Piet schreef op donderdag 9 maart 2006, 9:20:


Volgens mij is de missie om de mensen te leren de hoeven van hun paarden te onderhouden. We hebben het er al vaker over gehad dat er een duidelijk onderscheid gemaakt moet worden tussen het bekappen en het onderhouden van de hoeven. We moeten ons duidelijk bewust zijn dat na een dag cursus je de bekapkunst niet machtig bent, maar wel een hoef die een goede basis heeft die je zelf kunt onderhouden.
Doen we dat niet dan gaan we weer naar situaties toe die we al eerder hebben meegemaakt. En realiseer je (dat doe ik namelijk) dat het opbouwen van een goede imago voor het natuurlijk bekappen jaren duurt, maar het afbreken van datzelfde imago binnen 1 dag gebeurt kan zijn.

Hans Arendse
www.paardenservice

Diestelmans Liesbet schreef op donderdag 9 maart 2006, 20:11:


Ik heb uiteraard direct gereageerd op dit artikel, en kreeg een telefoontje van de hoofdredacteur van de Hoefslag.
Ik mocht een artikel van 600 woorden insturen.
Dat heb ik uiteraard gedaan en waarschijnlijk wordt het de volgende week geplaatst zoals is beloofd.
Het is een technisch artikel geworden, want wat schrijf je in 600 woorden ?

gr. Hans Arendse
www.paardenservice.nl

Trudy schreef op zaterdag 11 maart 2006, 9:48:


Inmiddels heeft Arabesk het verhaal bij het nieuws gezet Trudy.

Hans Arendse schreef op zaterdag 11 maart 2006, 10:45:


Die goede basis zal er langzaam in moeten groeien bij probleem hoeven. Waarom zouden wij, niet profs, dit niet kunnen? Omdat de eerste keer er gewoon meer geraspt moet worden, en je gaat verlangen naar een smid die een kniptang heeft? Of omdat de hielen zo hoog staan en je onzeker bent hoeveel daarvan vanaf mag? Natuurlijk is bij elke onzekerheid het heel fijn dat je een prof kunt raadplegen en hem het eerste werk kunt laten doen. Maar nodig is dit niet! De bekap principes zijn eenvoudig en met geduld en die eendagse kursus kunnen veel mensen het zelf. Het is geen "natuurlijk onderhouds kursus".

Michiel

Nu dan het vervolg van ons paard met hoefzweer van maart 2006:
allereerst allemaal bedankt voor jullie reacties!
Toen ik mijn bericht schreef was de pijn op zijn ergst en het been superdik, dus dat ia het moeilijkste moment om niet in te grijpen!
Ze heeft 2 dagen superkreupel gelopen, toen was ie dinsdagochtend doorgebroken gelukkig! Mede dankzij de racties heb ik het aangedurfd om niet in te laten grijpen.
Nu zet ik haar elke dag in de soda, en ik geef haar al vanaf het begin van de zweer sulfur om de rotzooi naar buiten te trekken. En nu geef ik haar ook hypericum, uitwendig en inwendig, ter bescherming tegen tetanus.
Tetanus is vooral gevaarlijk wanneer er geen lucht meer bij de bacterie kan komen, meestal is dat bij diepe steekwonden die snel sluiten. Tetanus zit ook vooral in paardenpoep, dus vandaar het gevaar. Maar het belangrijkste is dat de wond kan schoonspoelen, dus niet te snel dichtgaat.
Ik heb 2 boeken gelezen over vaccinaties, geschreven door wetenschappers, en daaruit is me gebleken dat wanneer iemand of een dier tetanus heeft overleefd er geen antistoffen tegen tetanus zijn verkregen. Ik laat mijn paarden daarom niet inenten tegen tetanus, en ook mezelf niet. Ook dit is eng natuurlijk, vanwege alle (natte apen?)verhalen over de gevaren! En tetanus is een heel gemene en gevaarlijke ziekte!

Lucia
(onder Theo´s naam, want ik was/ben mijn wachtwoord vergeten)

Hans Arendse schreef op zaterdag 11 maart 2006, 10:45:


Ik vind dat niet, bekappen = het onderhouden van hoeven.
Voor de professioneel bekapper zie ik twee taken: het onderhouden van de paardenhoeven voor mensen die dit zelf niet kunnen/willen het oplossen van problemen, als specialist, in geval van bv ziektes aan de hoeven van paarden van zelfbekappers.


We zeggen nooit anders: begin met een redelijk normale hoef.
Onze cursus is erop gebaseerd, welke wel en welke niet. Met andere woorden : door het bewerken van een aantal en het in de praktijk bespreken van een veel groter aantal hoeven tijdens de cursus, heeft elke cursist een goed idee wat een redelijk normale hoef is en bij welke ze een professional moeten roepen.

Talenten zullen het systeem van bekappen snel onder de knie hebben en om zich heen gaan kijken en ook hun buurpaarden met redelijk normale hoeven gaan helpen. Ik zie daar niet de minste problemen in.

Een aantal van die talenten zal er zijn vak van willen maken en zich door persoonlijke ontwikkeling tussen de bestaande profs worstelen.
Een aantal zal het redden omdat ze goed werk afleveren, een aantal zal geen droog brood verdienen zoals in elk vak.



Ik denk dat het steeds minder het imago van natuurlijk bekappen wordt, omdat steeds meer mensen het als een vast en goed gegeven gaan beschouwen, maar het persoonlijk imago van de bekapper.
Hij zal op de kwaliteit van zijn werk beoordeeld worden, maar de tijd zal komen dat daarmee niet langer het natuurlijk bekappen in twijfel wordt getrokken.
Het zal doordringen dat als je het niet zelf doet en wanneer je geen goede prof hebt, je een ander moet bellen.
Er zijn ook altijd goede en slechte smeden geweest.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 10 maart 2006, 12:01:


Wat zijn dan de verschillen en overeenkomsten tussen Martha Olivo en Strasser?

Moniek