Huertecilla schreef op maandag 3 april 2006, 11:59:

Ik bedoel staartwortel! De Ijslanders vond ik ook "eng" lenig!


Heuvel af en heuvel op is voor Indy nog wat problematisch. Ze wil erg graag naar boven / beneden en ik heb daar ook geen problemen mee, maar als het behoorlijk steil is dat ze echt kracht moet zetten bij heuvel op, dan loopt ze mank met haar rechter voorbeen. Haar rechter schouder wordt wel steeds sterker, maar ik wil het rustig opbouwen, anders loopt Indy het risico dat de boel weer uit de kom schiet. Sinds die trap tegen haar schouder zet ze haar rechter voet namelijk niet meer goed recht neer, eerst de buitenkant en dan de binnenkant. Glijdt ze bijvoorbeeld weg dan schuift haar hoef naar binnen weg en knikt ze zo over haar rechter schouder weg. Dat hebben we helaas al twee keer gehad. De eerste keer moest de therapeut eraan te pas komen, mevrouw zat helemaal vast, de tweede keer schoot de boel gelukkig vanzelf weer terug, na vijf minuten konden we rustig lopend en gelukkig haast niet mank terug naar huis, we waren heel dichtbij huis. Vandaar dus dat ik daar nog wat huiverig voor ben!


Ik had eerst een boek gekocht, maar bij aanblik van al die moeilijke namen van de spieren en botten zonk mij de moed in de schoenen, eerlijk gezegd. Een cursus is heel anders, het is fijn als er iemand naast je staat die je laat voelen welke spier of welk bot het is en met hoeveel druk je een bepaalde spier mag masseren.

Monique Meijer schreef op maandag 3 april 2006, 13:29:

Hm...
Kun je 'steil' en 'heuvel' iets kwantificeren?

Verder is dat érg onlogisch. Heuvel op zet ze áchter kracht. Als ze daarbij rechtsvoor mank lijkt te gaan kan ze haar voorpoot niet naar achter strekken (schouder dus naar voren).
Voor blessures aan de voorzijde hoef je omhoog geen zorg te maken: de belasting is laag.


Er is geen schouderkom: paarden hebben geen sleutelbeen. Dat is ook een reden waarom de voorzijde minder geschikt is voor het dragen van extra gewicht, ook de reden waarom afdalen lastiger is dat stijgen.


Zit het probleem dan wel in de schouder? Elleboog, knie, enkel zijn juist geëvolueerd om núl zijdelingse beweging toe te staan.
Heb je al eens een foto van haar elleboog laten maken?


Sla die dan in je hoofd gewoon over: maakt toch niet uit hoe het héét? Hoewel latijnse namen vaak verbazend logisch zijn heb ik voor mezelf een voor míj logische nodig en geef er vaak supersimpele bijnamen aan. Het gaat er tenslotte niet om of ik de coreecte latijnse temrmen ken (die kan ik indien nodig in het boek opzoeken) maar of ik het snáp.

Het boek van Nancy Nicholson is (wordt) in het Engels dus daarbij heb ik helemáál mijn eigen bijnamen nodig. Is een heel bijzonder werk: http://nicholnl.wcp.muohio.edu/dingosbreakfastclub/BioMech/BioMechRide1.html

Gisteren de v.a. in het dorp gesproken en die zit nog achter een kaart/poster aan voor me. Dat zijn dan de spaanse termen en ook die ga ik echt niet leren. Is alleen maar opdat ik dan een aanschouwelijk 'woordenboek' heb.

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

Huertecilla schreef op dinsdag 4 april 2006, 10:10:



Dijken.


Nee HC, voor Indy is dat erg LOGISCH. Bij Indy ontbrak jarenlang de achteraandrijving door een samenspel van verschillende problemen, met als hoofdoorzaak hoefzweren in haar hoeven voor. Moest ze een heuvel op dan trok ze zich met de voorbenen naar boven, gewoon omdat ze achter absoluut niet ver onder kon treden. Tussen de afdruk van voorhoeven en achterhoeven zat altijd 40 tot 50 cm, zo kort liep ze achter. Indy problemen met het rechterbeen naar voren te brengen, niet zozeer naar achteren. Het probleem van de achteraandrijving is in stap bijna over, daar stapt ze (bijna) in de afdruk van haar voorhoeven. In draf zijn we nog niet zover, daar bedraagt het verschil nog ongeveer 20 cm. Het wordt dus al wat beter met goede oefeningen.


Hier zit je verkeerd HC, er is helaas wel een gewricht in de schouder met een soort van kom, en dat schiet er dus uit. Dat een paard geen sleutelbeen heeft dat weet ik!


HC, het probleem zit WEL in haar schouder. Door die geweldige trap is haar schouder helemaal naar binnen gedrukt en een gewricht in de schouder uit de kom geschoten. Het heeft mijn therapeut twee maanden gekost haar been weer zover naar buiten te krijgen dat haar been weer enigszins onder haar lichaam stond. Haar been zal nooit weer helemaal recht worden.

Monique Meijer schreef op dinsdag 4 april 2006, 10:52:


???

Wellicht is hier sprake van een begripsverwarring.
Het schouderblad hangt in kapsels aan het paard: de poot zelf heeft vergelijkbare scharnieren met de onze. Dat maakt die voorzijde net als de telescoopvoorvering van een motorfiets: immens sterk m.b.t. stootbelasting maar ongeschikt om gewicht te dragen.
Kijk anders eens gewoon naar een skelet of plaatje daarvan; de schouder zit echt nergens in of vast. Bij slachten kan de hele voorpoot met simpele halen van een scherp mes van de ribbenkast gehaald worden.

Wellicht bedoel jij niet het schouderblad maar de bevestiging van bovenarm aan schouderblad; daar waar bij ons het sleutelbeen voor steun en een vaste verbinding met de torso zorgt. Dát is wel een gewricht ja en ja dat kan uit de kom schieten. Daar heb je helemaal geljk in. Als dáár het probleem zit heb je ... een probleem ja.


Dat kan natuurlijk echt wel en problemen met de kapsels zijn niet altijd oplosbaar: mijn linkerschouder komt ook nooit meer in orde en ik heb alleen het bijna volledige gebruik ervan omdat ik een sleutelbeen heb.

Is er een foto gemaakt?

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Huertecilla schreef op donderdag 6 april 2006, 9:38:


Ik bedoel dus het gewricht dat uit de kom kan schieten.



Er is toen geen foto van gemaakt omdat zij dan naar de kliniek moest. Er was geen verrijdbare apparatuur beschikbaar en ik wilde haar in die conditie niet nog een keer vervoeren, dat was pure mishandeling geweest. De eerste keer vond ik eigenlijk al niet verantwoord. Mijn fysiotherapeut kon het gelukkig ook zonder foto af, hij kon duidelijk voelen wat het probleem was.

Ik zie er het nut niet van in nu nog een foto te laten maken. Indy heeft wat beperkingen, maar die worden elke maand beter. Goed ontwikkelde spieren houden de boel bijelkaar, ze kan zich tegenwoordig ook misstappen veroorloven zonder dat het meteen weer uit de kom schiet.

Ach, we zien wel wat het wordt. Indy loopt steeds beter en is ze af en toe niet zo fit, dan geeft dat niet. Ik kan ook af en toe niet rijden omdat ik last heb van mijn rechter knie, die gaat af en toe op slot. Dan houden we het samen lekker bij wandelen.

Groeten,
Monique