Eva Saegerman schreef op vrijdag 16 juni 2006, 10:18:
> Ik ken mensen die van een kleine tik hun mama roepen en andere
> die tegen een harde stoot kunnen, het aangenaam vinden
![;-)](../styles/i_wink.gif)
>
![](../styles/knipschaar.gif)
> We kicken derop
![:-)](../styles/i_smile.gif)
>
> Groetjes
> Eva
Ik begrijp heel goed wat je bedoeling is , zo wil ik het ook doen!!!
Maar ik weet al dat ik dagelijks over die grens ga , en daar ben ik mij met sommige dingen ook bewust van. Nog lang niet met alles , en mijn uitdaging is om het met alles te zien , en de volgende stap is , het proberen te voorkomen...Blijkbaar heb ik wel nodig dat er over de grens van tolerantie heen gegaan word , anders begrijp ik mijn paard niet. Ik zet de paarden een voor een op stal[kan momenteel even niet anders] en de ander die dan even achterblijft geeft duidelijk aan dat ik te ver ben gegaan...
Ik probeer heel duidelijk door mezelf te vragen , wil ik dit? vind ik dit in het belang van het paard? Is het is het belang van het paard? Namkje is hengstig...moet ik nu echt haar hoeven doen? kan ik niet even wachten tot ze niet meer hengstig is....[ze kan dan soms erg moeilijk doen over hoeven geven]
Jij bent al een paar stapjes verder denk ik , ben jaloers!!!! Maar ik ga het ook leren hoor , ik kom eraan!!!!!!
Gr Esther