Esther schreef :
> Er bestaat ook rascisme tussen paarden, of dat nu met de
> "verschillende talen " van paarden onderling te maken heeft
> weet ik niet. Wat ik altijd zie in "gemengde"groepen qua
> paardentaal onderling, niet eens over "mens probeert
> paardentaal te spreken."
> Duidelijk lijkt me echt wel dat mensen geen soortgenoten zijn
> van paarden, en dus echt geen leider in die zin kunnen zijn.
Racisme? Nou en of !
Nu is het wel zo dat wij verschillende soorten paarden bijeen houden, maar dus niet meer altijd in één groep..
Per ras of temperament (karakter) zoeken ze elkaars nabijheid op.
Als ze mogen kiezen zie je mijn Quarters nooit met een Haflinger of de Arabieren met de Fjord; ze hebben gewoon niks met elkaar
(jaja, uitzonderingen daargelaten want soms is die keuze er niet).
Haast geen enkel paard mag Mazir het flessepaard, hij is nou eenmaal 'anders' en wordt behoorlijk achternagezeten en gisteren is het bíjna fout gegaan toen Mazir op zoek was naar mij en daarbij per ongeluk in Winner en Bay's buurt kwam, dit eindigde haast in een lynchpartij waarbij Bay en Winner echt waren aan het samenspannen en Mazir omgevallen is en doorgeschoten onder het hek (hij had zich in het poortje vergist). En Mazir, helemaal in paniek, voelt zich dus echt alleen maar veilig achter mijn rug. Het is geen flauwekul of
antropodinges, ik heb het nu zelf een aantal keren gezien, zal deze week foto's op mijn website zetten, al heb ik zijn val niet gefotografeerd, ik was té geschrokken van de reaktie van mijn paarden.
Ben ik er niet bij om de andere paarden weg te houden kan ie zich niet handhaven in de groep, behalve met Holly, dus hij heeft gelukkig wel een maatje. Diezelfde Mazir die achter een boom naar mij staat te seinen dat ik hem moet helpen omdat hij niet langs Winner durft.
Ik hou Winner even op een afstandje en hij floept zo langs hem omdat ie weet dat ik Winner op afstand zal houden.
Vandaag nog zoiets geks; Fanny die het veulen haast te grazen nam, ook niet helemaal normaal, toch? Ik heb het er niet op laten aankomen uit te proberen of dat nou tegen Bombita of het veul was, ik heb Bombita en Peyo maar weer apart gezet (zelf denk ik dat Fanny gefrustreerd is omdat ze haar eigen 5 veulens veel te vroeg moest afgeven....)
Maarrrrrr....: Ik ben wel degene die uiteindelijk 'bepaalt' wat er op zo'n moment gebeurt. Paardentaal of niet, maar als ik besluit een ander paard niet bij Mazir te laten komen hebben ze aan mij een harde dobber.
En of het terecht is of niet; Op zo'n moment ben ik wel hun leider, al ben ik niet hun soortgenoot, maar ik bepaal dan heel even wat er in die groep moet gebeuren, gewoon; voor hun eigen veiligheid.
Als ik weer weg ben regelen ze het maar onderling.
Waarom zou ik als mens geen leider over mijn paardenvrienden kunnen zijn ? Leider zijn betekent niet dat je per definitie de baas over ze speelt; leider zijn betekent net zo goed dat je ze veiligheid en comfort biedt, dat je voor ze zorgt, steentjes uit hun hoeven peutert, ze krabt op fijne plekjes, ze soms terechtwijst als ze je omver willen schuren, ze wijst waar de fijne graasplekken zijn, dat je ze roept om te komen drinken als je water bijgevuld hebt, even contact maakt als je door de wei loopt, enz enz....
Ik heb niet het idee dat mijn paarden daar erg onder leiden.
Groetjes, Pien
Warboel
