Monique Meijer schreef op donderdag 4 mei 2006, 8:27:


Knap gedaan! en leuk om te lezen!
Succes verder.

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 4 mei 2006, 8:45:


Hallo, Esther,
Dank je wel. Het is een heel werk, elke avond, maar dat heb ik graag voor haar over. Het heeft al die jaren dat ik haar heb (9 jaar al weer, wat gaat de tijd snel!) helaas niet meegezeten. Aan wegdoen of inruilen heb ik nooit gedacht, wat een vreselijke gedachte, zij kan er immers niets aan doen! Ookal komt haar rare drafje nooit meer goed, zolang Indy aangeeft dat ze plezier in het leven heeft, blijft ze bij me. Maar het ziet er gelukkig niet meer zo duister uit, we gaan rustig verder en kijken in hoeverre het te herstellen is. Zoals gezegd, er zit gelukkig duidelijk vooruitgang in!
Hmmm, het wordt tijd dat ik een andere foto plaats, op de huidige foto is het wel erg fris, brrrrrrr.....
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag 4 mei 2006, 13:45:


- update na twee weken -

Hallo,
We zijn nu bijna twee weken verder en Indy is duidelijk vooruitgegaan. Ik merkte het zaterdag ook bij het bekappen, het was veel gemakkelijker voor haar om haar achterhoeven op de hoefstandaard te zetten. Zondag hebben we een uitgebreide buitenrit gemaakt. Indy kon het goed volhouden en was nauwelijks bezweet, alleen een beetje onder het zadel. Wat met erg opvalt is dat ze niet meer met haar rechter achterhoef sloft en die regelmatiger afslijt. Ook staat ze nu normaal op ruststand als ze staat te suffen, anders strekte ze haar rechter achterbeen ver naar achteren en liet de hoef op de punt rusten. En ze staat uit zichzelf vierkant! Gisteravond liep ze voor het eerst het laatste kwartier geheel regelmatig, ook rechtsom, met grote stappen in draf, rechter achterbeen krachtig naar voren (niet meer een soort aanhangsel dat achter de andere benen aanhuppelt), en verder toch ontspannen met gespitste oortjes. Onder het zadel merk ik rechtsom in draf dat ze haar rechter rugspier nog iets ontlast en dat ze aan die kant nog wat stijf is. Maar wat wil je, ze kon jarenlang nauwelijk rechtsom gelongeerd worden. Nam ze de bocht te krap, dan klapte ze door haar rechter schouder heen.
Ik heb ook voor het eerst sinds lange tijd weer een gallopje geprobeerd: ik kan nu voor het eerst gewoon blijven zitten, zonder dat ik steeds van voren naar achteren gegooid wordt en het een hele toer is een evenwicht te vinden. Ze springt nu erg gemakkelijk aan, op stem (pscht, wat een geweldig commando he? Maar het werkt....) of op hele lichte druk van mijn buitenbeen, en zonder rare schokkende overgang. Voorheen stortte ze vaak regelrecht in een razende gallop, nu is het een geleidelijke bijna onmerkbare overgang in een aangename beheerste gallop.
Ik hoop trouwens dat het binnenkort gaat regenen, het is de laatste dagen echt zandhappen in de bak. Vanavond ga ik me maar als bankovervaller verkleden met een grote zakdoek voor mijn gezicht. Bah, wat een stof.....
Groeten,
Monique