Okke schreef op woensdag 28 juni 2006, 5:30:
> De afgelopen twee weken werd het werkelijk te dol, Pura liet
> zich in het geheel niet meer paaien -ook niet door Laura- en
> deed in het geheel niets meer. Ze heeft een halve week in haar
> inmiddels hoe een deurklink werkt, wat een tuinslang doet en dat een waterwagen in de wei een leuk speeltje is. Kylian is gewoon leergierig. Hij zou het nooit in zijn hoofd halen een hogere merrie aan te vallen!
> Momenteel staat Pura zonder kluisters. De ketting ertussen is te lang gebleken. Ja, we hebben haar weer te pakken gekregen, om de gebroken kluisters af te doen. Door haar met eten te paaien, alle paarden te eten te geven. Daarna kluisters afgedaan. Ik zat er op mijn hurken naast. Geen spoortje angst. Daarna Pura losgelaten. Ze bleef rustig door eten. Ik kon haar ook gewoon aaien, ook over haar hoofd. Geen angst, geen stress, niets. Na een paar minuten eerst afstand genomen, daarna opnieuw geprobeerd haar te aaien. Opnieuw schrikachtig! Ze liet aaien over rug wél toe, maar niet bij haar hoofd. Kijk, ik probeer heus wel van alles! Ik heb de wijsheid ook niet in pacht, maar het is niet zo dat ik haar opzettelijk kwaad doe. Met die kluisters ben ik ook nog niet klaar. Ik ga ze korter maken, waardoor ze idd nog iets minder bewegingsruimte krijgt. Dan ga ik haar nog vaker benaderen, aaien, en weer weglopen. Laten wennen aan geaaid te worden, zonder dat er iets ergs gebeurd. Ze wordt niet gepakt, niet bereden, slechts geaaid. Beloond. Af en toe iets lekkers. Dan weer los gelaten. Dat gedurende een paar dagen. Ik zorg er heus wel voor dat ze niets te kort komt! En na die paar dagen gaan die kluisters weer af, kijken we of het iets heeft opgeleverd. Soms moet je om vertrouwen te krijgen eerst beperken. Waardoor je kunt bewijzen verder geen kwaad in de zin te hebben. Is dat nou echt zo vreselijk?
> Het is een enorme lap tekst geworden. Vooral om aan te tonen dat ik heus niet over één nacht ijs ga. Dat ik heus wel begaan ben met dieren. Dat ik niet de boeman ben die jullie blijkbaar in mij willen zien. Natuurlijk probeer ik negatief gedrag te veranderen. Of je het met de methode eens bent of niet, je zult moeten toegeven dat er wel over is nagedacht. Dat het niet gebeurd 'zomaar' of uit de lucht gegrepen. Ik sta open voor suggesties -al langer hoor- maar ik blijf niet stil zitten. Mijn halve nachtrust is er vannacht aan opgegaan, het is al half zes s'ochtends! Maar waar ik niet tegen kan is dat men mij, op basis van wat losse gegevens, veroordeeld. Kom gerust eens langs als je in de buurt bent, overtuig je vooral zelf eens over het welzijn van mijn paarden, ik durf echt te stellen dat maar weinig paarden het zo goed hebben als bij mij! Waarmee ik niemand voor het hoofd hoop te stoten!
> vriendelijke groet, Okke
Isjonge Okke wat een verhaal, ik weet dat je niet over een nacht ijs gaat, daarom heb ik op een gegeven moment in deze draad gereageerd, juist omdat ik dit transport ken, en weet hoe lastig het kan zijn. Ik denk zeker dat er genuanceerd moet worden. Je hebt trouwens gelijk dat je zegt dat je het niet wist, je wist het idd pas later van mij, toen vielen er ook stukjes op hun plek. Karin hier van het forum kent haar ook, en dit gedrag is typisch iets van dat transport. Of het op is te lossen, ik weet het niet hoor, zoals er gister al geschreven is, het blijft altijd aanwezig. Bij die van ons is het goed gekomen, maar die was ook veel jonger, en heeft veel geleerd van de volwassen paarden hier, dat gaat voor Pura niet op, die was al volwassen toen ze in Nederland kwam.
Het is de onberekenbaarheid wat sommige paarden uit dat transport hebben wat zo lastig is. Wat echt een probleem is denk ik dat de kudde haar gedrag dus gaat kopieeren, dat kun je niet hebben op de ponnieclub lijkt me. Over dat soms vechten, dat komt me ook bekend voor, waarom ze dat doen, sla mij maar dood. Er wordt wel een gezegd dat het in die foklijn ligt, ik zou daar ook geen eed op durven doen, grote kans dat de afstamming in het geheel niet klopt. Denk maar aan dat paard dat 2 jaar jonger bleek dan de papieren aangaven. Wat me vreselijk verbaasd is dat ze alleen achter kan blijven, dat hoefden we bij die van ons echt niet te proberen, die ging overal dwars doorheen. Er zijn veel paarden uit dat transport trouwens die snel weer te koop staan, of dat ze na de verkoop snel weer terug gaan omdat ze echte problemen hebben. Ook bij heel ervaren mensen. Wat ik me afvraag, gaat ze er ook af en toe helemaal blind van door, weg van de groep? Ik zie je probleem, en ik ben bang dat het niet is op te lossen, ik denk dat de kluisters een tijdelijk lapmiddel zullen blijken, want ook als ze in een stal staat en ze kan niet weg, is het probleem gelijk weer terug als ze de ruimte heeft, dat heeft ze eigenlijk al bewezen. Toen ze van die vrouw was, was ze te pakken, ze stond met een ander paardje in de wei. Daar ging het mis met rijden, er zat geen rem op als er wat was, en ging werkelijk blind aan de kletter.
Esther
Warboel
