Nick Altena schreef op vrijdag 7 april 2006, 2:52:


Oeps...verkeerd nummertje :)
moet zijn.... #37266

marjolijn schreef op donderdag 6 april 2006, 13:01:


Het punt is dat wanneer jij het veilige punt bent het paard naar jouw toe vlucht: dat er geen paniekvlucht onstaat -> joúw vaardigheid.

Het voorbeeld wat Frans aanhaalt is een heel ander punt. Dat paard is bewust ongehoorzaam en heeft ervaren dat het stereker is dan een mens. 'Op hol' ten gevolge van bewuste ongehoorzaamheid is geen paniekvlucht.
Paniekvlucht kun je niets mee. Dat moet je voorkomen en dat is niet moeilijk.
Bewuste ongehoorzaamheid kan een lang verhaal zijn afhankelijk van de voorgeschiedenis van ruiter, paard en het krakter van beiden.

Terug naar het nodig hebben: als je denkt een noodrem nodig te hebben moet je niet naar buiten gaan.
Het voorbeeld dat Frans aanhaalde is een ongehoorzaam paard dat de ORS niet kent en wat ik alleen met het touwhalster ipv een bit kennis had laten maken.
Dit paard is niet te houden op welk bit, op welk touwhalster of met welke ORS ook wanneer het besluit te gaan. Voorkomen is dan het devies. Wat Frans zegt 'híj bepaalde het tempo' (en ik reed ervoor als buffer).

De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen. De oplossing is dus eenvoudig.
Zo lang je met 'ja maar áls....' in je hoofd blijft zitten heb je nog werk

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Nils Vellinga schreef op donderdag 6 april 2006, 21:20:


en waarom denken ze een groot paard te moeten willen?? Is niet hun eigen idee hoor.
Idem het type paard. Wat heeft de doorsnee ruiter aan een paard met potentie terwijl hij/zij die zelf niet heeft?!


Zal je toch regelmatig een stuk moeten lopen en het is zelden een inherent veilige situatie en veiligheid gaat toch echt voor alles.
Verder, nogmaals; vind ik dat een onfit persoon niet op een paard hoort; die kan ook niet soepel rijden en belast het paard onnodig.
Zie het als een basisselectie: kom je er van rechts niet soepel, vlot en inherent veilig op, dan ga je niet uit rijden
Net zoals je in Japan niet op een motorfiets mag rijden die je niet zelf vlot overeind kan zetten....
Helaas wordt in NL (en ook hier) tot overmaat van ramp een onveilige manier van opstappen aangeleerd. Het voorbeeld dat Parelli laat zien is al een wereld veiliger.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

laika schreef op vrijdag 7 april 2006, 1:02:


Melasse is suiker en vlaskaf is wat er over blijft van de produktie van vlas. Waarschijnlijk vlasstro en de hulzen van de zaadbolletjes, puur afval dus.
Hiervoor in de plaats zou ik het paard wat lijnolie geven.


NEE!


Die suiker kan wel kwaad.


In gras en goed hooi zitten alle vitaminen die een paard nodig heeft.


Als de parasieten die het paard van binnuit opvraten weg zijn zal hij door goed gras en een mineraalsteen prima in gewicht aankomen.
Als hij nog niet hele dagen gras kan eten voerde ik 1ste klas hooi en bietenpulp.

That's it!

Dit is de manier waarop we onze oude Carlos (44) weer door een winter hebben geloodst, met redelijk vlees op zijn botten, zonder net als vorig jaar hoefbevangen te raken van alle goedbedoelde biijvoedingen.

Geen vlaskaf met melasse, geen mixen.
Gras!, heb je niet genoeg gras....... Hooi!
Mais , gerst en lucerne ZIJN energieboosters.
De bijvoeding met pulp gold alleen voor de oude heer Carlos. Mijn andere paarden van 3,5 en 14 zijn de winter prachtig doorgekomen met alleen hooi en een mineralensteen.
Vergeet al die toegevoegde zooi, een paard is een graseter.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef :

HC, bedoel je niet iets ipv niets? Misschien lees ik het anders ?!



Ik ben het met je eens HC, vooral dat "De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen" vind ik goed klinken.

Ervandoor gaan als gevolg van paniek vind ik wél op te lossen.
(Volgens mij bedoelde jij dit ook ).
Vertrouwen, desensibiliseren, communicatie, daar kun je iets mee.

Het gekke is dat ik bewuste ongehoorzaamheid veel akeliger vind. Paard gebruikt dan heel gericht zijn brute kracht en dat zijn heel wat kilo's wanneer het paard eenmaal ontdekt heeft dat hij daarmee wegkomt.
In het geval van mijn overleden paard was dat telkens weer het probleem en daar prikte zelfs ik moeilijk doorheen want je kreeg nooit een waarschuwing, want van het ene op het andere moment tááide ze...
Daar gingen meestal heel gewone gezellige momenten aan vooraf waarin werkelijk niets erop duidde dat er wat stond te gebeuren.
Het duurt een tijdje voordat je daarin een patroon ontdekt.
Dan hoeft het niet meer te gebeuren, maar voordat het zo ver is......
Dan leer je dat je zo'n paard nog niet kun laten kijken naar een open veld en geloof me, dat rijdt niet ontspannen.

Aan een paniekreaktie gaan meestal waarschuwingen vooraf : Kijken, snuiven, snorken, 'op de tenen lopen' (dansen), je ziet het aan de oren etc. In geval van goede communicatie geen echt probleem dus.

Als mijn supergevoelige en goed getrainde Arabier besluit ervandoor te gaan omdat zij zich bedacht heeft dat ze graag nóg wat harder wil gaan is dit een bewust ongehoorzame actie en nooit het gevolg van paniek.
Haar op zo'n punt bij me houden kost me meer moeite dan in een panieksituatie, hoe gek dat ook klinkt.
Eigenlijk hebben wij nooit panieksituaties, die kan ik vermijden doordat ze geleerd heeft op mij te vertrouwen. We komen wel eens énge situaties tegen maar die hoeven nooit te leiden tot paniek. Inderdaad, dat is te voorkómen. In een panieksituatie wil mijn paard graag bij me zijn en naar me luisteren, want wat het vrouwtje zegt is goed, dat wéét ze en daar vertrouwt ze blindelings op. -

En ja; als je denkt een noodrem nodig te hebben dan moet je niet naar buiten gaan. Ook dat ben ik met je eens. Tóch kan het gebeuren dat je voor onverwachte situaties komt te staan, weet je nog zoals vorig jaar met Capricho en die brommer in de bergen?

Het blijven toch vluchtdieren.

Greetz, Pien

Els Kleverlaan schreef op donderdag 6 april 2006, 14:33:


Voor mij is dat een reden om dus nergens aan mee te doen.


Dat zijn twéé entingen Els.... geen trent te noemen toch?! Als jouw paard de ene keer meer bewoog dan de andere door een nattere/drogere bodem of een andere maat/buur of simpele hengstigheid is er al geen vergelijk meer mogelijk.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef :

Sterker nog :
Het blijven toch vluchtdieren die in heel hard wegrennen hun veiligheid vinden.

Pien