Spirithorses schreef :
(effe mezelf aanvullen:)

Nou, "niks" is ook niet helemaal waar, ik zal er eens op letten, maar ik merk wel dat ze wellicht een iets grotere mineralenbehoefte hebben tijdens het wisselen van de vacht. Zal het dit jaar eens extra in de gaten houden.

Izzy is al wat aan het verharen, maar de Haffen niet, terwijl die nog langere haren hebben dan zij.

Pien

In de verharingsperiode zijn veel ijslanders lustelozer en slomer. Minder zin in rijden, langzamer tempo willen. Lang niet allemaal, maar het is wel een vaak gehoord iets.

Waar dat dan aan ligt? Geen idee. Je hoort het van zoveel verschillende kanten dat de verschillen in huisvesting, voeding, training ed enorm verschillend zijn.

Ik denk dat het weinig uitmaakt waar haar van gemaakt word vwb energie. Het moet hoe dan ook gemaakt en ontwikkeld worden. Als je kijkt naar die enorme vachten die ijslanders aan kunnen maken, dan moet dat toch ergens vandaan komen.

Groetjes Karin

Monique Meijer schreef op woensdag 1 maart 2006, 8:25:


Hallo,
De zool aan de buitenkant van Indy haar linker voorhoefje is weer wat holler geworden! Ik zal vanavond even weer wat foto's maken ter vergelijking.
Wat mij opviel: toen ik net met natuurlijk bekappen begon sleet Indy haar hoeven vooral aan de toon af, waardoor haar te stijle hoeven nog stijler werden. Langzamerhand begon ze echter de hele onderkant steeds gelijkmatiger af te slijten. Na de buitenrit van gisteren heb ik haar hoeven weer goed bekeken en nu viel me op dat de zool voornamelijk aan de hielen slijt en wel aan die kanten waar ik hevige gevechten geleverd heb om de hielen te laten zakken. Legde ik enkele maanden geleden de rasp over haar hielen dan kon ik zien dat ze niet helemaal gelijk waren, maar ik kon er niets afraspen omdat ik anders in de zool terecht zou komen. Nu slijt ze haar hielen dus vanzelf steeds rechter af. Ik ben erg benieuwd hoe zich dit verder ontwikkelt.
Ze loopt gelukkig goed, ook in de bevroren bak waar ik vanmorgen nog bijna een zwieper maakte omdat het hoopje mest wat ik op wilde scheppen aan de grond vastgevroren bleek......
Groeten,
Monique

Michel Jacobs schreef op zondag 5 maart 2006, 22:50:


Hahaha, ik moet wel een beetje om je lachen. Je bent volgens mij wel een digitaal foto en computerwonder Hoe dat Piet kan zien dat het allemaal zo vreselik is, is me een raadsel, want ik zie niet veel
Begrijp ik goed dat je van plan bent om te paard naar St Petersburg te reizen? Op Lista dus? Vertel eens even......wanneer waren jullie van plan te vertrekken? etc etc...Heb je al eens paarden bekapt? Vertel vertel.....
Als ik het dus idd goed snap en je met Lista naar Zuid Afrika gaat rijden, en je weet nog niet zo veel van hoefjes dan zit je hier iig om te beginnen op het goede adres. Maar vertel eerst eens even wat meer.

Saskia

Spirithorses schreef op maandag 6 maart 2006, 9:12:


Is haren wisselen voor een paard met heel veel haar (zoals een ijslander) niet ook gewoon heel erg vervelend... Al die losse haren zal toch ook wel wat jeuk opleveren lijkt mij, misschien dat dat ook meespeelt. Het haren loslaten kost fysiologisch geen energie, nieuwe haren maken wel een beetje. Maar goed, fysiologische energie loopt volgens mij ook niet 100% parallel met de energie die wij voelen, levenslust en fut.
En dat mensen meer gaan eten in de winter is volgens mij veel meer psychologisch dan dat dat lichamelijk bij ons nodig is.

Spirithorses schreef op maandag 6 maart 2006, 9:09:


Ja, ik had al willen reageren want ik heb dat altijd erg gemerkt dat conditieverlies tijdens de rui. Maar dan eigenlijk meer in het najaar, bij de aanmaak van wintervacht. Ik hoorde laatst ook dat ze op IJsland niet serieus trainen in die periode hierdoor.

Saskia

jacqueline postmes schreef op zondag 5 maart 2006, 15:32:


Hallo,
Ik gebruik al een hele tijd Marquis hoefschoenen. Ik ben er erg tevreden over, vooral ook omdat je ze van te voren mag testen of ze bevallen. Mijn paard liep er zo op weg!
In al die tijd hebben we een keer een schoen verloren, omdat mevrouw zelf tijdens een zwieper de sluiting opengetrapt had.
Mijn paard had twee erg ongelijke voorhoeven (rechtsvoor is stijler en kleiner) en haar achterhoeven staan naar buiten gedraaid. Toch pasten de schoenen erg goed, je kunt ze met de skisluiting goed aanpassen, ook als de hoeven van vorm veranderen (naar meer normaal, zoals bij Indy nu het geval is!) Verder zorgt de luchtkamer ervoor dat de schoenen goed om de hoef blijven zitten. Bij erg ongelijke voeten of een voet met een erg vreemde vorm kan Marquis een schoen ook aanpassen aan de hoef.
Ik vind dat ze erg gemakkelijk aan en uit te trekken zijn, is de zool versleten dan kun je die gemakkelijk vervangen, andere onderdelen kun je ook allemaal vervangen. Mijn paard heeft verder geen last gehad van haar hoefballen, ik heb haar dan ook langzaam aan de schoenen laten wennen. Ze gooit wel veel hoger op en in draf voelt ze aan als een Fries ipv een Quarter horse :) . Voor het rijden in mul zand of blubber krijgt ze in haar schoenen sokken aan. Die voorkomen dat de schoenen gaan schuren als er zand tussen hoefballen en schoen komt. Met Marquis heb ik dus goede ervaringen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 6 maart 2006, 9:28:


Toonlanden door een pijnlijke achterkant van de hoef lijkt mij.

Voor de goede orde: dat is dus wat anders dan slepen met de hoeven.


Klinkt goed Monique!

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Geertje schreef op maandag 6 maart 2006, 8:58:


Dank voor de informatie!


Inderdaad. Waarschijnlijk worden de meeste stoffen tijdens het afsterven weer teruggewonnen. Netto blijft dan het energieverlies beperkt tot hetgeen de celdeling zelf heeft gekost. Dat lijkt me niet echt schokkend. (Mensen die ondervoed raken verliezen hun haren ook niet zo snel, dus dat geeft ook aan dat haren geen echte energieverslinders zijn).


Ja, maar ook hier hebben we het over heel iets anders dan een paard waarbij je de ribben ziet. Behalve het orgaanvet bevat een paardenlichaam nog meer vetopslagplaatsen. Dat hebben we zelf mogen bekijken bij de slager, waar echt grote gele klodders vet overal IN het lichaam zaten bij paarden die "normale" hoeveelheden eten kregen.
Bedenk trouwens ook dat je weinig te zeggen hebt over de plaatsen waar het vet wordt opgeslagen, en dat het nogal een individuele aangelegenheid is. Bij mensen is dat toch ook niet anders? Bij Bala bijvoorbeeld blijf je altijd wat de ribben zien; ga je meer voeren dan krijgt ze een hangbuik maar de ribben daar komt geen gram vet op. Zouden we de ribben als maatstaf gebruiken voor het voeren dan krijgen we een erg raar paard...


Waarmee je zelf al aangeeft dat het verbruiken van eiwitten voor energie een noodmaatregel is. En dat is het inderdaad: eiwitten verbranden niet zo schoon als koolhydraten en vetten, en behalve dat het een erg inefficient proces is blijft er ook een enorme berg afvalstoffen over. Eiwitverbranding is echt een noodmaatregel, en bij paarden die dagelijks voeding krijgen zal dat niet snel gebeuren. (Disclaimer: natuurlijk spelen eiwitten wel een kleine rol bij de energiebehoefte, maar daarbij moet je meer denken aan besturing van die processen (enzymen) dan als energieleverancier zelf.)


Sterker nog: een geringe mate van ondervoeding verlengt je leven.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op maandag 6 maart 2006, 9:09:


Ik heb ook nooit iets gemerkt aan mijn paarden tijdens het ruien.
O ja, misschien ook wel interessant over dat vermageren in het voorjaar: Als dat door het verharen zou komen dan zouden de paarden in de herfst ook moeten afvallen (meer zelfs, omdat je mag aannemen dat het maken van een wintervacht meer energie kost dan het maken van een zomervacht). Maar ik heb nog nooit gemerkt dat ze in de herfst afvallen (integendeel!).

Groeten,
Frans