jacqueline postmes schreef op woensdag 15 februari 2006, 10:45:


Je kan een paard of pony nooit 100% en al helemaal niet 1000% vertrouwen, het is en blijven levende wezens die altijd wel eens kunnen sckrikken of iets geks kunnen doen. Het is en blijven vluchtdieren. Dat snap ik vaak ook niet van die traditionele ruiters, die denken dat als ze hun paard africhten dat die 100% te vertrouwen is, als een soort machine. Ben ik het dus absoluut niet mee eens. Je kan je paard wel vertrouwen, maar hij is nooit 100% VERTROUWBAAR !
Groetjes Rowena !

roweentje schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:42:


Waarom zou je je paard niet 100% kunnen vertrouwen, ookal kan ie een keer schrikken of gek doen? Ik zie het verband niet. Mijn paard schrikt ook weleens, en toch vertrouw ik haar 100% en durf ik te zeggen dat mijn paard 100% betrouwbaar is, in ieder geval naar mij toe.

En wat je zegt over traditionele ruiters: zij vertrouwen hun paard volgens mij helemaal niet 100%. Die rijden met bit, riempjes, dwangtuig, sporen, durven vaak niet eens het erf af, of met hun paard te wandelen, etc etc.

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://jovarna.web-log.nl

Peet schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:54:


Even een verhaal hier uit de buurt dat ik heb gehoord. Over een mevrouw met een Fries.
Ze hadden het dier van veulen af aan. Ze konden er alles mee doen. Ze was zo mak als, tja als wat? Heel mak dus. Ze kenden het door en door. Zouden zo hun leven in haar handen leggen.
Op een dag stond de mevrouw bij de Fries in de box. Het dier schrok ergens van waar het anders nooit van schrok. Sprong, gooide de mevrouw om, sprong opzij en sprong zo met haar volle gewicht met één hoef op de maag van de mevrouw. Ze is met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis. Van allerlei gescheurde organen. Vreselijke inwendige bloedingen.
Achteraf hoorde je iedereen zeggen. "Ze kenden dat paard zo goed, ze konden het voor de volle 100 % vertrouwen. Hoe is dit toch mogelijk?"
Tja. Ik ben toch altijd een beetje voorzichtig in de buurt van mijn 500 kg. zware vriendin. Ook al vertrouw ik haar door en door. Ze heeft al een keer met haar volle gewicht op mijn knie gestaan. Ook ergens van geschrokken, wat ik niet verwachtte. Die knie komt nooit meer helemaal goed.
Vertrouwen is mooi hoor. Met verstand natuurlijk.

Cassandra

Peet schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:54:


Ik zet toch vraagtekens bij 100% vertrouwen.
Mijn opa, die zijn hele leven, elke dag, met paarden gewerkt heeft, heeft me altijd gewaarschuwd voor zelfs het liefste en meegaandste paard.
Hij had paarden waar ik als kind van 5 jaar onderdoor liep en waarbij ik stiekem aan hun voorbeen ging hangen omdat ze me dan zo leuk meenamen.....
Toch is hij door het ene liefste paard bewust eens bijna geplet tussen paard en muur en heeft een ander , ook de liefste, zonder zichtbare oorzaak hem een aantal gebroken ribben geschopt.
Voor mij blijven het dieren die, hoe lief dan ook, plotseling iets kunnen doen waar we niet op voorbereid zijn, soms met desastreuze gevolgen.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk