Isabel van der Made schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:01:


Hoi Isabel,

Frequent onderhoud is de enige weg naar een echt goede hoef. Dus per definitie is het gewoon het beste het zelf bij te houden.
Echter er zijn heel veel mensen die dat niet willen, of gewoonweg fysiek niet kunnen.
Ik heb behoorlijk wat klanten die zelf het onderhoud doen en af en toe mij laten komen om ze in de opstartfase te helpen. Ik lulk ze de oren van de kop en geef ze zoveel informatie als ze willen hebben. Uitgangspunt hierbij is de klant verder te helpen op weg naar het zelf onderhouden.

Mijn klanten zijn daar blij mee, want ze hebben heel vaak twijfels of ze het wel goed doen. Voor mij is dat het leukste aspect van mijn werk.
Ja ik verdien er mijn brood mee, maar reken maar als ik soms 50 km voor een klant moet rijden en er dan 25,- euro voor reken, wordt je daar echt niet rijk van.
Geeft allemaal niks, is mijn eigen keuze, maar ik wordt dan wel helemaal ziek van het steeds maar aanvallen van de bekappers, alsof we geldwolven zijn en als beroep geen bestaansrecht hebben.
De reden dat we juist een vereniging hebben opgericht is om te voorkomen dat Jan en alleman zich professional noemt en het hele natuurlijk bekappen een slechte naam bezorgd.
Wij willen ons als professionele bekappers bundelen om de kwaliteit te waarborgen en de dialoog aan te gaan met aanverwante beroepen als dierenartsen, hoefsmeden etcerea. Het is niet onze intentie om als vereniging cursussen te gaan organiseren voor zelfbekappers, maar wel om bijvoorbeeld bijscholing voor professionals te gaan regelen, zodat we ons blijven bijscholen in een vak dat volgens sommigen geen vak is, maar waar wel enorm veel te doen is.

Dit is de laatste keer dat ik nog reageer op dit onderwerp, want ik begin er een beetje moe van te worden inmiddels.

Ennu, Isabel, was uiteraard algemeen bedoeld en zeker niet op jou van toepassing, je fungeerde even als kapstok.
Groet,
Simon

Isabel van der Made schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:38:


Ik denk dat ze het goed bedoelt.
ze reed vriendelijk, maar het paard is te bot en weet niet meer wat ie moet doen na jaren afgebeult te zijn op de manege. iedereen schreeuwt naar je dat je moet aansporen aansporen slaan! en bij die mensen lukt het , en jou niet. nou, dan probeer je het, omdat mensen nu eenmaal twijfelen aanzichzelf. en dat heeft zij dus gedaan, helaas. en ik geloof dat ze er zeker spijt van heeft. en maar goed ook.
ik ben het ook zo geleerd. bokken > slaan . er vandoorgaan? rukken in de mond stoptie vanzelf! maar al gauw had ik door dat het niet zo doorging[GELUKKIG had ik me verstand toen al gevonden!!!!!!!], het paard zat vol angst. gelukkig dat k daar snel achterkwam en als degene die les gaf er niet was deed ik het op mijn manier, als ze er bij was en weer commandeerde deed ik het dan welles weer te hard, of ik kreeg op me kop dat ik te zacht was. vol verdriet savonds wat ik heb paard weer aangedaan had. tot ik daar niet meer reed en andere verzorgponys zelf mocht beleren, heerlijk.
en dat heeft degene die dit topic gestart heeft nu ook,dat schuldgevoel, NEEM IK AAN.
wel een vreselijk experiment, ik had zeker niet zover gegaan als het slaan van een zweep........... daar moet je geen schuldgevoel alleen over hebben, maar je ook heel diep schamen hoor

Marielle

Anne Pepels schreef op woensdag 28 juni 2006, 12:51:


Anne,

Ik heb onlangs met iemand gesproken die Spelt uit Frankrijk haalde en er naar zijn zeggen geode resultaten mee had iav SEME.
Tineke Nolet ging deze persoon kontakteren. Stuur haar een mailtje, of mail mij even.

Groet,
Simon

Bedankt, hier kan ik tenminste wat mee! De theorie klinkt altijd zo mooi, maar in de realiteit loop je toch altijd tegen bepaalde probleemen op.

Spirithorses schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:27:

Hi, dat ik daar nog niet aangedacht had. Normaal ben ik de eerste om af te stappen in stressvolle situaties. (ook al krijg ik hier vaak commentaar op van andere "ruiters") Mijn paard heeft inderdaad veel steun aan een persoon op de grond.
Holapola, voor mij is er wel iets anders als een paard "in de krul rijden" en "rijden met contact". Bij een strenge hand, heeft Tempête de neiging achter de hand te kruipen, met zo'n typische valse knik. dit probeer ik vooral te vermijden. Die neus moet eruit.
Ik vind paarden die in de krul lopen er altijd zo "verkracht" uitzien.
Je hebt gelijk, maar toch had dit vermeden kunnen worden. met meer contact en met bit had ik haar sneller onder controle gehad.
Omdat dit bitloos was, heb ik best veel druk moeten gebruiken om haar zo snel mogelijk weg te krijgen van die fietsers. Als ik niet zo hardhandig had moeten ingrijpen was ze waarschijnlijk ook niet aan het trippelen gegaan.
Ben ik helemaal mee akkoord!!
Dit vind ik interessant. Jij kan je paard oppakken en meteen weer lossen?
Bij mij lukt dit bijna nooit. Ik moet altijd de druk geleidelijk weer afbouwen, anders kalmeert ze niet. Als ik haar gewoon weer 'losgooi', weet ze niet waar ze het heeft.

Dit is inderdaad iets wat ik soms durf vergeten, het belonen. Ik zal eraan denken. :)

Je hebt het heel goed uitgelegd. :) Ik heb net m'n laatste examen afgelegd, dus vanaf morgen kan ik druk gaan oefenen met deze tips. hopelijk bevalt bitloos mij dan op termijn wat beter. :)

Wil schreef op donderdag 29 juni 2006, 15:39:

Wat hebben wij een geluk met onze magere ventenkonten

Simon Lingbeek schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:45:


Das goed hoor, Simon, mijn schouders zijn breed, heel goed als kapstok, en wat ik hierboven schreef was geen aanval op jullie.
Ik ben niet van mening veranderd sinds jullie me er over vertelden afgelopen weekend.

Isabel

Ans Jondral schreef op donderdag 29 juni 2006, 21:47:


Hoi Ans,
Je hebt je zelf al alle antwoorden gegeven, geloof ik
Pien heeft het jou nog eens perfect uit gelegt.
Als je zonder teugels wilt rijden, prima, maar pas als jij en je paard het kennen en kunnen.
In mijn ogen betekend "met lange teugel" nog niet zonder kontakt.
Tenslotte ben je samen onderweg en jij hebt de leiding
Streef naar zo min mogelijk . Is echt niet onrealistisch.

Nils en Olly, lekker ontspannen

Gerda9 schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:25:


Ga gewoon goed les nemen bij iemand, desnoods van een prive instructeur. Zoek ergens bij een boer een verzorgpaardje ofzo waar je alleen zelf mee bezig bent.
Sorry, sneu voor de lease-gevallen, maar daar kom jij niet verder mee.
Het klinkt alsof je nog veel kan leren, en dat leer je zo niet goed.
Met licht verend contact voor heb je helemaal gelijk.
Het is drijven en opvangen met licht contact, niet remmen.
En niet continu drijven, dat remt alleen maar af.

Geertje schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:01:


Hallo Geertje, zeker weten doe je alleen denk ik als een DA dat definitief vastgesteld heeft. Ik denk dat de allergenen wel in het bloedbeeld zichtbaar zijn, net zoals bij mensen. Ik zal vertellen hoe het hier is verlopen....
Chaser is een zwart/bonte Tennessee Walker, geboren in Tennessee, opgegroeid in Texas. Gebruikt als dekhengst en show- gangenpaard. Da's even achtergrond info.
Hij is vlak voor zijn vertrek naar Nederland helaas gecastreerd. Was 3 maanden hier toen zijn eigenaar besloot om een quarantaine-station in Texas te kopen en daar dus te gaan wonen. Chaser kwam dus, gelukkig voor mij, te koop!
Toen ik Chaser kocht (1998) is hij gekeurd door mijn eigen DA, een z.g. aankoopkeuring. Toch heeft mijn DA wel gekeken of hij jeukerig was. Beslist niet.
Hij had manen tot ver over z'n knieen en een gordijn van een staart, echt te zwaar om op te tillen. Trouwens ook nog veelal wit, dus een complete ramp om te onderhouden.

Gezien zijn (show)verleden ga ik ervan uit dat hij de nodige trauma's heeft opgelopen, mede ook gezien het littekenweefsel op z'n onderbenen... Walkers worden getraind met kettingen en gewichten aan de voeten, dit om meer frontverheffing te krijgen....
Hier in Europa is dit gelukkig verboden.
Hij is angstig voor mannen, zeker hoefsmeden, en heeft natuurlijk langdurig in een vliegtuig gestaan wat ook de nodige stress opgeleverd zal hebben.
Zoals je wel weet ben ik bekend met de NAET en JMT-filosofie en was het voor mij (achteraf) begrijpelijk dat dit paard een keer allergische reacties ging vertonen.
Het 1e wat we merkten was in het 2e jaar. Ineens reageerde hij als er stof in het hooi zat. Dikke klodders 's morgens voor de staldeur en kuchen.. Hooi natmaken was de remedie.

In het derde jaar (2001) kwamen er zo af en toe erg veel haren uit zijn manen en staart, terwijl ik altijd met de hand uitpluis... Nog niet onrustbarend maar wel apart.
Het haar kreeg een sterkere neiging tot afbreken.
In 2002 merkte ik voor het eerst dat zijn manenkwam 's winters prachtig roze was onder de witte haren, en 's zomers werd het een soort vuilig geel... Ook leken de manen wat vetter als normaal, er kwamen meer klitten in en ze werden sneller vies.
Hij ging meer rollen en werd jeukerig. Ook vond ik dat hij vaak met zijn staart stond te zwiepen en met zijn voeten stond te stampen...
En daarna werd dit van zomer tot zomer erger... De eerste tijd kun je de zomerperiode nog doorkomen met lapmiddelen, zoals o.a. Funemerol, TKC en het ietwat vettig houden + overdag een goede vliegenkap op....
De manenkamp wordt kokend heet, echt keihard en zwelt op. Er komen haaietand-inkepingen in, dat is wel heel kenmerkend voor SeMe. Ergens in die jaren heb ik een goede Boett-deken gekocht en hem ingepakt.
Hij kreeg achtereenvolgend: een mok-achtige uitslag in de (witte) kootholten, eiwit-achtige bultjes over z'n hele lijf en een paar kale plekken. Meestal rond de voorpluk en het begin van de manenkam. Die hou ik tegenwoordig dus ook altijd vet!
Vorig jaar had hij een kale plek op de schouder en een sterk opgezwollen lympheklier waar de kaak overgaat in de hals. + een aantal kale plekjes op het hoofd en voorlok-aanzet. Die lympheklier heeft JMT-therapeute Moira met 1 behandeling kunnen genezen. Dat is ook niet meer terug gekomen.
Dit jaar is het heel erg. Maar dat heb je uit mijn berichen wel kunnen lezen.
Buiten alles wat hij al had, wat in de afgelopen winter verdwenen leek, heeft hij nu ook een megagrote plek waar de rug overgaat in de achterhand... 75% van de beharing is daar gewoon verdwenen, je kijkt zo op de huid. Ook op 1 voorknie heeft hij nu een grote kale plek. In de kootholtes + onderbenen is het haar weg. En z'n hoofd + begin hals zit onder de wondjes. Dit doet hij ook zelf omdat hij daar met zijn achterhoeven bijkan....
Ik verzorg hem natuurlijk optimaal, en smeer de plekken nu dagelijks helemaal in met een Laurierzalf waar ik een druppie Teatree doorheen roer...
En verder staat hij nu continu onder dek + vliegenkap in het zand, in de rijbak.
Ik heb hem dus helemaal van het gras afgehaald....

Er is ergens een verband tussen de Culloide, zonlicht, luchtvochtigheid, gras en natuurlijk ook de wijze van voeding en huisvesting....

De Culloide kruipt inderdaad de kootholten/benen in, maar ook in de manen en staartwortel. Ik denk dat ze een voorkeur voor die plekken hebben omdat ze daar vrij gemakkelijk in de huid kunnen steken....
Als jouw paard uit de polder komt en nu in een bosrijke omgeving staat is de kans groot dat dit het begin in van SeMe... maar dat hoeft natuurlijk niet.

Groetjes,

Wil.

Gerda9 schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:34:


Ik heb ook vroeger zo eerst gedacht.
Mensen zeiden dat ik niks kon en hebben me steeds weer de zweep en al aangeraden jaja...
Als je er alleen voor staat kan ik begrijpen dat je denkt ja misschien hebben HUN wel GELIJK.
Maar toen vond ik mensen die net zo dachtten als ik en bij verder zoeken vond ik nog meer mensen die net zo dachtten.
Dan voel je je toch een stuk vrijer, opgeluchter je hebt gezocht en gevonden je bent niet alleen.
Gister weer eens op een tradi manege gereden een uurtje alleen voor mezelf dus heb ik op mijn manier gereden losse teugels, veel met zit gewerkt, ook met stem geprobeerd (dat ook nog lukte :) ) ging alles prima.
En dat voor een manege paard (ben trots op je Future)
Ooh die blikken van die andere ruiters toch!!!
Had ik maar een camera gehad onvergeetelijk gewoon :)
Hun paarden liepen 'in de strengen' en mijne liep lekker los zonder problemen.
Mij boeit het echt niet wat hun denken ik doe en ik zwijg klaar.

Greetz Sky/Chantal

Iedereen kan technisch rijden

Spirithorses schreef op woensdag 28 juni 2006, 22:11:


Oh Pien ik weet nog niet wanneer we weer komen kunnen
Maar ik ben van plan volgende week een dag of twee naar mijn stiefvader te gaan dan zal ik proberen jullie weer eens op te gaan zoeken.
Ben blij dat het met Fanny zo goed gaat ik heb ook al begeleiding voor buitenritten kunnen regelen dus dat is geen probleem meer.
Hoe gaat het trouwens met haar zomerexceem?
Ik ben al van alles en nog wat erover aan het bestuderen voor het geval dat.
En misschien wel een beetje laat maar HARTELIJK GEFELICITEERD met Peyote!!

Greetz Sky/Chantal

Iedereen kan technisch rijden

Gerda9 schreef op donderdag 29 juni 2006, 21:30:

Wil schreef op vrijdag 30 juni 2006, 0:02:


Wow, en ik dacht dat mijn Tempête het erg had!!
Dus bij Chaser wordt het erger met de jaren?
Bij mijn paard is het net andersom. Ze heeft het voor het eerst gekregen op twee-jarige leeftijd en die zomer was tot nu toe de ergste (haar hele bovenlijn was toen 1 grote open wonde). Bij haar blijft het nu vrij stabiel alleen heeft ze sinds vorig jaar haar actie-terrein uitgebreidt naar haar hoofd. Wat misschien wel logisch te verklaren is omdat dit het enige niet-ingepakte plekje aan mijn paard is. Een Boett geeft aan haar wel veel verlichting. Ik hoop in ieder geval niet dat het bij haar ook nog erger zal worden.
Sterkte hiermee in ieder geval!
groetjes
Ans

Nils Vellinga schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:59:



Ans, loslaten zit niet in het daadwerkelijk loslaten van de teugel, loslaten zit in je geest. Ik heb de ervaring dat niet ieder paard het fijn vind om geheel zonder verbinding van de teugel te lopen. En dat is niet in de krul, dat is een lichte verende verbinding van hoofd naar schouder, jou hand beweegt mee maar alleen op initiatief van je paard, die geeft de beweging aan.
Waarom wil je zonodig zonder verbinding? Een fijne lichte verbinding heeft geen enkel paard hinder van. Mits je maar consequent en eerlijk bent. Het steeds los, daar weer er bij, dan weer los, is veel onprettiger en minder duidelijk, ook al omdat je daar eerder fouten mee maakt. Je moet dan immers al heel alert zijn op je eigen acties, wanneer heb je losgelaten en wanneer heb je de teugel weer even opgepakt. Onbewust en onbedoeld kun je daar de mist mee in gaan.

Wbt corrigeren een beetje hetzelfde als Pien, maar vanuit de gewone dressuur. Loopt je paard dribbelig, loopt ie al onrustig weg. Stilzetten, ontspannen en wegstappen. Gaat het weer onrustig worden, weer stilzetten, zelf ontspannen en rustig worden, belonen, belonen, belonen en weer opnieuw wegstappen. Zo leer je dat druk doen niks oplevert en dat voorwaarts gaan iets is wat je zonder drukte doet en waarvoor je vreselijk beloond wordt. Evt. als je merkt dat jou paard dat prettig vind, door de teugels heel lang te maken.

Gerda9 schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:34:


Hallo Gerda, ik kan het niet goedpraten wat je uitgeprobeerd hebt... maar ik snap wel hoe je ertoe gekomen bent. Zelf had ik vroeger ook zo'n 'instructeur'... pffff.... die schold al z'n prive-klanten uit... je wilt het niet weten! Maar ja, je hebt een paard en je wilt graag leren. Die van mij was trouwens geen manegepaard en op dat moment reed alleen ik erop... Nu, ook deze presteerde het om niet meteen perfekt in de krul te lopen in ZIJN les! Wist ik veel hoe het dan wel moest? Nou, HIJ zou weleens even laten zien hoe je die eigenwijze rotbok moest laten lopen... Precies hetzelfde als jij beschrijft hoor! Hij kroop erop..... Meppen, flink met het bit zagen en rammen met die sporen... Alleen.... dit paardje gaf zich niet gewonnen en bleef knokken! Uiteindelijk is hij razend afgestapt. Hij heeft hem ook meermaals in zijn buik getrapt.... Ik stond te janken in een hoek. Het paard had daarvoor 1,5 jaar volkomen stilgestaan! Nooit uit z'n box geweest van 3 x 3 meter! Echt... uitmesten? Oh, rekken naar voren, paard naar voren, grote tractor erachter langs, rekken terug, paarden terug. Zo ging dat daar....
Ik ben drie maanden bezig geweest met alleen maar wandelen en later voorzichtig longeren.... zo stijf was dat dier indertijd.

Het is jaren geleden hoor, maar ik zal het nooit vergeten. Ik was het spuugzat in ieder geval en dacht: er moeten andere wegen zijn. Heb in ieder geval nooit meer een les gereden daar. Ik ging naar buiten met dat dier...en iedereen verklaarde mij dus ook voor gek.
Met buitenrijden deed je de hele training teniet.... jaja... dat werd er toen gezegd, je reed je paard helemaal 'uit elkaar'... Ik snap nog steeds niet wat ermee bedoeld werd...

Maar goed.... je bent er nu zelf achter gekomen dat je zo niet wilt rijden. Jij wilt anders met paarden omgaan... het betekent in ieder geval dat je erover nagedacht hebt en dat pleit voor je. Je moet inderdaad 'schijt' hebben aan wat de bitten-rukken-plukken-meppen-zwepen-sporen SM-mensen zeggen....
Ik zou dat aanbod van Pien aannemen en eens de moeite nemen om naar het zuiden af te zakken!

Succes ermee!

groetjes,

Wil.