> Spirithorses schreef :
>> Ik ben p e r t i n e n t niet tegen de join-up.
>> Wel tegen het standaard gebruik ervan bij inrijden van een jong
>> paard.
> conny didden schreef :
> hoi pien,dit is niet persoonlijk bedoeld maar ik hoopte op deze
> manier ervoor te zorgen dat degene in ieder geval niet door zou
> gaan met de
> zandzakken.
> wat zou jij haar anders voor advies kunnen geven ?????.
Ik ben het helemaal met je eens, Conny, dat zandzakken geen goed idee zijn. Het is een te log gewicht zonder enig gevoel.
Er zijn wat zaken die ik niet snap in je verhaal, Ilja.
Zo schrijf je dat je paard met behulp van je NH lerares zadelmak gemaakt is, maar waarom kun je er dan niet op gaan zitten?
Wát is er fout gegaan?
Want als ik je verhaal zo lees krijg ik het idee dat er wat gebeurd is.
Je schrijft dat je je paard al vanaf 2,5 jaar hebt en ik mag dan aannemen dat jullie een goede en sterke band hebben opgebouwd waarna een logisch gevolg is dat er een moment komt dat ze je op haar rug laat zitten. En dat ze er trots op is dat ze je mag dragen!
Waarom reageert ze dan zo gestressed op druk van gewicht etc.?
Is ze bang geworden van de vallende zandzakken?
Kan ik me heel veel bij voorstellen.
Heb je misschien teveel gedaan, Ilja? Want je schrijft dat je vanalles probleemloos op haar rug kunt leggen, van krukjes tot aan pionnen toe.
Was je paard er mentaal 'klaar' voor om dit alles te accepteren, lees: ondergaan?
Op een gegeven moment schrijf je:...."het is een merrie dus ze maakte een spelletjes van haar kont wegdragen zelfs de dingen die we altijd doen met de grondoefeningen ging ze aan de haal met me. heb haar dus gecorriceerd. en toen was ze een stuk allerter en was het aaien, en de zak van 15 kilo geen probleem zelfs toen deze 3 keer van haar al gleed bleef ze netjes staan...."
Hoe corrigeer je haar? Het feit dat ze de kont wegdraagt (wegdraait?) geeft mij aan dat er te weinig vertrouwen en samenwerking over en weer is. Je hebt shabrak, zadel, singel, stijgbeugels stap voor stap geintroduceerd, maar was dat in een voor haar vertrouwde omgeving met rustige geluiden en een dito rustige jij?
Trea gaf fijne tips, ik zal ze even herhalen:
"Ik denk dat je stappen te groot zijn. Als je paard er bang van wordt, ben je nèt een stap te ver gegaan.
Babysteps is enorm belangrijk. Je onderschat het incasseringsvermogen van een paard, wat betreft het "dragen" van dingen op zijn rug.
Voor ons is het heel normaal; voor een paard niet.
Waarom zou je een zak op de rug leggen?? Dat gaat schuiven, en veroorzaakt paniek.
Begin eens met een pad of sjabrak met dekensingel, en ga daar mee wandelen en grondwerk doen tot het helemaal oké is. Let goed op de signalen die je paard geeft als je het dekje erop legt. Let op de oren en ogen. Krijg je toestemming?? Zijn er tekenen van angst/verzet, zoals oogwit, niet stil blijven staan, orenspel, spierspanning, dan mag je niet doorgaan, maar begin je overnieuw. Approch en retreat.
Net zolang tot het okee is. Dan geef je je paard ruim de tijd om dit te ervaren alvorens je weer een stapje verder gaat."
kijken, Ilja.... Let op al die signalen, als ze een signaal van discomfort geeft ga je een stap terug. (Eigenlijk ben je dan al een stap te ver gegaan).
Ik denk echt aan een fysiek of mentaal trauma, het wil niet uit mijn hoofd dat er iets gebeurd is of dat er te weinig vertrouwen over en weer is (waarom anders zou je begonnen zijn met zandzakken?).
Als de band tussen jou en je paard goed is dan zou zij zich moeten laten geruststellen door jouw praten en manier van optreden.
Volgroeid zijn zegt veel, maar niet alles. Geestelijk moet een paard ook volgroeid zijn. En ja, misschien heeft ze echt ergens pijn, er kan al een wervel scheef zitten na een glijpartij in de modder of een ontstuimige bokpartij met wat soortgenoten.
Staat jouw paard op de wei (hoofd kunnen vrijmaken) of in de stal (belemmeren)?
Terug naar het nu en de dagelijkse gang van zaken want je zit met een probleem dat je nu niet 1,2,3 opgelost krijgt.
Wat ik zou doen:
rust,
rust,
rust.
Paard hoofd vrij laten maken met vriendjes op de weide, alleen doen wat goed ging, nu geen stapje verder. Kijken naar jezelf (waar sta jij met je training, ben je een rustig persoon, druk, onzeker, bang, gestressed....?!). Of zit je juist vol zelfvertrouwen om dit onervaren paard te leren de stap in de grote paardenwereld te helpen zetten ?!
Zeker geen join-up nu, maar in rust en harmonie werken aan jullie gezamelijke band zonder enige vorm van stress.
Ik geloof niet in een join-up met dit paard omdat er stress is en een gestressed paard jaag je niet van je weg maar die haal je juist naar je toe. Met zo'n paard voorkom je dat zij moet gaan rennen (vluchtgedrag), maar je doet er alles aan om met oa grondwerk de hersenen aan het denken te zetten. Letterlijk : Paardenkruiswoordraadsels in de vorm van obstakels, Mikadokluwen palen waarbij ze moet denken hoe eroverheen te stappen, doolhof van palen, TTeam oefeningen, massages, aanrakingen. Paarden die denken en rustig zijn zitten niet in hun vluchtgedrag en zijn veel meer ontvankelijk.
Wat is de rol van je NH lerares hierin? Wat geeft zij voor tips dan?
Ik hoop dat je hier al wat mee kunt, sterker nog; dat je gaat kijken en voelen, want je paard is gestressed en dat is niet zoals het moet gaan.
Geduld is nu je leermeester, je paard geeft aan wanneer je weer verder kunt gaan....
Groet, Pien
Warboel
