Hallo esther,

Ik heb een vraagje.
Ik ben net met magnesium begonen, maar Bob vind het vreeselijk vies!
Hoe voer jij het?
Hij staat nu hele dag op het land, dus hooi heeft hij nauwelijks, en door geraspte appel proeft hij het heen, en laat het staan, zelfs door zn muslie krijgt hij het met moeite weg.
Heb je een tip voor me?

Groeten Wendy en Bob.

Joyce Jongen schreef op dinsdag 13 juni 2006, 15:11:


Badjar pubert, Saffier is vandaag jarig ( is al 2 jaar) dus die krijgt een worteltaart. Hij ziet er alleen niet uit. Heeft een ontgiftigingskuur van de DA gekregen voor zijn lever (die werkt niet naar behoren, die van Peacock ook niet) en nu hebben ze soort korsten rond hun lippen door het ontgiftigen. Verder is hij echt heel mooi geworden.
Het gaat echt heel snel, dus geniet ervan en ga zoveel mogelijk naar Mira om bezig te zijn met Takoda dan wordt ie vast zo'n aanhankelijk vriendje als Saffier is!
Ik heb trouwens nog een video waar jij op Peacock zit, vond ik laatst in een doos. Moet je maar eens komen kijken.

Groetjes, Natasja

Wendy de Meij schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:33:


Wat ik er van begrepen heb , moet je, waar je het in geeft, zo laag mogelijk in de suikers houden. Een appel zou bij Maike ideaal geweest zijn , maar dat heb ik vanwege het suiker niet gedaan.
Helaas lust Maike geen bietenpulp , anders was dat mijn eerste optie geweest.
Ik geeft het nu in een handje gewelde macrobiologischgekweekte spelt. Ik kon geen andere spelt krijgen , is wel heel makkelijk in Belgie te krijgen!!!
Misschien is het een optie om het op een zuurdesum boterham te plakken met wat water?
Zuurdesum schijnt ook nog weer reinigend te werken , en bevat over het algemeen weinig troep, qua toevoegingen.
Ook heb ik het gepobeerd in een handje onbespoten bermgras , dat in de keukenblender. Maike vond dat papje heerlijk , maar het gaf een beetje veel troep. Ik heb alleen zoon staafmixer...
Misschien heb je er wat aan?!

Succes!

Gr Esther

MizzPoeZ schreef op woensdag 14 juni 2006, 10:48:


Hoi MizzPoez, de hele discussielijn was niet tegen jou gericht... Kennelijk werkt soms alleen al het noemen van AdeB's naam al als een rode lap op een stier!
Terwijl die man, lees ook mijn verhaal, echt hele goeie dingen doet. Het is, denk ik meer dat hij niet 100% PN is in zijn doen en laten.
Iedereen moet trouwens zelf weten wat hij/zij met zijn/haar paarden doet, ja toch?
Leven en laten leven...

Even over jou: ik vind het al heel dapper dat jij neerschrijft waar je bang voor bent en wat je denkt of voelt... Je slaat de spijker wel op z'n kop, soms gaat het er heel heftig aan toe. En ik denk dan weer aan mijn eigen begin/meeleestijd... Gretig naar kennis, maar vanwege de heftigheid, de angst om afgekraakt te worden, maar niets durven schrijven..... Daar ben jij nu overheen gestapt en je krijgt van mij groot gelijk!

Jij hebt je blik willen verruimen en vooral dingen betreffende paarden willen leren!
Dat is al meer dan heel veel mensen die paarden hebben zouden WILLEN doen.
Kan ik wel waarderen! Ik duik/kots of spuug dus zeker al niet over jou heen!
Eerder geef ik je nu een complimentje omdat je dit zo hebt neergeschreven.
Juist dat soort dingen kunnen we allemaal van leren... en zo blijven we de unieke groep, ja toch?
Maar daar hoor jij zeker ook bij enne in 'real life' mocht dat er ooit nog eens van komen (ja, hoe zit dat eigenlijk met die BARBEQUE????? nog voordat ik naar Portugal verhuis?????? ), hoop ik jou toch ook te ontmoeten!

Zo, nu gaan we weer aardig voor elkaar zijn.... toch?

Groetjes,

Wil.

Monique Meijer schreef op woensdag 14 juni 2006, 11:44:


Mooi werk Monique! Jullie hebben iets positiefs verdiend!

Groetjes,
Wil.

Spirithorses schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:11:


Pien, we hebben 2 grijze roodstaartpapegaaien. Op een rotsvaste 1e plaats staat het eten van een gekookt ei.... Daar doen ze beiden zowat een moord voor. Nr. 2 is trouwens een stukje jonge kaas....
Maar goed: een krieleitje in 2-jen gedeeld is dus een feest voor hun!
Totdat we 2 weken geleden 'supermarkt-scharreleieren' hadden.... zelf vond ik er heel weinig smaak aanzitten maar dacht: 'verwend nest'! Gewoon opeten die hap!

Maar beide gaaien lieten het halve gekookte ei liggen! Tsja......

Rotvos trouwens... Tis de natuur maar je was toch ook gehecht aan je kipjes ;-((

Groetjes,
Wil.

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:54:


Jij schrijft het.
Ik dacht het!

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:30:


Hoi allemaal,
zou Equi-Star niet dezelfde werking hebben als wat voor gladde, vetachtige substantie als de reguliere anti-ekzeemmiddelen? Door de siliconen wordt de huid zo glad, dat de culloides geen 'houvast' kunnen vinden om te bijten.

Alhoewel de reactie van Esther dan weer in tegenstelling is?

Hetzelfde bereik je dus ook met b.v. TKC of zoals Pien doet, met zuurvrije vaseline.
Nog een tip van een vriendin in Portugal: die heeft 2 IJslanders, 1 daarvan is een SeMe klant. Als dit paardje jeuk heeft en gaat schuren, smeert zij er zuivere olijfolie op. En zij heeft de ervaring dat ook dit helpt....
Persoonlijk denk ik niet dat olijfolie schadelijk zou kunnen zijn.
Het gaat om het vettig en soepel houden....

Ja, morgen gaan Moira en ik trouwens maar weer eens met de onvolprezen JMT-behandelingen aan de slag... We hebben er notabene weer een hele dag voor uitgetrokken. Eens zien of we verder kunnen komen en de allergie uit kunnen bannen.
De allergie voor de mugjes/speeksel zelf is er nu 53% uit.....
Maar: er zijn toch ook nog andere faktoren die een rol spelen. Bijvoorbeeld 1 enzym in het spijsverteringskanaal (Jejunum Assin) wat niet goed functioneert..... Moeilijke materie, maar wel hoogstinteressant....

Wie weet trouwens precies welke enzymen in het spijsverteringskanaal van een paard zitten? Heb al de wereld over gegoogled maar kan het niet vinden.....

Chaser is op dit moment zo jeukerig dat hij het wel heel erg zaaaaaalig vind om de 'grasharkjes' behandeling te ondergaan. En niet zachtjes hoor... Ik kan hem echt overal 'harken', hij staat helemaal krom en een bovenlip van hier tot Tokio.
Overdag heeft hij trouwens geen deken op... 's nachts natuurlijk wel...
Staat nog steeds vol in het gras....

Groet,

Wil.

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:48:


Haha.... de staafmixer! Vertel nu maar gewoon op dit Forum dat sinds die tijd je keuken een grasgroene kleur heeft!
Ik lig nog helemaal in een deuk!


Wil.

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:16:


WIL!!! iK HAD NOG ZO GEZEGD!!!
Er zat inderdaad nog iets onderaan de keukenkastjes geplakt hihi. Maar het meeste groen is er inmiddels al vanaf...kon wel bijna de pickup laten komen in de keuken , om pakjes te maken....

Gr Esther

sandratien schreef op woensdag 14 juni 2006, 10:04:



Arme Antoine....

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:02:

Toch wel papegaainatuurijk gehouden ook he?
Misschien leuk: http://www.papegaaieninformatie.nl
Want de papegaaitjes in Nederland zijn net zo belazerd gehuisvest als de paardjes namelijk...

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:38:


Hallo,
Wat je niet al voor je paardjes doet, he? Ik herinner me mijn fanantieke pogingen om zelf een vliegenmiddel te maken aan de hand van allerlei recepten die ik her en der verzameld had. Ik had mijn brouwsels gewoon in de keuken staan, in flessen en in een oude theekan.
Toen ik zag dat mijn vriend op het punt stond zich een kopje van mijn nieuwste brouwsel in te schenken, heb ik de hele handel maar naar de schuur verplaatst. Nou ja, ik denk niet dat mijn vriend er iets van overkomen was, maar of het zo lekker zou smaken, was een tweede. Hij vraagt nu eerst bij twijfel of het voor paardjes is of voor mensen. :) Ach, het zit ook in de familie denk ik, zijn jongere broer heeft bij ons eens een paardesnoepje gegeten, en hij maar mopperen dat we vieze Duitse koekjes hadden, die muffig smaakten en bovendien steenhard waren met rare stukjes erin, net hooi. Ik heb me doodgelachen, eigen schuld, moet hij maar niet stiekum in mijn kasten gluren......

Even heel wat anders: Mijn vriend is ooit bij de grens Nieuwe Schans aangehouden door de Duitse douane. Hij had een doosje achterop de fiets met daarin een zak biotine. In eerste instantie wilden ze zijn paspoort zien en ze wilden toen nog weten wat er in het doosje zat, want daar kwam een eigenaardige doordringende geur vanaf. Hij zei dat het een voedigssupplement voor ons paard was, maar werd natuurlijk niet geloofd. Ze dachten dat hij een drie kilo zak weat o.i.d. wilde smokkelen. De zak moest open en het goedje werd grondig bekeken. Vooral de ene douanier meende een geweldige vangst gedaan te hebben. Ze kwamen echter al gauw tot de conclusie dat het wat anders moest zijn, het smaakte te muf. Mijn vriend kon het niet laten te zeggen dat ze daar een mooie vacht en sterke hoefjes van zouden krijgen. Gelukkig konden de heren wel tegen een geintje en mijn vriend mocht doorfietsen......
Groeten,
Monique

marjolijn schreef op woensdag 14 juni 2006, 14:18:


Haha... ja hoor, zoveel mogelijk papegaainntuurlijk! Ze hebben beiden zo'n megagrote kooi... zo'n villa. Ze kunnen er zelfs in vliegen. En in Portugal denk ik dat we een grote buitenvoliere gaan bouwen... ooit.... Maar deze vogels hebben net zoveel aandacht en verzorging nodig als 'n paard. En je mag iedere dag zowat stofzuigen... Veel mensen weten niet waar ze aan beginnen maar de grijze roodstaart is wel de grootste stofproducent die er is in de papegaai-achtigen... en dagelijks douchen als het zo ontzettend warm is.... dikke pret )

Bedankt, groetjes,

Wil.

Als een klein kind dat de eerste keer op twee wielen kan en durft fietsen wil ik graag de wereld rondschreeuwen dat ik de eerste keer bitloos gereden heb!
Maandag effe met Queenie in de wei gereden; met dubbel gebroken bit en volgens de klassieke dressuur methode. Ik heb ongeveer een week geleden het bitloos hoofdstel besteld bij www.ruitersportshop.com maar nog niet ontvangen.
Omdat het zo heet was en we beide niet te veel zin hadden in fysieke inspanningen had ik al vrij snel beslist te stoppen met rijden ...
Een vriendin van mij die nog in de wei aan het rijden was wou effe verderdoen dus ik dacht ondertussen nog wat grondwerk te doen en deed ik touwhalster aan (bij Queenie ). Maar .. ja, mezelf kennende liet ik me alweer leiden door het moment en werd het dus toch geen grondwerk. Schoot me ineens het idee binnen dat ik tijd had, een gesloten (lees: vertrouwde) plek, een paard met een touwhalster om en toevallig hingen nog twee halstertouwen aan de weidepalen ... Moest ik nou eens ... Ja! Daar ging ik! Na 2min zat ik bovenop Queenie, met één touwhalster en twee halstertouwen
Mijn vriendin haar gezicht veranderde naar .. wat is ze nu weer aan het uitspoken .... Mens, ik was zo zenuwachtig! Zou ze niet met mij gaan lopen??
Ik dierf (dorst in mooi nederlands ?) bijna niet meer ademen maar ben achteraf gezien wel blij dat ik dié schrik althans overwonnen heb.
Het sturen ging zeer goed! Merkwaardig was wel dat sturen naar links makkelijker ging dan naar rechts! Naar links: gaat ze mooi de bocht in; maar naar rechts bleef ze zowat staan en bracht ze haar hoofd tot bijna aan mijn knie (lijkt wel begin van one rein stop ) Misschien een uitdaging haar dit nu al aan te leren
Maar na enkele minuten had ze (en ik dus) geen enkel probleem of misverstand meer bij het sturen.
Stoppen (ik zette druk op beide teugels - halstertouwen - door zachtjes te trekken) lukte minder. Had een remafstand van 5 meter nodig
Daar moeten we nog aan werken; eindelijk weer iets gevonden!

Ik ga nu wel wachten met rijden tot ik het bitloos hoofdstel ontvangen heb en ga dan meteen daarmee aan de slag.

Wens mezelf succes