodra de welvaart daar toeneemt, wordt het land meer westers en gaan de mensen rechten ook verbeteren, nu nog Tibet vrij!!! Boycotten en isoleren dat helpt doorgaans niet, tenzij daar een grote publiciteit actie aan vast zit.

Michiel

Michiel schreef op dinsdag 3 januari 2006, 14:39:

Door een stille boycot,

Gho, ik heb daar een minder positieve visie op. Maar maakt niet uit, de bedoeling was dat daar eens bij nagedacht werd.
Verder is mijn persoonlijke ergernis over zoutstenen te wijten aan een niet zo vrolijk bezoek aan een zoutmijn in Roemenië een jaar of tien geleden.

Zoals ik al zei zou ik het wel de moeite vinden om dit product te kopen (= geen boycot ) als ik zeker wist dat er op zijn minst pogingen werden gedaan om de arbeidsomstandigheden te verbeteren. In dit geval is dat -voor zover via internet te volgen- niet zo. En dat geldt vast voor een hele hoop lederen of textiel paardenspul uit India of China ook. Spijtig genoeg is dat zeer moeilijk te controlleren allemaal, als consument

Nick Altena schreef op maandag 2 januari 2006, 22:48:


Hoi Nick,

Dat was een cynisch grapje. Ik kan de waarde van een dier wat mij aanspreekt niet in geld uitdrukken. Ik wilde een bod doen op het paard maar had geen flauw idee van de waarde. Een kennis die vroeger veel in paarden handelde adviseerde om een euro per kilo te bieden. En veel meer dan 300 kilo zieligheid is het echt niet meer. Zet daar tegenover dat je misschien wel je gelijk moet gaan halen via de juridische weg, dan is ben je niet zakelijk verantwoord bezig. En ik denk dat we toch de zakelijke kant opgaan, vandaar dus ook mijn vraag over het eigendomsrecht.

En ja, ik ben boos, voel me onheus bejegend, ben onwijs begaan met mijn zieke dieren en kan (net als Pien) ongelofelijk kwaad worden om de zelfzuchtige, stompzinnige domheid van mensen. Sommige mensen zou je moeten verbieden om zelfs maar naar dieren te kijken!

Dus, neem me mijn sarcasme niet kwalijk. Was effe vergeten dat je op een forum moeilijk nuances in de geschreven tekst kunt aanbrengen en dat het dan anders overkomt.

Het plan van mijn buuf en mij is nu om de pony eerst een half jaar rust te geven (jammer voor dat meisje) en bij mij te laten. Dit om z'n hoeven te laten herstellen (tip van Gregoor) en hem aan te laten sterken. Volgens mijn buuf heeft dat meisje dan allang weer een nieuwe lievelingspony gevonden en is ze deze helemaal vergeten. Dit kan natuurlijk alleen maar doorgaan als ze de pony niet komen opeisen maar als jij zegt dat een chippaspoort geen eigendomsbewijs is dan zie ik dat wel wat zonniger tegemoet.

Groetjes Edith

Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2006, 22:39:


Nee, het is NOG erger. Ze hebben de pony teruggegeven, mijn buuf moet haar nu maar eten geven, de stal uitmesten, haar hoeven laten doen en de dierenarts betalen, dat is allemaal maar heel normaal. Maar die mensen vinden wel dat ze zeggenschap moeten houden omdat ze anders de papieren helemaal nooit teruggeven. Ik wou dat ik zo zaken kon doen, dan ging ik heel veel geld verdienen!

En ja, ik heb foto's gemaakt, alleen had ik haar toen losgelaten in de wei. Ze heeft een hele lange tijd in een container gestaan dus werd ze helemaal dol! Als je dat niet weet dan denk je dat ze dolgelukkig is.
In de stal was ze heel zielig, net een dooie vogel. Daar heb ik jammer genoeg geen foto's van.

We laten het eerst nog maar even betijen, ze mag toch twee maanden het pad niet af.

Groetjes Edith

Michiel schreef op maandag 2 januari 2006, 23:15:


He ja, dat is een goeie tip. Ga ik vanavond gelijk overleggen! En het kostte niets! Of stuur jij ook ieder uurtje een factuurtje?

Groetjes van Edith

Edith Hartog schreef :



....Daarbij vind ik dat je best zakelijk mag zijn en zakelijk mag overkomen want het is wáár dat de kosten meer bedragen dan de waarde van de pony, en door de prijs/uitgaven te drukken en reëel te denken hou je wel meer geld over om eten en medicijnen voor de pony te kopen.

Goed dat je even een time-out neemt, ja, dat was een heel goeie van Gregoor met die hoeven, en één geluk bij al die droes ellende is nu wel dat je zeker weet dat de pony nu voorlopig uberhaupt het erf niet af mag !
Ze kan tot aan het hek komen met haar opge-eis.... hihi, maar je bent nu wel in een soort van quarantaine.
Hoe gaat het nu met de shetten?

Succes, groet, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Eleonora Marx schreef op dinsdag 3 januari 2006, 11:10:


Hoi Eleonara,

Toen ik mijn fjordje kocht (nu al weer bijna 11 jaar geleden) was zij ook een luchtzuiger. Ze stond alleen. 's Zomers op de wei en 's winters wei en stal.
Wat ze aan voer kreeg weet ik niet.

Bij mij stond ze niet alleen, maar samen met een andere fjord. 's Zomers in de wei en 's winters op de wei/zandbak en 's nachts op stal. Ze kreeg hooi en brokken. Allemaal vrij traditioneel dus. Nu 24/7 buiten enz.

Het luchtzuigen zit er nog steeds in. Het enige wat ik kan doen is voorkomen dat ze de gelegenheid krijgt. Zo zitten er bv. bovenop alle paaltjes isolatoren met stroomdraad. Symtoombestrijding dus.
Ik ben ook al aan het uitzoeken geweest hoe ik de oorzaak aan zou kunnen pakken. Het schijnt dat luchtzuigers endorfinen aanmaken. Dat geeft een prettig gevoel. Verder zouden luchtzuigers last van maagzuur/maagzweer kunnen hebben. Misschien dat het daarmee begonnen is (te weinig ruwvoer) naast verveling.
Ik ga ervanuit dat het bij mijn paard niet overgaat (ze wordt 20), maar als er iemand een een echte oplossing weet, dan hou ik me aanbevolen.

De verkoper heeft mij niet echt verteld dat ze een luchtzuiger was, wel dat ze af en toe haar voerbak even vastpakte, na het eten van een appeltje.
Dat klopte dus niet in de praktijk. Ze was wel degelijk een luchtzuiger, maar toen was ik inmiddels al zo aan haar gehecht dat ik haar niet meer terug wilde verkopen aan de vorige eigenaar.

Ik weet niet of je aan dit antwoord iets hebt, maar dit is mijn ervaring.

Groet
Tineke

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2006, 16:55:


Ja, als dit een juridisch verhaal gaat worden dan ben je wel verplicht om het zakelijk te bekijken. Als de pony terugmoet vanwege een principekwestie die moet worden uitgevochten, dan wil ik wel compensatie van mijn kosten. Dat lijkt mij een reeel gevolg van de zakelijke afwikkeling van het geschil. En dan moet ik nog maar zien of ze over de brug komen. Misschien mag ik de pony dan alsnog houden en ben ik voorgoed van die lui af. Of ik krijg ongelijk, ben een hoop geld kwijt en daar gaat de arme Lady weer voor de zoveelste keer, misschien zetten ze haar dan wel te koop op Marktplaats ofzo.

Gevoelsmatig heb ik er geen problemen mee om dat kind op die pony te laten rijden, als het maar op mijn manier gebeurt en zolang dat beest er maar lol in heeft.

Wat mij betreft kunnen ze dus letterlijk kiezen of delen.

En ach, die shetjes. Twee zijn er nog ziek. Een heeft een hoofd vol abcessen en bloed uit z'n neus maar die eet tenminste nog een beetje. De andere (de jongste) is zo zwak, die kan alleen liggen en plast zelfs liggend. Vanmorgen zag ik dat de koorts eindelijk dalende is. Dus ik denk dat de piek nu is geweest. Ik voer haar al dag of vier appelmoes, dat is het enige wat er nog in hele kleine beetjes ingaat. Mijn buuf kwam zondag terug van vakantie en heeft gelijk een grote pan appelmoes met kilo's suiker erin gekookt.
De dierenarts is vanmorgen geweest en gaf haar in ieder geval meer kans dan vorige week. Stug volhouden was haar advies.

Groetjes van Edith