Alane schreef op vrijdag 27 januari 2006, 10:53:


Ach, Alane,
Alles wat ontwikkeld wordt, kan vast wel op de een of andere manier vernield of onklaar gemaakt worden.
Ik weet echt niet wat jou bezield. Ik heb geen zin met jouw op zo'n onzinnige manier te discussieren. Je wekt de indruk alsof je je dood zit te vervelen thuis en daarom maar weer op dit forum gaat zitten pruttelen. Sorry, maar ik snap eigenlijk niet wat je nu eigenlijk wilt?

Ik vind het heel goed dat Frans en Ilona en de andere mensen op dit forum met interessante dingen zoals de chip-destroyer komen. En het moet toch mogelijk zijn daar als normale volwassenen over te discussieren? Ik denk dat we de zandbak-mentaliteit (hij heeft mijn schepje afgepakt, bleee, daarom sla ik mijn schepje op zijn hoofd.....) toch allang ontgroeid zijn?

Ik ben vandaag vrij, ik ga nu fijn met Indy wandelen! :)

Groeten,
Monique

Frans Veldman schreef op vrijdag 27 januari 2006, 12:53:


Het is een ander onderwerp , vandaar een andere titel.
En misschien moet ik het hier niet bespreekbaar stellen , maar ik ben erg nieuwschierig naar jullie ervaring en ideeen erover.

Ik heb gisteravond een heel gesprek met mijn partner gehad over Maike , de fries met allerlij problemen.Hij bekijkt de zaak op een iets andere manier dan ik.Maike beinvloed ons dagelijks leven op vaak een negatieve manier , veel zorgen en verdriet omdat Maike het soms zo moeilijk heeft. Maike staat niet alleen , maar met een veulen. Dat veulen heeft ook niet het leven wat wij voor haar voor ogen hadden. De interactie tussen die twee is er nauwelijks , Maike heeft er meer aan dan het veulen. Maike kan niet zo goed gek doen , en het lijkt wel of het veulen al een oude tante aan het worden is.Al met al absoluut niet wat wij voor ogen hadden!!

Ik heb van verschillende mensen , ook dierenartsen , te horen gekregen , maak hem toch af , hij heeft geen leven zo.
Voor mezelf heb ik gezegd dat ik dat pas kan als Maike het aangeeft , door zijn gedrag , bv. als hij geen reactie meer geeft omdat hij zelf de moed opgeeft.
Nou is het zo dat wij ons in meerdere bochten wringen om zijn leven nog leuk te houden , maar is dat wel een leven?\
Zomers staan hij 18 tot 20 uur op stal vanwege de seme , het veulen dan ook?!! [En dat willen we allebij niet] anders staan ze allebij alleen , en dat willen wij ook niet en de paarden laten dan ook duidelijk merken dat ze dat niet leuk vinden.

Dit is natuurlijk lang niet het hele verhaal maar wel de kern van de zaak.
Ben ik nou niet doortastend genoeg en moet ik de knoop doorhakken , ik voel mij daar erg egoistich bij...of heeft mijn partner , die dus kiest voor het veulen en ons , een waar woord?

Als een paard veel pijn heeft , of niet meer eet omdat hij zelf opgeeft , of zichzelf geheel afsluit van zijn omgeving , als een zombie ergens gaat staan , dagen achter mekaar , dan zou dat een reden kunnen zijn voor mij om hem in te laten slapen. Maar ik zie dat niet aan Maike [nog niet]
En daar wacht ik op.Is dat een goede reden om hem te laten leven?
Mijn partner zegt dat zoals wij het Maike nog proberen het naar het zin te maken Maike gewoon de kans niet krijgt om het op te geven... Is dat zo??

Ik weet het niet en daarom vraag ik jullie hoe jullie hierover denken.Het is een verdrietige situatie ...
Als er iets niet helemaal duidelijk is , willen jullie dat dan vragen aub. en niet direct er boven op springen , want dit is niet het hele verhaal maar zo is het voor mij wel duidelijk maar mischien voor jullie niet , en dan kan ik het proberen uit te leggen...
Waarneer hak je een knoop door?Wat moet een paard laten zien waardoor jullie het idee hebben dat hij beter af is als hij er niet meer is,....Hoe ver mag en kan je gaan om hem in leven te houden....

[dit is getypt met trillende handen , ik hoop op begrip van jullie...]

Esther

Spirithorses schreef :


Gezien wat hierboven staat ? chip-destroyer .
Kunnen we inmiddels Chick-destroyer van maken
Met mijn excuses voor de tere zieltjes....

Pien

Esther van lennep schreef :


Weet je, Esther, ik begrijp je verhaal enorm, wij hebben ook voor deze keuze gestaan met een van onze paarden, en wanneer beslis je nou of het moment er is - of niet.
Wat is levenskwaliteit, want je weet dat het leven van je dier in jouw handen ligt en dat jij kunt beslissen over leven en dood van zo'n dier.
Dat is een heel akelige keuze en het heeft mij enorm veel verdriet gedaan toen ik mij dit realiseerde want het is zó oneerlijk en het paard waarom het allemaal draait heeft nergens om gevraagd....

Wat mij geholpen heeft is te blijven kijken naar het paard (ook al was dat een iets ander verhaal) en realistisch te blijven, uit die emotie te blijven.

Er zijn een paar mensen hier op het forum die al eerder voor deze keuze stonden, ook ik. Ik hoop dat ze zullen reageren.
En ik ga je nu een persoonlijk bericht sturen.

Mensen die je nu gaan veroordelen weten niet waarover ze het hebben en hebben zelf nooit voor deze keuze gestaan, dus ik vind het zeer dapper dat je dit op dit forum bespreekbaar maakt !!!!

Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

van lennep schreef op vrijdag 27 januari 2006, 13:29:


Hoi Esther,

Ik werd helemaal een beetje verdrietig toen ik jouw bericht las. Weet natuurlijk ook niet zo één, twee, drie een antwoord. Heb geprobeerd jouw eerdere berichten terug te lezen, maar dat zijn er heel veel en lang niet allemaal over Maike.
Ben b.v. benieuwd naar hoe oud hij is, hoe lang hij al seme heeft, hoe lang hij al zere voeten heeft en hoe lang hij al natuurlijk bekapt wordt. 't Is misschien een idee om dat allemaal eens kort samen te vatten.
Het is natuurlijk niet goed dat door zijn problemen jullie hele leven op zijn kop staat, maar dat komt natuurlijk ook doordat het zo uitzichtloos is en er geen pasklare oplossing is, waarvan je zeker weet dat hij werkt. Jeetje, wat is dat moeilijk! Het klinkt allemaal zo koud als ik het typ, maar ik leef echt met je mee, hoor!
Zat er zelf aan te denken, dat het misschien goed voor hem zou zijn, als hij eens een tijd in een hele andere omgeving staat. Weet niet hoelang hij al bij jullie is en wanneer de problemen zijn begonnen?

Als je er de moed nog voor hebt, kan je deze vragen dan beantwoorden? Kunnen we er hier nog over nadenken. Zijn vast wel veel meer ervaren mensen op het forum, die je willen helpen. Er een eind aan maken is zo erg drastisch, is toch uiteindelijk het laatste wat je doet.

Groetjes, Els.