Hallo,
Woensdag avond had Indy iecht ets vreemds..... Kom ik na een hele dag vergaderingen thuis, zie ik Indy naar me toe strompelen: haar linker achterhoef onbewegelijk, muurvast! Hoe ze dat nu weer voor elkaar gekregen heeft..... Ik heb maar gelijk onze dorpstherapeut gebeld die er binnen een kwartier was. Hij mompelt wat, doet een simpele greep en mevrouw kon er na twee seconden weer op staan en er op lopen. Op de een of andere manier had ze zich zo rottig verstapt dat ze haar hoef niet meer kon bewegen. Indy loppt nog een beetje voorzichtig, maar ze draaft er al weer op los. Maar goed dat deze meneer er is, hij mag van mij 150 jaar oud worden! :)
'Tis ook altijd wat........
Groeten,
Monique

Ik wil mijn paard niet "voor" zijn. Dat zou betekenen dat IK de verantwoording moet dragen voor háár probleem en altijd op moet letten. Daar pas ik voor. Ik heb het volgende gedaan (met goed resultaat overigens)

Ik werk in fases: paard duikt naar beneden; ik steek de teugels naar voren (fase 1), maak aanspoorgeluid met mijn lippen (fase 2), vrije hand gaat omhoog (fase 3), vrije hand geeft met platte hand een klap op de zijkant schoft, wat een kletsend geluid maakt (fase 4).

Na dit een paar buitenritten consequent te hebben doorgevoerd, herinnert mijn paard zich bij fase 1, dat ik NU niet wil dat ie graseet.
Op gepaste tijden duw ik haar hoofd naar beneden en MAG ze gras eten.

Trea