van lennep schreef op vrijdag 27 januari 2006, 13:29:


Ik vind dat je je vast moet houden aan je eigen woorden.
Aan dit: "Voor mezelf heb ik gezegd dat ik dat pas kan als Maike het aangeeft , door zijn gedrag , bv. als hij geen reactie meer geeft omdat hij zelf de moed opgeeft." en aan "Als een paard veel pijn heeft, of niet meer eet omdat hij zelf opgeeft , of zichzelf geheel afsluit van zijn omgeving, als een zombie ergens gaat staan, dagen achter mekaar, dan zou dat een reden kunnen zijn voor mij om hem in te laten slapen. Maar ik zie dat niet aan Maike [nog niet]"
Ik vind dat goede redenen om te wachten. Pas op dat moment kan iemand achter een euthanasie staan met heel zijn/haar hart en dan is euthanasie ook echt een verlossing. Maar zolang een dier nog aangeeft te willen leven, ook al is dit met de nodige hulp en aanpassingen vind ik dat er geen sprake is van ondraaglijk 'lijden'.
Misschien wel van "lijden", maar het hele leven is eigenlijk een vorm van lijden omdat we altijd dingen anders zouden willen en toch regelmatig geconfronteerd worden met een hoop ellende. Ik maak voor mezelf de schifting tussen "lijden" en "ondraaglijk lijden". Een beetje pijn, een beetje ellende is voor mij daarom geen reden een dier te laten doden, ondraaglijk lijden met pijn en een slechte levenskwaliteit zonder uitzicht is voor mij wel een reden. Maar het is heel persoonlijk, maar ik vind wel dat iemand het besluit pas moet nemen als die er compleet achter kan staan en er zelf 100% vrede mee kan hebben. Pas dan kun je echt zo'n besluit nemen en ook leven met jezelf dat je dit besluit hebt genomen. Ik vind ook dat niemand het recht heeft een ander aan te praten dat zo'n beslissing eerder genomen dient te worden.

Piet

van lennep schreef op vrijdag 27 januari 2006, 13:29:


wat voor mij een criterium is ,is in de eerste plaats of het beest pijn heeft.
daarnaast, als het dier niet van jou zou zijn en iemand vertelt jou het desbetreffende verhaal, wat zou dan jou reactie zijn?
als je dan zou zeggen laat 'm inslapen dan weet je je antwoord,toch?

wat ik bedoel te zeggen is dat je moet proberen te kijken alsof je naar een dier kijkt waar je niet emotieneel aan gebonden bent. ik denk dat je dan een reeëler beeld krijgt van de situatie.
afstand nemen.
heel veel sterkte ermee, want het is en blijft een zeer zware beslissing.

Jacqueline

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 27 januari 2006, 14:08:


ik wel, je blijft ertegenaan hikken, maar een opluchting als de twijfel weg is.

Jacqueline