Wat ik nu ga proberen op te schrijven is geen simpel verhaal. Gewoon omdat uik heel erg na moest denken over iets wat ik voor mijn ogen zag gebeuren.
Laat ik proberen bij het begin te beginnen, of liever, eerst uiteenzetten wat het trailerprobleem is bij Shiny.
Het probleem is nooit geweest dat hij er niet in wilde, omdat hij de trailer op zichzelf eng vond. Hij liep er zonder touwtje, op mijn verzoek, voor en achteruit in.
Het punt is dat hij er nu niet meer in wil omdat hij het rijden eng vindt. Hij verbindt dus het neutraal de trailer ingaan met de angst voor wat er daarna kan gebeuren en zegt , "dat ga ik niet meer doen."
Ik heb het niet meer geprobeerd omdat ik mijn paard niet wil dwingen.
Nu ben ik onlangs in contact gekomen met een paardentrainer, die uit een heleboel stijlen zijn eigen manier van werken heeft samengesteld en veel succes heeft in het trailerwise maken en het overwinnen van angst ervoor.
We zijn overeengekomen dat ik hem de wat fijnere kneepjes van clickkeren zou bijbrengen en hij wil in ruil daarvoor Shiny met meer vertrouwen in de trailer krijgen. De naam houd ik voor me, ik heb niet gevraagd of ik die mocht publiceren en is niet relevant.

In ieder geval werkt hij heel zacht, vriendelijk ( je snapt dat ie anders op nog geen 100 meter in de buurt van mijn paard had mogen komen) maar meer op een manier zoals paarden onderling communiceren.
Wat hij o.a doet is het gebruiken van een lang leidtouw om door het bewegen van het eind wat druk te zetten. Groot was zijn verbazing dat Shiny daar helemaal niet op reageert! Hij vroeg aan me kent Shiny geen paardentaal Piet?
Toch wel! zijn oudere maat, hoeft nog maar een wenkbrauw op te lichten en een oor 1 cm achteruit te schuiven en Shiny denkt: " ho ho hoow linke soep!" Hij is in de wei echt opgevoed door Don.

Hoewel honderden paarden die hij getraind heeft altijd onmiddellijk begrepen wat er verlangd werd vond Shiny dat hij helemaal geen paardentaal sprak :)

Shiny straalde uit de trainer helemaal geen paard te vinden en dat ie maar beter normaal tegen hem kon "praten"
Hij bood het hem ook aan... Wat wil je dat ik doe ? Dit, nee? dat ? ook niet?
Toch vond de trainer hem een zeer intelligent paard, omdat (en ik zag ook dat het zo ging), hij de opdracht van de trainer om vooruit te lopen vertaalde naar mens-paard taal en daarom snapte en uiteindelijk deed wat de trainer vroeg..
Hij was het eerste paard wat de trainer ooit meemaakte wat niet reageerde op druk naar de achterhand, naar de voorhand of welke druk dan ook.
In tegenstelling tot vroeger, toen hij altijd lichamelijk protesteerde als hij vond dat ik te ongeduldig was en soms wel eens iets druk gaf, bleef hij nu stoïcijns staan en had maling aan het toch soms veel druk gevende touw. Uiteindelijk toen de trainer duidelijk genoeg werd met zijn lichaamstaal kreeg hij in de gaten dat touwtje bedoelde te zeggen: Ah, ik moet vooruit lopen.
Dus:

Mijn paard verstaat paard - paard taal buitengewoon goed.
Mijn paard verstaat paard - mens dmv lichaamstaal ook buitengewoon goed
Mijn paard verstaat paard - mens-die-paards-wil-praten niet

Wat kun je hier uit nu concluderen.
dat elke communicatie tussen mens en paard aangeleerd moet worden?
dat praten via "natuurlijke" leidposities ook eerst aangeleerd moet worden omdat je paard er anders ook geen zak van begrijpt?
Kortom dat er geen enkele communicatie tussen mens en paard is die een paard automatisch begrijpt?
Dat alles, hoewel het soms anders lijkt en knap verborgen wordt , gewoon een aangeleerde truc is?

oh ja, de trainer komt volgende week weer een uurtje.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk