Ans Jondral schreef op donderdag 29 juni 2006, 21:47:


Hoi Ans,
Je hebt je zelf al alle antwoorden gegeven, geloof ik
Pien heeft het jou nog eens perfect uit gelegt.
Als je zonder teugels wilt rijden, prima, maar pas als jij en je paard het kennen en kunnen.
In mijn ogen betekend "met lange teugel" nog niet zonder kontakt.
Tenslotte ben je samen onderweg en jij hebt de leiding
Streef naar zo min mogelijk . Is echt niet onrealistisch.

Nils en Olly, lekker ontspannen

Nils Vellinga schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:59:



Ans, loslaten zit niet in het daadwerkelijk loslaten van de teugel, loslaten zit in je geest. Ik heb de ervaring dat niet ieder paard het fijn vind om geheel zonder verbinding van de teugel te lopen. En dat is niet in de krul, dat is een lichte verende verbinding van hoofd naar schouder, jou hand beweegt mee maar alleen op initiatief van je paard, die geeft de beweging aan.
Waarom wil je zonodig zonder verbinding? Een fijne lichte verbinding heeft geen enkel paard hinder van. Mits je maar consequent en eerlijk bent. Het steeds los, daar weer er bij, dan weer los, is veel onprettiger en minder duidelijk, ook al omdat je daar eerder fouten mee maakt. Je moet dan immers al heel alert zijn op je eigen acties, wanneer heb je losgelaten en wanneer heb je de teugel weer even opgepakt. Onbewust en onbedoeld kun je daar de mist mee in gaan.

Wbt corrigeren een beetje hetzelfde als Pien, maar vanuit de gewone dressuur. Loopt je paard dribbelig, loopt ie al onrustig weg. Stilzetten, ontspannen en wegstappen. Gaat het weer onrustig worden, weer stilzetten, zelf ontspannen en rustig worden, belonen, belonen, belonen en weer opnieuw wegstappen. Zo leer je dat druk doen niks oplevert en dat voorwaarts gaan iets is wat je zonder drukte doet en waarvoor je vreselijk beloond wordt. Evt. als je merkt dat jou paard dat prettig vind, door de teugels heel lang te maken.

Leen Buskes schreef :

Hoi Leen, ook jij welkom hier (ik zit wel op de schrijfstoel vandaag).

Ik heb pas een nieuw paard, Mazir, en hij doet precies hetzelfde als jouw Tinker. Als ik Mazir zijn gang laat gaan belanden we telkens in het korenveld links of rechts naast de weg.

In de eerste plaats zijn we erachter gekomen dat Mazir wat onstabiel is in zijn achterhand als gevolg van te weinig bespiering en wat last van zijn meniscus in het rechterachterbeen. Hoe we daarachter zijn gekomen en welke oefeningen wij daarvoor doen kun je lezen op mijn site in "het verhaal van Mazir" (waarbij is dus niet zeg dat jouw paard hetzelfde probleem heeft he).

Ook buiten de rijbak kun je prima trainen en het is nog veel leuker en afwisselender te maken dan in die saaie bak. Ik doe dat ook. Vanwege zijn tijdelijke knieprobleem kan, mag en wil ik Mazir niet in rondjes trainen en moeten we eerst spieren en conditie opbouwen op lange rechte stukken.

Misschien zoekt jouw paard steun in jouw handen, misschien ook herken je iets van die bespiering, misschien is je paard gewoon nieuwsgierig en kijkerig met zoveel vrijheid (hoelang heb je hem al en was het van te voren buiten anders?). Mijn ervaring met Mazir (nu een week of 3 bitloze buitenritten, daarvóór ingesnoerd in de bak) is dat het met de week beter gaat. Vanmiddag hoefde ik al minder bij te sturen.

Wanneer hij met zijn hoofd teveel naar rechts loopt te zwalken (zoals vanmiddag) ben ik hem aan het leren om via de rechterteugel en mijn rechterbeen op te schuiven. Mijn indirecte teugel dus. Zo houd ik hem rechter dan wanneer ik aan die linkerteugel zit te trekken, want ik merk dat een paard dan nóg schever gaat lopen zwalken met zijn hoofd naar links maar zijn lijf volgt niet mee (probeer het maar eens uit).
Ik trek daarbij niet aan de teugel maar ik til hem op en leg hem rechts tegen zijn hals. En mijn rechterbeen laat hem weg wijken van de druk..
De teugel kan ik daarbij vrij lang laten, maar net als ik schreef in het stukje naar Ans is ie wel zo dat ik hem nog kan opnemen.

Overigens als je je hand met de (lange) teugel optilt voelt het paard dat; het is een misverstand dat je daarvoor aan de teugel moet trekken.
Hoe subtieler je hulpen, hoe lichter het paard zal leren reageren, hij voelt immers een vlieg op zijn kont dus kan hij jouw hand ook voelen.

Veel bijsturen dus, maar nog liever met de benen dan met de handen.

Ik zou hem op voorhand beletten te gaan zwalken; hem niet eerst de fout in laten gaan, maar hem een beetje 'tussen je benen in' houden, dan hoef je het minste te corrigeren.

Licht corrigeren; hij leert het wel.
Dat komt vanzelf goed als jij de hulpen op een consequente manier blijft toepassen (da's vaak het probleem).

Succes, Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:55:


? Bedoel je mij? Ventenkonten? Kerelkonten?
Eh.... Wil is WilMA hoor....niet dik, maar ook zeker niet mager....
Hahahahaha!!!

Ans Jondral schreef :

Ja, dat kan ik. Maar dat heeft ze moeten leren. Het is ook geen losgóóien. Het is een losláten. Let erop dat je rustig blijft en je niet jezelf met die teugels naar voren gooit want sommige paarden zien daarin weer een voorwaartse beweging en da's net wat je niet wilt.

Het is zoals José zegt: Let op het juiste moment en de timing dat je loslaat, verder ook je eigen houding, daarin zit em de subtiliteit.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 29 juni 2006, 23:55:


Wij??
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk