In de zaterdag Volkskrant van 15 april staat een artikel over een onderzoek van Machteld van Dierendonck. Zij heeft onderzocht hoe paarden in een kudde leven.
Een leuk stuk want er wordt ook aan geraden om paarden zo natuurlijk mogelijk te houden het liefst in een kudde.
Zo wordt de zienswijze , hoe paarden te houden toch steeds weer belicht in de media.

groeten Feyona

Chantal, je hebt mijn werken met Fanny misschien iets anders geinterpreteerd.

Laat ik voorop stellen dat ik zelden of nooit hoef te komen tot een join-up. Alleen in hardnekkige gevallen waarin bijvoorbeeld sprake is van disrespect of erger nog; gevaar van het paard naar mij toe gebruik ik dit wel eens om iets op de duidelijke manier gedaan te krijgen.
Dit heeft niks met onderdanig maken van doen, maar met 'openen'.

Paarden als BD, Holly, Diesel , eigenlijk al mijn paarden, maar ook Shiny van Piet (ja Piet, ik ben het met je eens) doe je een zeer groot onrecht aan door ze te joun-uppen, dwz : Van je wegsturen.
Daar is geen enkele reden toe. Het zou ze onnodig krenken !

Fanny's case, is een heel ander geval.
Fanny is van zichzelf al een wat lomper paard en is een paar keer aan de lijn en onder het zadel aan de stuiter gegaan en is eens over Jack heengewalst toen het hekje open stond en ze de weide opwilde.
Dit gedrag kan worden uitgelegd als zijnde dominantie, maar in feite is het een stuk onzekerheid en gebrek aan dat stukje gezond leiderschap.
In de groep staat zij bovenaan, dat moeten ze zelf maar onderling regelen, voor mij geen reden om in te grijpen en iets 'paards' onderling is geen reden om je paard aan een join-up te onderwerpen.

Wat ik 2 keer met Fanny gedaan heb is haar loswerken in een beperkte ruimte, zodat ze niet aan mij kan ontglippen en ze wel met mij aan de slag moet . Want ja, ik wil iets van haar, ik wil dat ze me ziet, en of mensen dit aardig van mij vinden of niet ; mijn veiligeheid (en die van jou ook straks, Chantal) staat voorop en ik wens niet door mijn paard omver gelopen te worden en ik wens ook niet door de bak heen gesleurd te worden.
Dat is eng en onnodig gevaarlijk. Ook voor het paard in kwestie.

Door het paard op de cirkel te sturen en haar als het ware te laten 'uitlopen' (met bijhorende signalen en lichaamstaal) ontstaat die klik waarna het paard naar me toekomt en zegt ""Oké, ik ben er, wat wil je van me".
Niks mis mee, maar je moet verdomd goed weten wat je doet, hoe je het paard 'leest' en hoe je handelt. Ga je te ver dan berokken je het paard grote emotionele schade !
Dat is ook de reden dat ik niet gecharmeerd ben van longeren en zomaar effe elk paard dat je niet kent te gaan join-uppen.

Ik maak mijn paard niet tot slaaf, Isabel, misschien dat ik wel een opening forceer, en als dat moet gebeuren is dat beter dan maandenlang te lopen klooien en onduidelijk te lopen doen.

Naar Fanny kijkende zie ik dat de blik in haar ogen rustiger wordt, ze begint weer rekening met mij te houden, ze zíét me weer, schuift beleefd om mij erlangs te laten, duwt de emmer wortelen niet meer uit mijn handen, en wacht totdat ik haar zeg dat ze de weide op mag rennen. Da's alles wat ik wilde bereiken.
2 sessies van misschien in totaal een half uur voor nodig gehad.
Laat ik haar nu in de bak gaat ze gelijk met haar hoofd naar mij toegekeerd staan kijken.
Weet ik dat we erdóór zijn!
Ze is niet bang van me, integendeel, hoe ze naar mij toe reageert als ik haar benader staat allemaal op de film van L1, helaas eruit geknipt.
Ik vind het weer prettig met haar te werken. En zij met mij, ze komt lekker met haar hoofd omlaag geleund naast me staan soezen.

Ik werk vaak met probleempaarden die slecht opgevoed zijn (lees : Altijd in een begrazing gelopen hebben, hun zin gekregen hebben, 'omgekocht' werden etc) en soms is het gewoonweg niet leuk om met een springend paard in je handen iets te moeten gaan doen.
Springen is nog tot daar aan toe, maar een paard dat de kont naar mij zou toedraaien en me omver loopt vind ik ronduit gevaarlijk !
Als ik dan weet dat ik het paard binnen 10 minuten bij me heb, in duidelijkheid, dan moeten we daar maar effe doorheen, ik zie daar niks verkeerds in.
Beter dan tijdenlang het posititieve te lopen belonen ('goed zo, je hebt me niet omver gelopen vandaag').

Als je één paard hebt dan is dat nog te doen, maar zoals ik met dagelijks verschillende paarden en bijhorende problemen tegenkom (ja : Altijd door de mens berokkend, helaas!).

Het gaat er gewoon om hoe je het gebruikt.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Nog iets : Monty Roberts en wellicht ook Klaus H zijn 'Showmen' die er prat op gaan te kunnen laten zien wat je kunt bereiken door het paard onderdanig te maken, dit doen ze met elk paard, of dat nou nodig is of niet en ja, dat vind ik erg overbluffend.
Er zijn in mijn ogen nou eenmaal meer paarden waarbij je dit nooit moet doen dat dat er andersoortige paarden zijn.

Kijk, zij zien dat paard (tijdens zo'n show) maar heel even, boevendien zijn het de 'vreemde ogen die dwingen' en daarna is er niks meer, dus het moet snel en effectief gebeuren, da's iets anders dan wanneer je weken- maandenlang met een paard aan de slag gaat.

Jammer, want ik weet zeker dat daar de slechte naam van het join-uppen vandaan komt. Het kan echt wel effe heel anders hoor !!!!

Pien

Feyona schreef op maandag 17 april 2006, 16:13:


Ja heb het ook gezien... zucht én hoop - want gewoon KIJKEN is niet genoeg -maar als de wetenschap het nu ook zegt ....!
Maar wat baten kaars en bril als de uil niet zien 'n wil!

Spirithorses schreef op maandag 17 april 2006, 16:36:

> Ik maak mijn paard niet tot slaaf, Isabel, misschien dat ik wel
Hai Pien,

ik schreef dat ook meer in zijn algemeenheid, en was wat verbaasd eigenlijk toen ik las dat jij een join up had gedaan. Ben blij dat je het uitgelegd hebt, ik denk dat het voor veel mensen nu een stuk duidelijker is. Ook en vooral dat een join up iets is wat je niet zomaar even doet.
Ik ben het helemaal met je eens.

Isabel

Spirithorses schreef op maandag 17 april 2006, 16:49:

Natuurlijk Pien, ik was heel enthousiast toen ik zijn boeken las, hoe die man dat met wilde paarden allemaal uitgedokterd had en integenstelling tot zijn vader niet dat absurde geweld nodig had.
De verbetering en de snelheid waarin die verbetering plaatsvond was enorm. Ook hoe hij dit deed voor de Engelse Koningin vond ik een staaltje van vakmanschap.
Zoals er inderdaad nu shows in elkaar gestoken worden waarbij de paarden eerst van te voren beoordeeld worden en daarbij het idee aan het publiek gevend dat dit het antwoord voor elk antwoord paard is en dat je op die manier een paard moet trainen stuit me enorm tegen de borst.
Het gaat me ook niet om mensen die weten wat ze doen en goed met hun paarden omgaan, nee, het gaat me om het jonge kind wat join uppen even gemakkelijk zegt als hoeven schoonmaken
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op maandag 17 april 2006, 15:39:


Valiummeke pakke kan helpe. En voor de goede orde "ik sla niet en plant mijn elleboog niet in zijn gezicht als een paard probeert te bijten zonder enige vorm van aanleiding ,en dan heb ik het over bijten hé, dan ga ik dit niet negeren want dit is een vorm van uitdaging. Inderdaad Piet opvoeding is een langdurig proces ,'k merk het .

Spirithorses schreef op maandag 17 april 2006, 16:08:


VOLMONDIG AKKOORD