Ans Jondral schreef :


Volgens mij was ík degene die dat schreef over controledrang.
Ik ga zo goed en zo kwaad als het kan jouw bericht beantwoorden en ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik zal je zeggen doe ik het doe:

Allereerst : Zenuwachtig en redelijk drukke banen. Waarom ga je er dan niet naast lopen? Is toch helemaal geen schande als je paard (of jij misschien) zenuwachtig worden? Dat brengt al wat rust.


Ook met een lang teugeltje kun je contact met je paard houden, al is het maar door te praten (praten maakt jezelf ook rustiger) , op haar te letten. De teugel is lang , maar wel zo dat je hem in één greep op kunt pakken. Tis niet zo dat je niks 'mag' doen hoor
En is ze fris dan houd je haar wat meer bij je, hoeft toch niet gelijk in de krul ? Daar is ook nog wat tussen.


Dát is iets van haar, dat heeft niet per definitie met bitloos of loslaten te maken. Net alsof ze die bokkesprongen nu ineens wél maakt en aan een strakkere teugel niet? Nee, die teugel houdt haar alleen korter, maar voorkomt haar gedrag niet. Dat gedrag zegt meer over haar karakter en temperament.


Als je weet dat ze zo is zorg je ervoor dat je 'in haar buurt' bent, dat je de teugel zó op kunt nemen, dan laat je hem niet lang slodderen en hou je haar erbij, rustig en laag ademen (echt, het helpt) ontspannen, goed uitademen, niet verkrampen, let op je zit, diep enzo, klets wat tegen haar.
Ans, er is een verschil tussen loslaten en loslaten. Míjn loslaten betekent dus niet dat je niks meer mag doen, dat je overgeleverd bent aan de grillen van je paard en niet meer het voortouw mag nemen.
Dat zou me wat moois zijn....


Die trippelknol is ze net zo goed ook met een bit of strakke teugel, maak je mij niet wijs. Een paard heeft temperament of niet, jou gaat het er alleen maar om dat je het gevoel hebt niks te zeggen te hebben....


Juist : Energie kwijt is !


Gá dan niet gelijk die eerste keren in galop. "Voedt" haar eerst op (zie volgende stukje voor tips). Ik heb er paarden bij waarmee ik wekenlang, zoniet maanden niet in galop ga, totdat ik het gevoel heb controle te hebben op het moment dat dat even nodig is. Ik ben echt niet levensmoe en zelf bang om te vallen op mijn 42 e (jaja, je wordt ouder en voorzichtiger). Ik rijd veel paarden, maar wil wel effe weten dat het veilig is daar onder mijn kont, net als jij hoor.


Snap je nu dat ik hetzelfde zeg als jij? Dat je ernaar streeft haar los te laten, maar dat het niet altijd gelijk kan, soms pas na een tijdje. Waar ik wel zeer sterk tegen ageer is dat telkens weer blijvend een hele rit in de krul rijden, daarover was mijn reaktie zo fel.
Dat haalt alle zelfdenkzaamheid en levensblijheid van een paard eruit.

Denk je dat ik mijn stuiterarabier overal kan loslaten? Kzalwelgekzijn. Ze is supergevoelig, en er zijn nou eenmaal momenten dat zij besluit dat ze best even aan de sjees wil en de godsganselijke terugweg loopt te dansen, snuiven en te trippelen. Dan pak ik haar telkens weer terug, zet 'r op de plek, zeg "en walk" (stappen) ga diep zitten, maar leg gelijk daarna de teugel weer neer. Snap je ? Ik hou haar niet kort. Wordt zij nog hieperdepieperiger van. (En ik háát dat gestuiter, ik krijg er pijn van in mijn rug, laat staan zij).


Veiligheid staat voorop Ans, laat dat altijd je drijfveer zijn. Maar dan is daartussen een héééle grote marge, zo kun je in die eerste 10 minuten veel doen met je zit, je ademhaling, je houding: ontspannen, knieeën los, niet klemmen, dieper zitten, bekken kantelen, praten, visualiseren enz. En daarbij kun je zo doen als ik doe : Ik laat haar in principe los, maar neem heel even de teugels op doe mijn ding in combinatie met dit alles, maar leg hem daarna steeds weer neer. En *belonen!* Zo leert zij dat wanneer zij braaf en beschaafd loopt jij niet aan die teugels gaat. En maar kletsen en vertellen hoe goed ze wel niet is. Niet vergeten he.


Nee dus !!!!!!!
Ik hoop dat ik het goed uitgelegd heb, en anders vraag je me maar.

Groetjes, Pien

trea hoex schreef :heb ontdekt nu ik niet meer zo

Hee Trea, leg eens uit: Waarom kun je met een side-pull niet meer terugvallen op de ORS? Of snap ik het niet?
De ORS is toch ook een vorm van communiceren?
Net wat Isabel zegt: Het gaat om de cue en welke dat is, ach....
Pien

Spirithorses schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:27:


Ik heb mij vanavond voor he eerst aangemeld en ik lees als een spons al jullie inbrengen.

Ik probeer sinds kort met mijn tinker bitloos te rijden, ik heb geen rijbak en moet dus de openbare weg op. Nu kijkt hij elke seconde links of rechts en loopt daarbij ook die kant op met als gevolg dat ik zwalkend van links naar rechts rij als ik niet ingrijp. Als ik wel ingrijp, moet ik dus iedere seconde naar links of naar rechts bijsturen, met als gevolg dat die losse teugel ver te zoeken is. Ik wordt er gek van en het irriteerd mijn tinker ook. Heeft iemand suggesties en/of herkend iemand dit, hoe pak ik zoiets aan?

Groet, Leen

Bedankt, hier kan ik tenminste wat mee! De theorie klinkt altijd zo mooi, maar in de realiteit loop je toch altijd tegen bepaalde probleemen op.

Spirithorses schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:27:

Hi, dat ik daar nog niet aangedacht had. Normaal ben ik de eerste om af te stappen in stressvolle situaties. (ook al krijg ik hier vaak commentaar op van andere "ruiters") Mijn paard heeft inderdaad veel steun aan een persoon op de grond.
Holapola, voor mij is er wel iets anders als een paard "in de krul rijden" en "rijden met contact". Bij een strenge hand, heeft Tempête de neiging achter de hand te kruipen, met zo'n typische valse knik. dit probeer ik vooral te vermijden. Die neus moet eruit.
Ik vind paarden die in de krul lopen er altijd zo "verkracht" uitzien.
Je hebt gelijk, maar toch had dit vermeden kunnen worden. met meer contact en met bit had ik haar sneller onder controle gehad.
Omdat dit bitloos was, heb ik best veel druk moeten gebruiken om haar zo snel mogelijk weg te krijgen van die fietsers. Als ik niet zo hardhandig had moeten ingrijpen was ze waarschijnlijk ook niet aan het trippelen gegaan.
Ben ik helemaal mee akkoord!!
Dit vind ik interessant. Jij kan je paard oppakken en meteen weer lossen?
Bij mij lukt dit bijna nooit. Ik moet altijd de druk geleidelijk weer afbouwen, anders kalmeert ze niet. Als ik haar gewoon weer 'losgooi', weet ze niet waar ze het heeft.

Dit is inderdaad iets wat ik soms durf vergeten, het belonen. Ik zal eraan denken. :)

Je hebt het heel goed uitgelegd. :) Ik heb net m'n laatste examen afgelegd, dus vanaf morgen kan ik druk gaan oefenen met deze tips. hopelijk bevalt bitloos mij dan op termijn wat beter. :)

Wil schreef op donderdag 29 juni 2006, 15:39:

Wat hebben wij een geluk met onze magere ventenkonten

Ans Jondral schreef op donderdag 29 juni 2006, 21:47:


Hoi Ans,
Je hebt je zelf al alle antwoorden gegeven, geloof ik
Pien heeft het jou nog eens perfect uit gelegt.
Als je zonder teugels wilt rijden, prima, maar pas als jij en je paard het kennen en kunnen.
In mijn ogen betekend "met lange teugel" nog niet zonder kontakt.
Tenslotte ben je samen onderweg en jij hebt de leiding
Streef naar zo min mogelijk . Is echt niet onrealistisch.

Nils en Olly, lekker ontspannen

Nils Vellinga schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:59:



Ans, loslaten zit niet in het daadwerkelijk loslaten van de teugel, loslaten zit in je geest. Ik heb de ervaring dat niet ieder paard het fijn vind om geheel zonder verbinding van de teugel te lopen. En dat is niet in de krul, dat is een lichte verende verbinding van hoofd naar schouder, jou hand beweegt mee maar alleen op initiatief van je paard, die geeft de beweging aan.
Waarom wil je zonodig zonder verbinding? Een fijne lichte verbinding heeft geen enkel paard hinder van. Mits je maar consequent en eerlijk bent. Het steeds los, daar weer er bij, dan weer los, is veel onprettiger en minder duidelijk, ook al omdat je daar eerder fouten mee maakt. Je moet dan immers al heel alert zijn op je eigen acties, wanneer heb je losgelaten en wanneer heb je de teugel weer even opgepakt. Onbewust en onbedoeld kun je daar de mist mee in gaan.

Wbt corrigeren een beetje hetzelfde als Pien, maar vanuit de gewone dressuur. Loopt je paard dribbelig, loopt ie al onrustig weg. Stilzetten, ontspannen en wegstappen. Gaat het weer onrustig worden, weer stilzetten, zelf ontspannen en rustig worden, belonen, belonen, belonen en weer opnieuw wegstappen. Zo leer je dat druk doen niks oplevert en dat voorwaarts gaan iets is wat je zonder drukte doet en waarvoor je vreselijk beloond wordt. Evt. als je merkt dat jou paard dat prettig vind, door de teugels heel lang te maken.

Leen Buskes schreef :

Hoi Leen, ook jij welkom hier (ik zit wel op de schrijfstoel vandaag).

Ik heb pas een nieuw paard, Mazir, en hij doet precies hetzelfde als jouw Tinker. Als ik Mazir zijn gang laat gaan belanden we telkens in het korenveld links of rechts naast de weg.

In de eerste plaats zijn we erachter gekomen dat Mazir wat onstabiel is in zijn achterhand als gevolg van te weinig bespiering en wat last van zijn meniscus in het rechterachterbeen. Hoe we daarachter zijn gekomen en welke oefeningen wij daarvoor doen kun je lezen op mijn site in "het verhaal van Mazir" (waarbij is dus niet zeg dat jouw paard hetzelfde probleem heeft he).

Ook buiten de rijbak kun je prima trainen en het is nog veel leuker en afwisselender te maken dan in die saaie bak. Ik doe dat ook. Vanwege zijn tijdelijke knieprobleem kan, mag en wil ik Mazir niet in rondjes trainen en moeten we eerst spieren en conditie opbouwen op lange rechte stukken.

Misschien zoekt jouw paard steun in jouw handen, misschien ook herken je iets van die bespiering, misschien is je paard gewoon nieuwsgierig en kijkerig met zoveel vrijheid (hoelang heb je hem al en was het van te voren buiten anders?). Mijn ervaring met Mazir (nu een week of 3 bitloze buitenritten, daarvóór ingesnoerd in de bak) is dat het met de week beter gaat. Vanmiddag hoefde ik al minder bij te sturen.

Wanneer hij met zijn hoofd teveel naar rechts loopt te zwalken (zoals vanmiddag) ben ik hem aan het leren om via de rechterteugel en mijn rechterbeen op te schuiven. Mijn indirecte teugel dus. Zo houd ik hem rechter dan wanneer ik aan die linkerteugel zit te trekken, want ik merk dat een paard dan nóg schever gaat lopen zwalken met zijn hoofd naar links maar zijn lijf volgt niet mee (probeer het maar eens uit).
Ik trek daarbij niet aan de teugel maar ik til hem op en leg hem rechts tegen zijn hals. En mijn rechterbeen laat hem weg wijken van de druk..
De teugel kan ik daarbij vrij lang laten, maar net als ik schreef in het stukje naar Ans is ie wel zo dat ik hem nog kan opnemen.

Overigens als je je hand met de (lange) teugel optilt voelt het paard dat; het is een misverstand dat je daarvoor aan de teugel moet trekken.
Hoe subtieler je hulpen, hoe lichter het paard zal leren reageren, hij voelt immers een vlieg op zijn kont dus kan hij jouw hand ook voelen.

Veel bijsturen dus, maar nog liever met de benen dan met de handen.

Ik zou hem op voorhand beletten te gaan zwalken; hem niet eerst de fout in laten gaan, maar hem een beetje 'tussen je benen in' houden, dan hoef je het minste te corrigeren.

Licht corrigeren; hij leert het wel.
Dat komt vanzelf goed als jij de hulpen op een consequente manier blijft toepassen (da's vaak het probleem).

Succes, Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:55:


? Bedoel je mij? Ventenkonten? Kerelkonten?
Eh.... Wil is WilMA hoor....niet dik, maar ook zeker niet mager....
Hahahahaha!!!

Ans Jondral schreef :

Ja, dat kan ik. Maar dat heeft ze moeten leren. Het is ook geen losgóóien. Het is een losláten. Let erop dat je rustig blijft en je niet jezelf met die teugels naar voren gooit want sommige paarden zien daarin weer een voorwaartse beweging en da's net wat je niet wilt.

Het is zoals José zegt: Let op het juiste moment en de timing dat je loslaat, verder ook je eigen houding, daarin zit em de subtiliteit.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:55:


Wij??
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk