Frans Veldman schreef op dinsdag 14 maart 2006, 22:01:


Geen jagers die de kuddes niet kennen, maar beheerders die van week tot week zien welke dieren zwakker worden. En dat is de natuurlijke slectie. Die echter niet afgewacht hoeft te worden, tot de dieren sterven. Ruim daarvoor worden ze weg gehaald, dus die ingreep van de mens is nog strenger dan de natuur zelf. Geeft niets met ons milde klimaatje. Kijk als we over zo'n super oplossing nog gaan twisten, dan komt er natuurlijk nooit een goede oplossing :)

Michiel

Peter Donck schreef op dinsdag 14 maart 2006, 22:19:


Ach als die schrijver daar honderden perfect gezonde honden gezien heeft, gefokt uit enkele ouderparen, wie ben ik dan om dit niet te geloven. Jouw uitleg kan even goed waar zijn hoor, das de theorie die bij de beagels daar in de praktijk omzeilt heeft kunnen worden. Of die schrijver heeft het verhaal verzonnen, dat kan ook nog.

Michiel

Michiel schreef op woensdag 15 maart 2006, 12:03:


Natuurlijke selectie is meer dan alleen "zwakker worden". De natuur selecteert ook op "sociaal gedrag", "paringsgedrag", "zorg voor de jongen", roekeloosheid, etc. Je kan als mens wel de sterkste uitselecteren, maar als je daarbij de dieren met de beste verzorgingsdrang etc. hebt uitgeroeid is het ras er niet echt beter op geworden.
De natuur selecteert op ALLES. Inclusief de dingen die de jagers niet zien, en inclusief de zaken waar wij nog niet eens van weten dat ze bestaan!

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 15 maart 2006, 12:32:


Prima natuurlijk, alleen hadden we het hier over dood laten hongeren of bijvoeren. De zwakke broeders er uit halen zie ik niet zoveel nadelen hebben, buiten dat het veel duurder is als afschieten. De door jouw genoemde natuurlijke selectie criteria dragen allemaal indirect ook bij tot "niet zo snel uithongeren". Bijvoorbeeld een koe of paard dat in het najaar een jong krijgt (slecht paar gedrag en slechte verzorgings drang) zal in de winter sneller uithongeren en er dus uitgehaald worden, met jong en al.

Er is dus wel een simpele oplossing voor voor het bijvoeren-dood hongeren probleem. Kiezen voor één van de twee uitersten, is een machtstrijd waarvan je mag hopen dat de tegen partij het niet wint

Michiel