Snoopy schreef:
> iedereen bedankt voor de reacties ik ben nog steeds druk aan
> het zoeken
> jaa dat wat pien doet, vind ik echt fantastich!!
> (daarom rijd ik er ook )
> maar pien & jack hebben ook geen paardenopleiding en die runnen
> ook een manege.
> ik wil echt bezig zijn met het welzijn van de paarden. dus de
> richting van fysio trekt me heel erg. maar het belangrijkste is
> dat ik de boodschap van NH wil overbrengen :)
>
> ik word gewoon lekker wannabe-pien
Leuk als ik dit allemaal zo lees.
Doet ons goed, ik heb het Jack ook laten lezen.
Ja, het is aanpoten hier en we kunnen dit alleen maar doen omdat alles low-budget is en we zelf weinig eisen stellen aan nieuwe kleding (1 trui = 1 pak hooi he.
, en luxe-artikelen.
Verder hebben wij redelijk weinig kosten, we zitten midden in de natuur (nouja natúúr) en we hebben geen stromend water en electra.
Super anti-luuks. In de zomer lange dagen tot het donker wordt, in de winter zitten wij al om 5 uur naast de kachel.
We hebben er bewust voor gekozen geen stroom e d aan te leggen omdat je op deze manier mee blijft gaan met de seizoenen, bovendien houden de paarden en wij dat moordende zomertempo met de lange dagen toch helemaal niet vol. Zo komt alles hier in de winter een beetje tot rust en ben je in de lente weer fris voor een nieuw seizoen.
Gehuurde weide, gehuurd huis, Jack is heel handig, die kan alles zelf bouwen, we halen overal gratis bouwmateriaal vandaan, en we krijgen veel, dat scheelt ook.
Hier geen stallen met dure hekken, afspuitplaats, solarium, en hypotheek. Nee handen uit de mouwen en je paard afbikken zoals HC zegt
en in de zomer brengt iedereen omstebeurt wat lekkers mee en houden we spontane bbq acties.
Nee, ik heb geen opleiding gehad binnen de paardenwereld, wel een
HBO opleiding in de gezondheidszorg waar ik veel aan heb. Ik heb het geluk gehad altijd op de juiste plek te vertoeven waardoor ik dicht bij het vuur zat om mijn droom waar te maken. Was getrouwd met mijn trainer, helaas was die niet ziekelijk en had hij ook niet veel geld, hahaha.
Daarbij hebben Dave en ik jaren een manege gerund voor onze ex-baas.
Ons enorme voordeel is de vrijheid om jezelf te kunnen zijn en staan waarvoor je staat.
Bevalt het ons niet gaan we lekker ons eigen ding doen.
Bevalt een klant mij niet dan heb ik spontaan een 'wachtlijst' want ik wil alleen mensen die mij aanstaan op mijn paarden, daar zijn ze me te heilig voor. Ik had er ook voor kunnen kiezen om mijn paarden niet te laten werken, er geen anderen op te laten rijden, maar dan had ik én niet zoveel paarden een goed leven kunnen geven (nu verdienen ze bijna allemaal op Bay en Spiritje na hun eigen kostje) en paardrijden willen mensen tóch, anders gaan ze elders.
En Jack en ik hebben nou eenmaal iets uit te dragen, in de hoop op een betere paardenwereld waarin de mens dat bewustzijn nou eindelijk eens gaat gebruiken.
Voordeel is ook dat we onze eigen tijd kunnen indelen en daar geen verlof voor hoeven aanvragen bijvoorbeeld, maar in praktijk doe je dat dus zelden, want een dag niet werken is een dag geen geld.
Dat leer je gauw genoeg af.
Nadeel is dat je op elk moment met je poten in de blub staat, je handen vol mest, altijd werkt. Er is altijd wel iets dat gerepareerd moet worden, altijd wel iets te regelen, te improviseren, zeker bij een jong en low budgetbedrijf als wij. Nadeel is ook dat je rust maar relatief is, want altijd is er die zorg of zaken goed blijven gaan, wij of een paard niet ziek worden, ze wel gelukkig zijn , zij zijn immers onze medewerkers en wij hebben een stuk verantwoording te dragen.
Nadeel is ook dat wij werken op het moment dat anderen vrij hebben : 's avonds, de weekenden, als onze kinderen vrij van school zijn....
Als het regent staan wij mest te ruimen, paarden te voeren en je kunt niet een dag zeggen dat je het koud hebt of geen zin hebt, de paarden vragen daar niet om. In de zomer, wanneer onze 3000 liter watervoorraad (van het dak) op is sjouwt Jack per dag 300 liter in kruiken naar de paarden (gelukkig wonen we er nu ook).
Bekappen, plannen, lobbyen, regelen; het gaat altijd maar door, de zorg ook.
Heb je een slechte maand door het slechte weer.... er moet toch hooi ingekocht....
Griep kun je niet krijgen. Ik moet ook voorzichtig zijn want breek ik een been dan is dat een dubbele ramp. Je kunt je immers geen dure verzekering veroorloven, die eerste jaren.
Elke cent wordt terug geinvesteerd in materiaal (zadels) of paarden.
Op vakantie kun je niet, hooguit een dagje weg.
Mijn eerste buitenritten waren de rijder op BD en ik ernaast op de fiets, letterlijk zo zijn we begonnen. Totdat we het paard van de buren erbij mochten lenen, jee, wat waren we blij....
Onze eerste winter, nog voor we goed en wel begonnen waren, waren we haast failliet omdat we pas een paar klanten hadden en één paard. Gelukkig was er opeens een geldschieter die ons door die eerste tijd heen heeft geholpen. Dan zijn er geen banken waar je aan kunt kloppen, ze kennen je niet en ze willen je niet kennen.
Ja, HC, onze paarden moeten werken voor hun kostje en daar is niks mis mee. Uitgezonderd BD (die ik nu echt voor mezelf houd) zijn alle paarden er beter van geworden door te werken. Ze kunnen het makkelijk aan, ik sta er immers de hele dag naast om hun welzijn te bewaken, maar wat er hier gebeurt moet wel op ónze manier, daar zijn we heel vasthoudend in. Heel simpel.
Bovendien komen hier dus echt alléén maar mensen die 'het anders willen' , die genoeg hebben van de paardonvriendelijke methodes van traditionele maneges. Mensen gaan op zoek en komen bij ons uit.
En dat beetje wat wij weten dragen Jack en ik graag uit, want wij weten dat het werkt. We zien dat aan onze eigen paarden.
Wij móéten dat ook uitdragen, op een gegeven moment kun je niet meer anders.
Om aan voldoende geld te komen nemen wij zowat alles aan wat met paarden te maken heeft, zolang het maar binnen onze filosofie past, want daaraan doen wij geen concessies.
En geloof me, je wordt behoorlijk creatief in het verzinnen van mogelijkheden.
Het is goed je dit allemaal te realiseren als je het romantische beeld hebt van te willen werken met paarden. Tenzij je een rijke papa hebt natuurlijk, maar die hadden wij beslist niet.
Als je dit met hart en ziel doet, dan maak je lange dagen.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat wanneer ik toen geweten had wat er allemaal op je afkomt, ik het nooit aangedurfd zou hebben. Tis maar goed dat je niet alles op voorhand weet....
Rijk zijn we er nog niet van geworden, in ieder geval niet in onze portemonnee. Dat is ook niet onze doelstelling, maar we hebben er wel ware rijkdom door leren kennen, die van ons hart.
Pien, Jack.
Warboel
