e m kraak schreef op zondag 19 maart 2006, 14:17:


Ik ben het er ook niet mee eens dat een ras niet uitstekend verbeterd kan worden door de inbreng van een ander ras.
Ik geloof dat jullie schreven dat dat niet aan te bevelen was?

Ik kom dan maar weer even bij mijn kippen, omdat je daar zo heerlijk snel nakomelingen van hebt en de F1 gaat na een maand of 5 weer broeden.

Neem als voorbeeld het tot de dertiger jaren, en eigenlijk nu nog bij de liefhebber, zo beroemde vleesras "het Mechels Hoen"
Een Belgisch landras ingekruist met o.a. de Brahma, een reus van een kip.
Wat na veel selectie een koekoek gestreept hoen opleverde, zwaarder, rustiger, ( de inbreng van het Indiaanse ras Brahma) en de hardheid, vleesstructuur van het landhoen.

Alle rassen zijn ooit door de omstandigheden ontstaan en daar waar ze in contact met mensen kwamen voor hun gemak aangepast of samengesteld Zie bv Tinker. Bij een gerichte selectie kom je bv. tot een rijpaard of een trekpaard van een bepaalde hoogte en kleur met een bepaalde lengte manen
Ik denk dat deze weg dichter bij de werkelijkheid staat , dan het gezegde een paard hoort daar waar hij optimaal kan produceren.
Maar misschien begrijp ik jullie wel helemaal verkeerd.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op zondag 19 maart 2006, 14:45:


hum, ik bedoel natuurlijk presteren ipv produceren :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

e m kraak schreef op zondag 19 maart 2006, 14:17:


Ok, we hebben de neuzen weer dezelfde kant op; geen utropie dus.
Ik weet het, als in isotoop ect. De gedachte aan de romantische tijd in tRopisch latijns-amerika zat blijkbaar tot in de vingertoppen

'Niet thuis horen' is inderdaad geen terminologie die ik in absolute zin zou willen gebruiken. Het gaat eenvoudigweg om bewúste aandacht voor de mate waarin de geboden eigenschappen met de gevraagde- overeenstemmen. Niet meer en minder dan de prikkeling daarover bewúst na te denken.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

belinda defraene schreef op zondag 19 maart 2006, 12:20:

Effe belle,
met Richelle.

HC

Ik heb een ijlandse merrie die allerlei symptomen heeft van een magnesiumtrekort. Ze is enkele jaren geleden spierbevangen en als gevolg daarvan ook hoefbevangen geweest. Sindsdien blijft ze, hoeveel ze ook eet, erg mager, maar heeft wel een dikke en plaatselijk stijve manenkam.

Nu bestaat er een kleine kans dat ze drachtig is (is wel gescand en niet drachtig bevonden, maar dat hebben we eerder meegemaakt.) Haar buikje begint namelijk een beetje te bollen.

Daarom heb ik twee vragen:

1. Is het wel verstandig om magnesiumchelaat te voeren in geval van een drachtige merrie?

2. Is het verstandig om geen calcium bij te voeren als een merrie drachtig is?
Omstanders beweren dat calcium erg belangrijk is voor moeder en kind.

Moniek

Piet schreef op zondag 19 maart 2006, 14:45:


Uuuh... niet mee eens dat... niet verbeterd... niet aan te bevelen... da benne een berg nieten Piet :)

Als je een "ras" uitkruist is dat einde "ras". Simpel toch?


Verstandig. Wie voor alles fokken leuk vindt doet dat met kippen, of nog beter muizen.


Hier noem je de variabele ook waarmee je feitelijk fokt: SELECTIE.
Selectie betekent 9 van de 10 ASAP de soep in. Dat ontbreekt eraan in de paardenfok hier. Niet dat het van mij zou moeten; ik stel alleen een feit vast.


Mensen zijn voor paarden ook niet meer dan een omstandigheid, een omgevingsfactor die het voortduren van eigenschappen mede bepaalt.


Je begrijpt het vast wel, Piet
De rode draad is enerzijds gewoon dat het onzin is op een percheron de grand national te willen winnen. Anderzijds dat het mallotigheid dubbelop is, om populatiegenerische redenen, percherons te willen gaan fokken net zo lang tot ze wel Grand Nationals winnen.

We hebben nergens beweerd dat uitkruizen af te raden is, dacht ik...

Groeten, Egon